ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΜΗΝΕΣ βρέθηκα σε κάποιο δημόσιο νοσοκομείο. Ένα από τα πρώτα πράγματα που μούκανε εντύπωση (στην πτέρυγα που βρέθηκα) ήταν τα σεντόνια των κρεβατιών. Δεν ήταν στρωμένα με το κλασικό λευκό και ανθεκτικό σεντόνι των νοσοκομείων. Ένα είχε σεντόνι με Μίκυ-Μάους, κάποιο άλλο ήταν σιέλ με λουλουδάκια, ένα ροζ με ρίγες...
Γωγώ Ατζολετάκη
Η απάντηση στην απορία μου ήταν απλή:
Οι συγγενείς των ασθενών έφερναν από το σπίτι τους σεντόνια και μαξιλαροθήκες, διότι στο νοσοκομείο υπήρχε... έλλειψη σεντονιών (!) και φεύγοντας, τα αφήνανε εκεί, για να "ενισχύσουν" το Δημόσιο σύστημα Υγείας.
Είδα, επίσης, ασθενή που ζητούσε απεγνωσμένα ένα ΜΑΞΙΛΑΡΙ! Η νοσηλεύτρια (η καημένη) είχε βρεθεί σε δύσκολη θέση. Διότι στην πτέρυγα δεν υπήρχαν μαξιλάρια.
Δε θα μιλήσω για τα βασικά χρειώδη που "κουβαλούν" χρόόόνια τώρα οι συγγενείς των ασθενών από σπίτια τους. Μπαμπάκια, χαρτί τουαλέτας, χαρτομάντηλα, σαπούνια, οινόπνευμα κ.λ.π
Όλοι τα ξέρουν και όλοι μας τα έχουμε υποστεί.
ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ μιλάμε, λοιπόν;
Εξ όνυχος τον λέοντα!
Και πώς να ανταποκριθεί στην κατραπακιά που μας βρήκε, όταν εδώ και χρόνια δεν μπορούσε να ανταποκριθεί ούτε στα στοιχειώδη... ούτε σε μια υποτυπωδώς αξιοπρεπή νοσηλεία;
ΜΕΙΝΕΤΕ ΣΠΙΤΙ!
Μένουμε σπίτι, βοηθούμε όσο μπορούμε, γιατί αν ΔΕΝ τα καταφέρει μέχρι τέλους το Σύστημα, εμείς θα την πληρώσουμε.
Θα ειπωθεί πως φταίμε ΕΜΕΙΣ. Ο λαός. Ο απείθαρχος Έλληνας, που δεν συνεμορφώθη προς τα υποδείξεις. Εμείς θα είμαστε το εξιλαστήριο θύμα.
ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ, για νάχουμε ήσυχη τη συνείδησή μας!
Αν κάτι απευκταίο συμβεί, θα ξέρουμε, τουλάχιστον, πως δε συμβάλαμε σ' αυτό!
ΥΓ. Βεβαίως υπάρχουν απείθαρχοι και επιπόλαιοι Έλληνες. Όμως, σε ποσοστιαία αναλογία, είναι πολύ λίγοι στο σύνολο του πληθυσμού. Η πλειονότης έχει φερθεί υποδειγματικά μέχρι τώρα. Για να λέμε τις αλήθειες... Αλλά ΔΕΝ μπορούμε να καλύψουμε και τις ελλείψεις του Συστήματος. Αυτό, μόνο ο μάγος ΧΟΥΝΤΙΝΙ!