«Γιατί η δική Του Ανάσταση σηματοδοτεί και τη δική μας, την Ανάσταση ενός ολόκληρου λαού. Το αίσιο τέρμα μιας δύσκολης διαδρομής. Το τέλος της μάχης με το σκοτάδι. Μιας μάχης στην οποία η ζωή, το φως, θα βγουν και πάλι νικητές. Μιας μάχης στην οποία η χώρα μας, όλοι εμείς, θα βγούμε και πάλι νικητές. Μιας μάχης που η τελική της έκβαση θα δώσει τη δυνατότητα στον καθένα μας να βροντοφωνάξει «ναι, ήμουν και εγώ εκεί. Σε αυτή τη μάχη πολέμησα και νίκησα».
Του Στρατή Μαζίδη
Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον υφυπουργό Π.Π. από την τελευταία καθημερινή εκπομπή [έτσι την είχε προσδιορίσει η συμπαθής ΠτΔ] όπου συνήθως ανακοινώνονται νεκροί, διασωληνωμένοι και αναπαράγονται οι θέσεις του Π.Ο.Υ. που μεριμνά πρώτα για την Κίνα και ύστερα για τον κόσμο. Άραγε πόσοι συνάνθρωποί μας πέθαναν χθες από καρκίνο, εγκεφαλικό, καρδιά;
Καταρχήν η δική του Ανάσταση δε σηματοδοτεί καμία δική μας, διότι δεν είμαστε νεκροί. Όχι ακόμη τουλάχιστον. Το λάδι στο καντήλι του καθενός μας αρχίζει να σώνεται με τον ερχομό μας στο φως της ημέρας και το πρώτο μας κλάμα. Η Ανάστασή Του θα σηματοδοτήσει την ανάστασή μας όταν έρθει η στιγμή και θα το κρίνει Αυτός.
Δεύτερον διατηρώ αμφιβολίες όταν ο συγκεκριμένος άνθρωπος αναφέρεται σε Πάσχα, Ανάσταση, Πίστη κτλ διότι αν πίστευε σε αυτά, δε θα επέτρεπε στη Φίφι να βγει το απόγευμα να ξεμουδιάσει αλλά θα απαγόρευε τη μετοχή των πιστών, στους οποίους ισχυρίζεται πως ανήκει, στη Θεία Ευχαριστία. Η Βουλγαρία, η Γεωργία, η Σερβία δεν το απαγόρευσαν και βρίσκονται στην ίδια και καλύτερη μοίρα.
Όσον αφορά τη μάχη, τα σκοτάδια και τα λοιπά δραματικά, δε θα πάρω. Ο υφυπουργός δε γνωρίζει μάλλον ούτε από νοσοκομεία [προσωπικά γνωρίζω] ούτε από πολέμους. Και μακάρι να μη γνωρίσει ποτέ.
Δεν υπάρχει πόλεμος που δίνεται στο σαλόνι, την κουζίνα, την κρεβατοκάμαρα και την τουαλέτα. Ούτε αντίστοιχα μέσα μάχης.
Ο κ. υφυπουργός έχει βέβαια δικαίωμα έστω και σε μια αμφισβητούμενη δημοκρατία να δημιουργεί μια εντύπωση περί πολέμου, μάχης, σκληρών λοχαγών, σκότους, φωτός κ.ο.κ. Ίσως τον βοηθά. Δεν το γνωρίζω και δε με αφορά. Ωστόσο δε σημαίνει ότι όλοι έχουν την ίδια προσέγγιση.
Αν λοιπόν και εφόσον στο μέλλον βγούμε, θα πω απλά ότι δεν ήμουν εκεί, δεν πολέμησα και δε νίκησα. Έκανα αυτό που πρέπει, και πολύ πριν ο ίδιος αντιληφθεί τι ερχόταν, για να προφυλάξω εαυτόν και συγγενικό περιβάλλον. Αυτό δηλαδή που έκανε όλος ο κόσμος. Δε θα πολεμούσα όπως ποτέ ούτε μαζί, ούτε υπό τις εντολές του, ούτε υπό τις εντολές μου με έναν άνθρωπο που δεν ξέρει να ζητά συγγνώμη, εμφανίζεται ως σκληρός, δε μιλά σωστά στους Ελληνες και δηλώνει Χριστιανός την ίδια ώρα που καταδιώκει και στέλνει στον εισαγγελέα Χριστιανούς. Και αυτό γιατί πολύ απλά δε μοιραζόμαστε τις ίδιες απόψεις και ιδέες. Συνεπώς θα πολεμούσε ο καθένας για διαφορετικά πράγματα.
Θα πολεμούσα μαζί με έναν άνθρωπο που σέβεται [και το δείχνει] τους πάντες. Που θα κοιτούσε όχι να φοβερίσει αλλά να ενεργοποιήσει το φιλότιμο και θα είχε Θεό μέσα του. Θα πολεμούσα με τους γείτονές μου, που γνωριζόμαστε και συνυπάρχουμε δεκαετίες με τα καλά μας και τα στραβά μας, με τους φίλους που με διάλεξαν και διάλεξα.
Μόνοι σας καταφέρατε ό,τι καταφέρατε. Δεν το χρωστάτε σε κανέναν. Είστε υπεύθυνοι άνθρωποι και δε χρειάζεστε πατερούληδες.
Και όταν βγούμε "πάλι νικητές", κάποιοι δε θα ανησυχούν διότι το κόμμα φροντίζει για αυτούς. Οι άλλοι όμως; Οι πολλοί; Πού έκλεισαν μαγαζιά, που έχασαν δουλειές, που δε θα έχουν να φάνε; Για αυτούς θα μιλήσουμε;
Και όταν βγούμε "πάλι νικητές", κάποιοι δε θα ανησυχούν διότι το κόμμα φροντίζει για αυτούς. Οι άλλοι όμως; Οι πολλοί; Πού έκλεισαν μαγαζιά, που έχασαν δουλειές, που δε θα έχουν να φάνε; Για αυτούς θα μιλήσουμε;
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ