 |
| jplenio / pixabay |
Η χώρα μας ζει μια δύσκολη συγκυρία. Μια συγκυρία που μας αναγκάζει να περιοριστούμε στα σπίτια μας και να αποφύγουμε τις μετακινήσεις. Μετακινήσεις που για τους πιο πολλούς από εμάς ήταν αυτονόητες, πλέον δεν είναι.
Νικόλαος Ταμπουρέας
Εκπαιδευτικός, παιδαγωγικός σύμβουλος
Μέσα στις μετακινήσεις που το κράτος περιόρισε και τελικά απαγόρευσε ήταν και η συμμετοχή των χριστιανών στα μυστήρια και στις ακολουθίες της Εκκλησίας μας. Μια απόφαση που εύλογα στενοχώρησε, απογοήτευσε ή θύμωσε.
Όμως ποια πρέπει να είναι η αντίδραση ενός ανθρώπου που μετέχει στα Μυστήρια της Εκκλησίας μας και στη ζωή του αγωνίζεται να αξιοποιήσει τον πλούτο μιας ορθοδοξίας που είναι ζωντανή, βιωματική και τόσο ουσιαστική στην καθημερινότητά μας;
Η απάντηση έρχεται από την πρακτική αντίδραση στα τεκταινόμενα που πρέπει να έχει ο πιστός. Εάν ο πιστός δεν μπορεί να πηγαίνει στην εκκλησία θα πρέπει να κάνει μια ενδοσκόπηση και να θέσει ένα κριτήριο στον εαυτό του. Να σκεφτεί πόσο του λείπει ο Χριστός. Να αναρρωτηθεί ποια είναι η θέση που καταλαμβάνει στις σκέψεις του.Να βρει τι έκανε για να αναπληρώσει την αποχή του αυτή από του ιερούς ναούς. Οι απαντήσεις που θα πάρει μέσα του είναι και το μέτρο της αγάπης του προς τον Χριστό.
Κάθε πιστός που θέλει να προάγεται πνευματικά και στα δύσκολα, οφείλει να "αναμετρηθεί" με τον εαυτό του. Να ακούσει τα μύχια της καρδιάς του και να αφουγκραστεί πόσοι χτύποι της καρδιάς του έχουν Χριστό! Από τη διαδικασία αυτή μόνο όφελος θα έχει και η καραντίνα της χώρας μας θα λειτουργήσει και ωφέλιμα για κάποιες ψυχές που φιλότιμα στέργουν στη Αγάπη που έχει πρόσωπο.