Η Ιστορία έχει δείξει πολλές φορές ότι σε κρίσιμες ώρες οι Γερμανοί υπακούουν σχεδόν καθολικά τις εκάστοτε ηγεσίες τους. Γι αυτό και δεν αποτελεί έκπληξη που η επίμονα αρνητική στάση της Γερμανίας στην έκδοση του «κορωνο-ομολόγου» αντικατοπτρίζει και τη βούληση της μεγάλης πλειοψηφίας του γερμανικού λαού.
Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση του ινστιτούτου Insa το 64,1% των Γερμανών συντάσσεται στο θέμα των κορωνο-ομολόγων με την καγκελάριο Μέρκελ - και βεβαίως με τον πάντα ισχυρό πρόεδρο της γερμανικής βουλής Σόιμπλε. Καθόλου τυχαίο επίσης ότι το κυβερνών κόμμα της Μέρκελ κατάφερε τον τελευταίο μήνα της υγειονομικής κρίσης ν΄ αυξήσει τα (δημοσκοπικά) ποσοστά της κατά 7% και να εκτιναχτεί στο 34% που δίνει ξανά «αέρα στα πανιά» της καγκελαρίου.
Πολύ περισσότερο που πλέον ένα 63% των Γερμανών στηρίζει τη κυβέρνησή της - ποσοστό που τον τελευταίο μήνα αυξήθηκε κατά 28%!
Οπότε, είναι εύκολο να προβλέψει κανείς ποια θα είναι η γερμανική θέση στο αυριανό πολύ σημαντικό Eurogroup: Ένα «συμβιβαστικό πακέτο στήριξης» μερκελικών προδιαγραφών, που δεν αποκλείουν όμως κινδύνους νέων μνημονίων για ευάλωτες οικονομικά χώρες όπως η Ιταλία, η Ισπανία ή η Ελλάδα. Μια «γενναία αύξηση» της ευρωπαϊκής χρηματοδότησης από υφιστάμενα θεσμικά όργανα όπως ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας - και όχι «κορωνο-ομόλογο».
Εκείνο που απομένει να φανεί όμως αύριο είναι αν ο εξοργισμένος με την εγωιστική και υποκριτική γερμανική συμπεριφορά ευρωπαϊκός νότος θα δεχτεί έναν τέτοιο «συμβιβασμό», υποχωρώντας ουσιαστικά για μια ακόμα φορά μπροστά στο γερμανικό επιθετικό οικονομικό εθνικισμό, αλλά και ποιες είναι οι υπαρξιακές αντοχές και το αύριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Γιατί αυτό που δοκιμάζεται πλέον δεν είναι μόνο οικονομικοί δείκτες, που οδηγούν σχεδόν όλες τις χώρες κατευθείαν στη μεγάλη ύφεση, αλλά και η πολυσυζητημένη «Ευρώπη των αξιών» σε εποχές πρωτόγνωρης κρίσης με τις εκατόμβες των νεκρών και τις καταρρέουσες οικονομίες. Πάντως, ήδη στον πρώτο μήνα της πανδημίας το σίγουρο είναι ότι η εικόνα του «απαίσιου Γερμανού» (Der hässliche Deutsche) - και της «μούτης» Μέρκελ - γίνεται όλο και πιο «δημοφιλής». Τουλάχιστον στους λαούς της νότιας Ευρώπης. Και αυτή η αντιγερμανική συναισθηματική διάσταση είναι μια άλλη βραδυφλεγής «βόμβα» στα θεμέλια του «κοινού ευρωπαϊκού μας σπιτιού».