Όλα δικά μας τα θέλουμε εμείς χωρίς να δίνουμε τίποτα στον συνάνθρωπό μας ή πολύ περισσότερο στον ίδιο τον Θεό που μας έφερε στη ζωή. Μας αρέσει η ζωή που κάνουμε και δεν θέλουμε να την αλλάξουμε. Επιθυμούμε να μην αλλάξουμε ζωή και ακολουθήσουμε πραγματικά τον Χριστό, αλλά ταυτόχρονα θέλουμε να σωθούμε και να μπούμε στον Παράδεισο. Να Κοινωνάμε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, να πηγαίνουμε στην Εκκλησία, να ανάβουμε το κερί μας, να εκκλησιαζόμαστε, να κάνουμε την προσευχή μας.
Εμείς οι άνθρωποι και πολύ περισσότεροι κάποιοι από τους χριστιανούς θέλουν με το ένα πόδι να είναι στον διάβολο και με το άλλο πόδι στον Παράδεισο. Μα, φυσικά και κάτι τέτοιο δεν γίνεται. Σίγουρα ο Θεός είναι Θεός της αγάπης και ως Πατέρας μας πραγματικός θέλει να σωθούμε και το έλεός Του είναι πολύ πολύ μεγάλο. Σίγουρα και ο Χριστός ήρθε επάνω στη γη για όλα Του τα παιδιά και περισσότερο τους αμαρτωλούς και με αγάπη μας κοιτά όλους. Άλλωστε το απέδειξε και τα παραδείγματα που έχουμε είναι πολλά. Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία, ο ληστής επάνω στον σταυρό, ο Απόστολος Παύλος, ο άσωτος υιός κ.α.
Το σημαντικό όμως μέσα από την ευσπλαχνία και την αγάπη του Θεού, είναι και η δική μας προαίρεση. Ναι μεν ο Θεός θέλει να μας σώσει, αλλά όταν μας φέρει κοντά Του, χρειάζεται κι εμείς να αλλάξουμε τρόπο ζωής. Να μην θέλουμε να συνεχίζουμε την αμαρτία και από την άλλη να λέμε ο Θεός θα μας σώσει γιατί έχει αγάπη. Όλα τα ανωτέρα πρόσωπα που αναφέραμε, ναι μεν, ο Χριστός τα έφερε κοντά για να τα σώσει και τους έδειξε αγάπη, όμως κι εκείνοι με τη σειρά τους, αποφάσισαν να αλλάξουν τρόπο ζωής.
Αν θέλουμε κι εμείς να σωθούμε και να βρεθούμε κοντά στον Θεό και να ζούμε μαζί Του αιώνια μέσα στον Παράδεισο που έχει χαρά, υγεία, ζωή, ευτυχία, γαλήνη, ηρεμία, τότε πρέπει να αλλάξουμε τρόπο ζωής. Να φύγουμε από τον διάβολο και να είμαστε με τον Χριστό και να μην τα θέλουμε όλα δικά μας.