 |
| Engin_Akyurt / pixabay |
Στις αρχές Μαρτίου, όταν η υστερία δεν είχε βαρέσει ακόμη κόκκινο κι η Μ. Βρετανία ακολουθούσε μια πιο laissez faire πολιτική στο θέμα του κορωνοϊου, ένας από τους λόγους που η βρετανική κυβέρνηση δε βιαζόταν να επιβάλλει σκληρά μέτρα ήταν επειδή πίστευε ότι οι πολίτες δεν θα μπορούσαν να τα υπομείνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Προτιμούσαν λοιπόν να πάρουν αυτά τα μέτρα μόνο όταν έφτανε το peak της επιδημίας και για μια περιορισμένη χρονική περίοδο των δύο εβδομάδων.
Το πόσο δίκιο είχαν οι Βρετανοί σε αυτή την εκτίμηση τους, μπορείς να το καταλάβεις εύκολα αν, αυτές τις μέρες, κάνεις μια βόλτα στους δρόμους της Αθήνας. Ύστερα από 1,5 μήνα καραντίνας και ενώ τα μέτρα δεν έχουν ακόμη αρθεί, οι δρόμοι είναι γεμάτοι κόσμο, στα παγκάκια και στα πεζούλια στριμώχνονται νέοι και γέροι, παντού βλέπεις μεγάλες παρέες ενώ οι ενδεδειγμένες αποστάσεις κάθε άλλο παρά τηρούνται.
Και κάτι τέτοιο είναι απολύτως φυσιολογικό, όχι επειδή οι Έλληνες είναι ανυπάκουοι και απείθαρχοι (το αντίθετο απέδειξαν σε αυτή την κρίση), αλλά επειδή ο κόσμος μπούχτισε, επειδή αυτή είναι η φυσιολογική και αναμενόμενη ανθρώπινη συμπεριφορά όταν σου στερούν βασικές ελευθερίες και σε έχουν κλεισμένο μέσα για τόσο καιρό. Εκ των πραγμάτων, η καραντίνα δεν μπορεί να διαρκέσει πολύ - και αν διαρκέσει θα γίνεται όλο και λιγότερο αποτελεσματική γιατί ο κόσμος θα την παραβιάζει όλο και περισσότερο- αφού πάει κόντρα στην ίδια την ανθρώπινη φύση, στον τρόπο που είναι δομημένες οι κοινωνίες μας, στον ίδιο τον πολιτισμό μας.
Aυτό όμως σημαίνει πως, όταν λήξει καραντίνα και ο κόσμος νιώσει επιτέλους ελεύθερος ύστερα από τη συσσωρευμένη καταπίεση τόσων εβδομάδων, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα η πολιτική κοινωνικής αποστασιοποίησης να καταρρεύσει και τα κρούσματα να εκτοξευτούν απότομα.
Αντίθετα, ήπια μέτρα σαν κι αυτά που εφαρμόζει η Σουηδία, τα οποία δεν είναι τόσο καταπιεστικά και αφόρητα για τους πολίτες, μπορούν να διατηρηθούν σε ισχύ για περισσότερο καιρό και εν τέλει να συμβάλλουν σε έναν καλύτερο και πιο αποτελεσματικό έλεγχο της επιδημίας.