 |
| avensi / pixabay |
Εδώ και περίπου ένα μήνα οι εκκλησίες είναι κλειστές. Κάποιοι τυχεροί, περισσότερο γνωστοί ή πιστοί είχαν ίσως τη δυνατότητα να διατηρήσουν την επαφή τους με τα Μυστήρια. Η πλειοψηφία έμεινε ορφανή στους πέντε δρόμους. Αν μάλιστα συμβαίνει αυτό τώρα, τι θα γίνει όταν επιταχυνθούν οι εξελίξεις στο μέλλον;
Του Στρατή Μαζίδη
Με ελάχιστες εξαιρέσεις, η Ιεραρχία παίζει ρόλο Ποντίου Πιλάτου. Ναι μεν, αλλά δε. Πχ πηγή ζωής και φάρμακο αθανασίας η Θεία Κοινωνία στην παραμυθιτική επιστολή αλλά τώρα στερηθείτε την. Κάντε νοερές λιτανείες, μετατρέψτε τα σπίτια σε ναούς και λοιπές προτεσταντίζουσες αντιλήψεις. Φτάσαμε μέχρι του σημείου Μητρόπολη να στέλνει εγκύκλιο σε ιερείς της που τέλεσαν μυστήρια λέγοντας ότι υπέπεσαν σε "κανονικά αμαρτήματα" και πως τέλεσαν μυστήρια άνευ εγκυρότητας. Διαβάσαμε πόσες διαφορετικές απόψεις. Τρικυμία. Βέβαια εν μέσω αυτής, ο Θεός κάνει το ξεκαθάρισμά του.
Πρώτη η Ιεραρχία αμφισβήτησε τη μεγάλη της αλήθεια αλλά της φταίνε οι άλλοι. Η Ιερά Σύνοδος [Ι.Σ.] είναι που δέχθηκε πως η βόλτα του Φλοξ επιτρέπεται ή η επίσκεψη του ναούς του χρήματος και της κοιλιάς, αλλά όχι του Θεού. Πώς λοιπόν να ελέγξεις την Πολιτεία όταν η Ι.Σ. ακυρώνει αυτά που εκπροσωπεί;
Ακόμη και οι σκηνές χθες στον Κορυδαλλό οφείλονται στην απουσία της Εκκλησίας. Στην υποταγή της. Τι σχέση έχει το Ιερατείο, με τις εξαιρέσεις του πάντα, με τον Χριστό; Ο Χριστός περπατούσε ή καβαλούσε γαϊδουράκι, όχι πολλές δεκάδες άλογα. Είχε ένα ρούχο, όχι χρυσοποίκιλτους χιτώνες. Ήταν τόσο ταπεινός που αναφερόταν στον εαυτό Του σε τρίτο πρόσωπο. Μα πάνω από όλα ο Χριστός μας αγαπούσε και μας πονούσε. Αυτοί μας πονούν; Μας αγαπούν; Μας σκέπτονται ποτέ; Ενδιαφέρονται για μας ή μήπως για τα κεκτημένα τους;
Δεν έχουμε πια Ιωάννη Χρυσόστομο, Μέγα Βασίλειο, Ιωάννη Ελεήμονα...
Ίσως ήρθε η ώρα να διαχωριστεί το κράτος από την Εκκλησία. Ίσως είναι η μόνη λύση για να αναστηθεί η πρώτη. Για να απελευθερωθεί από τα δεσμά της. Δεν ξέρω, μπορεί και να κάνω λάθος.
Πάντως ο Απόστολος Παύλος, ο οποίος ήταν σκηνοποιός, στην προς Θεσσαλονικείς Β' το λέει ξεκάθαρα:
οὐδὲ δωρεὰν ἄρτον ἐφάγομεν παρά τινος, ἀλλ᾿ ἐν κόπῳ καὶ μόχθῳ, νύκτα καὶ ἡμέραν ἐργαζόμενοι, πρὸς τὸ μὴ ἐπιβαρῆσαί τινα ὑμῶν· οὐχ ὅτι οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν, ἀλλ᾿ ἵνα ἑαυτοὺς τύπον δῶμεν ὑμῖν εἰς τὸ μιμεῖσθαι ἡμᾶς. καὶ γὰρ ὅτε ἦμεν πρὸς ὑμᾶς, τοῦτο παρηγγέλλομεν ὑμῖν, ὅτι εἴ τις οὐ θέλει ἐργάζεσθαι, μηδὲ ἐσθιέτω.