Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν!
Χριστὸς Ἀνέστη!
Τὸ κενὸ μνημεῖο, τὸ ἐπίκεντρο τῶν πόθων καὶ τῆς λατρείας μας, διατρανώνει πάντα τὸ πῶς ὁ θάνατος πατεῖται θανάτῳ. Ὁ Ἀναστὰς Κύριος προβάλλει, σὲ μιὰ πρωτοφανὴ γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα συνθήκη, ὡς ἡ ἀπόλυτη ἐλπίδα· τὴν ἴδια στιγμὴ ὡς ἡ ἀπόλυτη πρόκληση. Εἰς «πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν».
Ἡ ἑορτὴ τῶν ἑορτῶν καὶ πανήγυρις τῶν πανηγύρεων μᾶς βρίσκει φέτος συνολικὰ τραυματισμένους. Ταπεινωμένη ἡ οἰκουμένη ἀπὸ ἕνα ἀόρατο σωματίδιο ἀναγκάζεται σὲ ἀπομόνωση τῶν κοινωνιῶν. Κλείνουν σύνορα. «Συνοχὴ ἐθνῶν ἐν ἀπορίᾳ». Ἀπόσταση καὶ στὶς κοινωνικές μας σχέσεις καὶ μέσα στὰ σπίτια μας. Μετρᾶμε πληγές, δυστυχῶς καὶ ἀπώλειες ζωῶν. Κάποιοι λένε ὅτι ἴσως πολλὰ πράγματα ἀλλάξουν γιὰ πάντα, ὅτι ὅλα ξαναγράφονται ἀπὸ τὴν ἀρχή. Ὁ μετανεωτερικὸς ἄνθρωπος ξεγυμνώνεται. Εἶναι φανερὸ ὅτι μὲ προῖκα τὸ ναρκισσισμὸ καὶ τὸν ἀχαλίνωτο καταναλωτισμὸ δὲν ἔχουμε ἀπαντήσεις στὸ πρόβλημα. Τὴ λατρευτική μας ζωὴ τὴν αἰσθανόμαστε βαθειὰ πληγωμένη.
Ἀπέναντι στὴ φθορὰ ὁλόφωτη ἡ Χάρη τῆς Ἀναστάσεως. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, ἡ πράξη αὐτὴ τοῦ Θεοῦ μέσα στὴν Ἱστορία, ἄνοιξε τὸ δρόμο γιὰ τὴν πλήρη ὑπέρβαση τοῦ θανάτου, πνευματικοῦ καὶ βιολογικοῦ. Ὁ Ἅδης «βασιλεύει, ἀλλ’ οὐκ αἰωνίζει». Ὁ Ἀναστὰς Θεάνθρωπος φανερώνει τὶς ἄπειρες δυνατότητες ποὺ ἀποκτᾶ ἡ ἀνθρώπινη φύση καὶ ὅλοι μας κατὰ Χάρη.
Ἡ ἀνθρώπινη εὐθύνη καὶ ἀρετή, ἡ τιμιότητα, «ὁ μόνος τρόπος ν’ ἀντισταθοῦμε στὴν πανούκλα», ὅπως διαβάζουμε θαυμάσια στὴ λογοτεχνία, μποροῦν πλέον νὰ προσλάβουν τὴν ἀξία τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἀνθρώπινη ἀλληλεγγύη νὰ γίνει θυσιαστικὴ ἀγάπη πρὸς τὸν ἀδελφό, λατρεία πρὸς τὸν Ἀναστάντα, ἁγιότητα. Μᾶς δόθηκε νὰ καταστρέψουμε μαζὶ μὲ τὸ Χριστὸ τὰ κλεῖθρα τοῦ θανάτου.
Τὸ ἀναστημένο Σῶμα τοῦ Χριστοῦ φέρει ὅλη αὐτὴ τὴ δωρεά. Εἶναι πηγὴ ἀφθαρσίας, φάρμακο ἀθανασίας. Μᾶς προτείνει ὁ Χριστὸς τὸν τύπον τῶν ἥλων γιὰ νὰ πιστεύσουμε. Κατάστικτος τοῖς μώλωψι καὶ πανσθενουργός. Μᾶς προσφέρεται γιὰ νὰ κοινωνήσουμε ὅλοι μὲ Αὐτόν. Ἑνώνει εὐχαριστιακὰ τοὺς «ἐκ τοῦ ἑνὸς ἄρτου καὶ τοῦ ποτηρίου μετέχοντας…εἰς ἑνὸς Πνεύματος Ἁγίου Κοινωνίαν». Εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ εἰς ζωὴν αἰώνιον.
Ἡ Χάρη τῆς Ἀναστάσεως φαίνεται ὅτι θὰ ἀποτελεῖ πάντα πρόκληση. «Ἀκούσαντες δὲ ἀνάστασιν νεκρῶν οἱ μὲν ἐχλεύαζον». Ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ ἀντιλεγόμενος. Εἰς «ἀνάστασιν ζωῆς» καὶ εἰς «ἀνάστασιν κρίσεως». Καὶ ὅμως ἡ πνευματική μας παράδοση βεβαιώνει ὅτι, ἂν θέλουμε, εἶναι ἡ μόνη πραγματικὴ δυνατότητα τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως.
Ἀδελφοί μου καὶ τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Ἡ Λατρεία μας φέτος τραυματίστηκε. Ἡ ἀπορία ξεχειλίζει: Καθεύδει ὁ Χριστός; Τὰ γεγονότα μοιάζουν ἀποκαλυπτικά. Ἂς μείνουμε πιστοὶ μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ. Στὴ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως ποὺ θὰ ἀκολουθήσει καὶ ἤδη γιορτάζουμε, «πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καὶ γῆ καὶ τὰ καταχθόνια». Θὰ κάνουμε πράξη τὸ «Ἀλλήλους περιπτυξώμεθα».
Ἀδελφοί μου,
Ὁ Χριστὸς Ἀνέστη. Σ’ αὐτὴ τὴ δύσκολη συγκυρία μὲ τὶς πρόσθετες γιὰ τὴν πατρίδα μας δυσκολίες στὰ σύνορα, ἂς ἔχουμε ἐλπίδα. Χειροκροτοῦμε καὶ προσευχόμαστε γιὰ ὅσους ὑπηρετοῦν ἐκεῖ τὴν πατρίδα καὶ γιὰ ὅσους δίνουν τὴ μάχη τῆς πανδημίας, γιατρούς, νοσηλευτές, ἐργαζομένους στὸν Τομέα τῆς Ὑγείας. Ὁ χαιρετισμὸς τοῦ Ἀναστάντος ἂς δονεῖ τὴν ὕπαρξή μας.
Ἀληθῶς Ἀνέστη ὁ Κύριος!
Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ