«Μία πραγματικά Μεγάλη Εβδομάδα. Στην οποία αποτυπώνονται, εφέτος, τα Πάθη και οι θυσίες μας για να ξεπεραστεί ο Γολγοθάς της πανδημίας και να φτάσουμε στην Ανάσταση. Αυτό το Πάσχα θα το θυμόμαστε ως το Πάσχα της Αγάπης. Αλλά και της Ευθύνης. Θα το περάσουμε χωριστά από δικά μας πρόσωπα. Και μακριά, ίσως, από τους τόπους μας. Και, δίχως προσκύνημα στις εκκλησίες. Ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο. Δεν κινδυνεύει η πίστη μας, αλλά η υγεία των πιστών. Έτσι, όμως, θα δικαιώσουμε και το αληθινό μήνυμα της μεγάλης γιορτής. Που είναι η νίκη της ζωής απέναντι στον θάνατο» είπατε μεταξύ άλλων στο διάγγελμά σας κ. πρωθυπουργέ.
Του Στρατή Μαζίδη
Η αλήθεια είναι ότι δε σας άκουσα. Δεν αντέχεται άλλο αυτό το επικοινωνιακό καθημερινό παιχνίδι. Διάβασα όμως το κείμενο και πραγματικά στάθηκα στην παραπάνω παράγραφο. Το Πάσχα ποιας Αγάπης κ. πρωθυπουργέ; Της αγάπης ενός πχ διορισμένου υφυπουργού που θίγει διαρκώς τους Ελληνες; Πού στέλνει στους εισαγγελείς ιερωμένους γιατί έδωσαν τη Θεία Κοινωνία, ξέρετε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, που λέτε ότι πιστεύετε αλλά δε λέει κουβέντα για κάτι συνωστισμούς στη Σάμο;
Δεν είναι αγάπη κ. πρωθυπουργέ να τυλίγεις σε μια δικογραφία έναν ιερέα με αναγνωρισμένο έργο διότι ένας πατέρας με δύο παιδιά του χτύπησαν την πόρτα και του ζήτησαν ΧΡΙΣΤΟ. Δεν είναι αγάπη να στέλνετε όπως οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι δεκάδες ένοπλους για να πιάσουν έναν παπά. Δεν είναι αγάπη να υπάρχουν ακροβολισμένοι στα μπαλκόνια και τα παράθυρα για να καταγράφουν με τα κινητά.
Δεν είναι αγάπη να κυνηγάς να μάθεις ποιοι κοινώνησαν για να τους στείλεις στα δικαστήρια. Τι χριστιανός είστε όταν διώκετε χριστιανούς επειδή κοινώνησαν; Έτσι αντιλαμβάνεστε εσείς την αγάπη; Σε άλλες χώρες, άλλοι κυβερνήτες κινήθηκαν διαφορετικά και μάλλον τα κατάφεραν καλύτερα για την ώρα [Βουλγαρία, Σερβία, Γεωργία].
Πράγματι η ζωή νίκησε το θάνατο. Χριστός γαρ εγερθείς εκ νεκρών, απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο. Μακάρι να το πιστέψετε και εσείς μια μερά. Ποτέ δεν είναι αργά.