Ήθελα εδώ και πολύ καιρό να γράψω κάτι για την οικονομία, αλλά το ανέβαλλα, μέχρι που με πρόλαβαν οι εξελίξεις. Θα το κάνω τώρα, με απλά λόγια, όπως το καταλαβαίνω, μιας και δεν είμαι οικονομολόγος και δεν διεκδικώ κάτι που δεν μου ανήκει. Ο λόγος για το ελληνικό οικονομικό μοντέλο.
Πρώτα ένα παράδειγμα επί της ουσίας. Τον καιρό των Βίντεο κλάμπ, αν θυμάστε, είχε ανοίξει από ένα κατάστημα σε κάθε γειτονιά. Τρελές δουλειές για κάμποσο καιρό. Στη συνοικία μου είχαν ανοίξει πολλά. Από αυτά, ένα μόνο κατάστημα, εκτός από βιντεοκασέτες πωλούσε και φωτογραφικά είδη και διάφορα άλλα προϊόντα. Οι υπόλοιποι μόνο βιντεοκασέτες. Όταν ήρθε η τηλεόραση με τα πολλά κανάλια και τις ταινίες, τα βιντεοκλάμπ πέρασαν κρίση και άρχισαν να κλείνουν ένα-ένα. Έκλεισαν όλα, εκτός από αυτό που πωλούσε και άλλα είδη και έτσι μπόρεσε και επιβίωσε.
Πρώτο δίδαγμα: Η προσκόλληση σε μια μοναδική πηγή εσόδων από ένα μόνο προϊόν είναι προβληματική και επικίνδυνη και εξαρτάται πάντα από τις συνθήκες. Αντίθετα, η πηγή εσόδων από πολλά και διαφορετικά είδη είναι πιο ασφαλής και τουλάχιστον εξασφαλίζει ένα κάποιο εισόδημα, όταν ξεσπάσει μια απρόβλεπτη κρίση.
Επί του προκειμένου. Μπορεί οι Γερμανοί και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι να μας ήθελαν για γκαρσόνια της Ευρώπης και μπορεί ο Τουρισμός να απέφερε εύκολα και γρήγορα χρήματα στην οικονομία μας για κάμποσα χρόνια, αλλά το οικονομικό μοντέλο της "βαριάς βιομηχανίας" του Τουρισμού, ούτε βαρύ είναι, ούτε ασφαλές, όπως αποδεικνύεται από την ξαφνική κρίση του κορονοϊού. Ο Τουρισμός, που εξαρτάται από χίλιους-δυο απρόσμενους εξωτερικούς παράγοντες ΔΕΝ μπορεί και ΔΕΝ πρέπει να είναι η κινητήρια μηχανή της οικονομίας μας. Συνεπικουρική να είναι, αλλά όχι κύρια, ούτε αποκλειστική. Η εξάρτηση από τον Τουρισμό, είναι απατηλή και επικίνδυνη, ενώ καθιστά τη χώρα έρμαιο ωμών εκβιασμών, ταξιδιωτικών οδηγιών και απειλών, που μπορούν να ανατινάξουν ανά πάσα στιγμή την ελληνική οικονομία. Η μονόπλευρη εξάρτηση μας από τον Τουρισμό ισοδυναμεί με τεράστια αδυναμία, που στις δύσκολες στιγμές μιας κρίσης είναι σίγουρο ότι οδηγεί στα τάρταρα της ένδειας, εφόσον εξαρτάται από τρίτους. Όπως θα γίνει φέτος.
Δεύτερο δίδαγμα: Ένα σωστό και υγιές οικονομικό μοντέλο, θα πρέπει να βασίζει την εισοδηματική του πολιτική σε περισσότερους και πιο σταθερούς τομείς απασχόλησης και παραγωγής, όπως π.χ ο πρωτογενής τομέας, η τεχνολογική υποδομή και η εξαγωγή ποιοτικών και αναγκαίων προϊόντων, που είναι σε θέση να διασφαλίζουν το εθνικό εισόδημα και την αυτάρκεια της χώρας σε οποιαδήποτε περίσταση και χωρίς να εξαρτάται από τρίτους.
Όταν ο Τουρισμός σταματά και το ξενοδοχείο κλείνει, το γκαρσόνι πεθαίνει από την πείνα. Για τον γεωργό, τον κτηνοτρόφο και τον κατασκευαστή συσκευών, είναι μόνο μια άλλη μέρα...