 |
| jplenio / pixabay |
Μνημόνια και ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί πάνω σε χιλιάδες νεκρούς!!
1.Πρωτοφανής θεσμικός ξεπεσμός της γερμανοκρατούμενης ΕΕ
Η προχθεσινή Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ ήταν, για άλλη μια φορά, απογοητευτική παρά τις τραγικές καταστάσεις που βιώνει η Γηραιά Ήπειρος. Επιβεβαιώνεται ότι τα θεσμικά-καταστατικά κείμενα, τα όργανα και οι στρατηγικές των μεμονωμένων (ή ομάδων) κρατών αδυνατούν να ανταποκριθούν στις τρέχουσες ανάγκες των ευρωπαίων πολιτών και στις έκτακτες περιστάσεις, όπως υπογραμμίζουν ο Αλέξης Μητρόπουλος και η ΕΝΥΠΕΚΚ.
Τόσο μεγάλος είναι ο οικονομικός εγωισμός των κυρίαρχων κρατών, κυρίως της Γερμανίας και της σφαίρας τής στενής της επιρροής, που δεν διστάζει να στραφεί κατ’ουσίαν εναντίον των πληττομένων από οποιαδήποτε κρίση κρατών-μελών.
Μια τέτοια αβαθής, αδρανής, υπολογιστική και κυρίως ιδιοτελής στα ουσιώδη Ένωση εξέθρεψε αφενός μεν μια πλούσια αμειβόμενη διοικητική τεχνοδομή των lobbies, αφετέρου δε την επικάλυψη των αποφάσεων των ισχυρών με έναν διάτρητο μανδύα Ομοσπονδίας.
Έτσι, όταν οι χώρες του Μεσογειακού Νότου -που βλέπουν να καταστρέφεται το πιο πολύτιμο δυναμικό τους, το ανθρώπινο- έθεσαν το στοιχειώδες αίτημα της χρηματοδότησης μέσω ενός επίκαιρου ομολόγου («κορωνο-ομολόγου») για την αντιμετώπιση των έκτακτων και επειγουσών αναγκών σωτηρίας τους, η Γερμανία και οι σύμμαχοί της, για άλλη μια φορά, αρνήθηκαν κατηγορηματικά και τις παρέπεμψαν στον ESM, δηλαδή στην υπό όρους δανειακή χρηματοδότηση μέσω μνημονιακών προγραμμάτων.
Χαρακτηριστική ήταν η προχθεσινή συνέντευξη της πρώην γερμανίδας υπουργού Εθνικής Άμυνας και νυν προέδρου της Κομισιόν κυρίας Ούρσουλα Φον ντερ Λάιεν στο γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων DPA, όπου δήλωσε ότι «Το ομόλογο κορωνοϊού είναι στην πραγματικότητα μόνο ένας όρος … Πίσω από αυτόν βρίσκεται το μεγαλύτερο ζήτημα της ευθύνης και ως προς αυτό οι επιφυλάξεις που υπάρχουν στη Γερμανία αλλά και σε άλλες χώρες είναι δικαιολογημένες». Αφού εκφράζει την ανησυχία της ότι «Μετά την κρίση, το οικονομικό χάσμα θα είναι βαθύτερο απ’ότι πριν», κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «Πρέπει να σώσουμε τις υγιείς επιχειρήσεις του Βορρά (της Ιταλίας)» μέσω των σχεδίων που επεξεργάζεται το Eurogroup και δράσεων του ΕSM. Δηλαδή, δεν υπάρχει συμπαράσταση προς τις περισσότερο πληττόμενες χώρες αλλά αναζήτηση ευθυνών τους για το …κακό που τις βρήκε ωσάν αυτό να μην είναι παγκόσμιο!
Ακόμη και ο Έλληνας πρωθυπουργός, που υπηρέτησε πιστά, όπως και οι προηγούμενοί του, τα μνημονιακά προγράμματα, αναγκάστηκε να ομολογήσει ότι η Σύνοδος Κορυφής ήταν κατώτερη των περιστάσεων και ότι τα παλαιά εργαλεία αντιμετώπισης των κρίσεων δεν είναι κατάλληλα αφού δεν επαρκούν για την παρούσα περίσταση.
2.Βαθιά και δομική η κρίση στην ΕΕ-Μεγάλη η ευθύνη των ΜΜΕ
Η ελληνική όμως δημοσιολογία δεν φαίνεται να πτοείται (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) από την αποκάλυψη, για άλλη μια φορά, της καταπλεονεκτικής λειτουργίας της Γερμανίας και των συμμάχων της.
Εξακολουθεί να βλέπει τους κινδύνους από την πανδημία ως …ολιγωρία και …παράλειψη λήψης μέτρων από τα κατ’ιδίαν κράτη.
Ομνύει και πάλι στον δημοσιονομικό κανόνα και τη σκληρή μονεταριστική γραμμή που εκπορεύεται από την πλεονασματική -εις βάρος του Νότου- Γερμανία και απλώς η κριτική στάση Μητσοτάκη την συγκρατεί να μην αναφωνήσει για άλλη μια φορά «Βάστα Μέρκελ!», κατά το περίφημο «Βάστα Ντάισελμπλουμ!».
Με τον παραμορφωτικό τους φακό, αρκετά ΜΜΕ στην Ευρώπη και την Ελλάδα προσπαθούν να διαψεύσουν ακόμη και τον πρωταγωνιστή τής κρίσης του 2015, τον πολύπειρο τέως Πρόεδρο της Κομισιόν Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ που, σε πρόσφατη συνέντευξή του στον δημοσιογράφο Αλέξη Παπαχελά και στις επίμονες ερωτήσεις του αν το καλοκαίρι του 2015 φοβήθηκε για έξοδο ή αποβολή της Ελλάδας από την ΟΝΕ, απάντησε επανειλημμένως «Όχι, δεν είχα καμιά ανησυχία», «Ήξερα ότι δεν υπάρχει καμιά πιθανότητα να συμβεί αυτό», «Το πακέτο μου, άλλωστε, (σ.σ. που ήταν το επιφανειακό-ονομαστικό διακύβευμα του δημοψηφίσματος) είχε φύγει προ πολλού από το τραπέζι», «Ήξερα ότι αυτό γίνεται για εσωτερικούς λόγους».
Κι όμως! Αυτή η πεπλανημένη και άστοχη δημοσιολογία, που ακόμη εξακολουθεί να δημιουργεί μύθους για πρόσωπα και καταστάσεις, δεν μπορεί, ούτε σήμερα, να δει τις τεκτονικές αντιθέσεις και δομικές ελλείψεις τού σημερινού ευρωπαϊκού-γερμανικού οικοδομήματος της ΕΕ.
3.Η ευθύνη ολόκληρου του μνημονιακού πολιτικού τόξου
Στο έργο της αυτό, όμως, αυτή η ακατάσχετη και άστοχη δημοσιολογία επιβοηθείται και από τη σημερινή στάση τής Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, πυρήνας της οποίας είναι τα στελέχη της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Δεν τα χωρίζει άβυσσος μεταξύ τους, όπως είχε δηλώσει σχετικά πρόσφατα ο τέως πρωθυπουργός κ.Τσίπρας, αλλά από κοινού έχουν σηκώσει το λάβαρο της «προεπαναστατικής περιόδου» και κρίνουν την κυβέρνηση και την Ευρώπη από θέσεις εντελώς αντίθετες αυτών που έλαβαν και υλοποίησαν όταν ήσαν στην κυβέρνηση.
Προτρέπουν με στεντόρεια φωνή την κυβέρνηση να σπάσει τον «κουμπαρά» των 37 δις ευρώ για να βοηθηθεί η ελληνική οικονομία και κοινωνία στην κρίση, όταν γνωρίζουν πολύ καλά ότι με τη Συμφωνία-Απόφαση του Eurogroup της 22 Ιουνίου 2018 για το ελληνικό χρέος (συμφωνία για την αντιμετάθεση των δόσεων του χρέους) απέκλεισαν κατηγορηματικά κάθε διαφορετική χρήση αυτού του πρωτοφανούς «υπερπλεονάσματος του αίματος» και το ονόμασαν αποκλειστικά εγγυητικό κουμπαρά τής πληρωμής των δόσεων του χρέους μετά το 2031!!*
Έχει και η υποκρισία τα όριά της!!
Προτρέπουν καταγγελτικά στην ενδυνάμωση του ΕΣΥ και την πρόσληψη ιατρικού, παραϊατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, καθώς και την προμήθεια του απαραίτητου υλικού, τη στιγμή που οι ίδιοι, μόλις προ ολίγου καιρού, στους προηγούμενους κρατικούς προϋπολογισμούς είχαν σχεδόν μηδενίσει τις δημόσιες επενδύσεις και στον χώρο της υγείας και είχαν «αναθέσει» τη στοιχειώδη και ελλειμματική λειτουργία του ΕΣΥ στους συνταξιούχους, που έδιναν και δίνουν το 6% από τις κύριες και επικουρικές τους συντάξεις για να εξασφαλιστεί η στοιχειώδης ύπαρξή του!!
Ενθαρρύνουν τον κ.Μητσοτάκη να επιδείξει ανυπακοή και καταγγελτική διάθεση προς τη Γερμανία και τις πολιτικές της, όταν οι ίδιοι είχαν δημιουργήσει το Φριντμαν-ικής επίνευσης τερατούργημα του ΕΦΚΑ κατά τις επιταγές του γ’ Μνημονίου, που καταργεί κατ’ουσίαν τον εργασιακό πολιτισμό, τους συνδικαλιστικούς αγώνες, την επιτυχία του Κοινωνικού Κινήματος στη συνάρτηση Εργασιακού-Ασφαλιστικού, τους θεσμούς που δημιούργησαν από κοινού κατά κλάδους εργοδότες και εργαζόμενοι, ως προϊόν της ταξικής συνδιαλλαγής και της ανόδου της παραγωγικότητας της εργασίας… Γιατί, κανένας θεωρητικός του Κοινωνικού Κράτους δεν μπορούσε να φανταστεί τέτοιον θεσμό στη σύγχρονη αντιπροσωπευτική δημοκρατία.
Μιλούν για ανεξάρτητη πολιτική αυτοί που υλοποίησαν το παλαιό και εξελισσόμενο γερμανικό σχέδιο για τη Βαλκανική Χερσόνησο και που συνήψαν, με κάθε τρόπο κοινοβουλευτικής συλλογής των σχετικών ψήφων, την πολλαπλώς βλαπτική για τα εθνικά μας συμφέροντα Συμφωνία των Πρεσπών.
Μιλούν αυτοί που δημιούργησαν «τον δίδυμο αδελφό» του ΕΦΚΑ, το υπερΤαμείο, στο οποίο υποθήκευσαν για 100 χρόνια τις σημαντικότερες πηγές και μονάδες του υλικού και άυλου πλούτου της πατρίδας όπως τον παρέδωσαν οι αιώνες! (Σημείωση: Και κανείς σήμερα δεν αναρωτιέται πώς είναι δυνατόν να θεωρηθεί από αξιόπιστους επενδυτές σοβαρή μια χώρα που έχει υποθηκεύσει στους ευρωπαίους δανειστές ό,τι πολύτιμο και χρήσιμο είχε προς αξιοποίηση για την οικονομική της ανάπτυξη).
Φωνάζουν αυτοί που, με τη βαριά φορολογία και την προκαταβολή φόρου υπολογισμένου επί προηγούμενων εισοδημάτων, αλλοτρίωσαν τις μικροεπιχειρήσεις των συμπατριωτών μας. Αυτοί που κατέστρεψαν τον μικροϊδιοκτητικό τρόπο παραγωγής, που -πλην του ότι αποτελούσε την υλική βάση τής αυτονομίας του πολίτη και της δημοκρατίας- ήταν και ο δεσπόζων και αποτελεσματικός τρόπος οργάνωσης της παραγωγής στην Ελλάδα… Τώρα που εξαφανίζεται, τον οικονομικό και παραγωγικό χώρο καταλαμβάνουν οι λίγες μεγάλες επιχειρήσεις και τα ξένα συμφέροντα.
Ο καθένας όμως δεν κρίνεται από το τί δηλώνει και από το ποια ήταν η ιδεολογική του ονείρωξη όταν έμπαινε στην πολιτική. Κρίνεται από τα έργα του, από τη συνέπεια στις ιδέες του, από τον βαθμό τής ονομαζόμενης από τον Αριστοτέλη αλλά και τον Βέμπερ «πολιτικής ηθικής», δηλαδή της συμφωνίας εξαγγελιών και πολιτικών πράξεων.
Επομένως ο εφαρμοσμένος Φριντμαν-ισμός και ο προδημοκρατικός Βικτωριανισμός των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ (της καταστροφής δηλαδή της παραγωγικής βάσης του μικροϊδιοκτητικού τρόπου παραγωγής, της πύκνωσης των συσσιτίων και των επιδομάτων ως υποκατάστατο της απίσχνασης του Κοινωνικού Κράτους, της συνταξιοδοτικής «ευγονικής» με τα μειωμένα ποσοστά της βασικής σύνταξης κατά το ποσοστό αναπηρίας των άτυχων συμπολιτών μας όπως και με την κατάργηση του ΕΚΑΣ για όλους τους χαμηλοσυνταξιούχους κ.λπ.) δεν προσφέρεται προς αντιπολίτευση. Εκτός εάν τα στελέχη αυτά προσβλέπουν στην ασθενή μνήμη των Ελλήνων πολιτών, ακόμη και για τα πρόσφατα γεγονότα καθώς και στον γενικευμένο φόβο και την αδιαφορία για το μέλλον της κοινωνίας, σε μιαν ατμόσφαιρα όπου επικρατεί το αξίωμα «ο σώζων εαυτόν σωθήτω».
Όσοι όμως με τα κείμενα, τα βιβλία μας και τη δημόσια παρουσία μας, εδώ και πάνω από 30 χρόνια, καταγγέλλουμε το ανορθολογικό ευρωπαϊκό οικοδόμημα του Μάαστριχτ, του Άμστερνταμ και της Λισσαβόνας κ.λπ. καθώς και την εις βάρος των αδύναμων κρατών και υπέρ των ισχυρών ανορθολογική λειτουργία της ΟΝΕ, βλέπουμε ότι η γενετική αυτή στρέβλωση μεγεθύνεται. Με αυτή τη λογική απορρίψαμε τα Μνημόνια, που διογκώνουν τη στρεβλή, παραμορφωτική και εκδικητική λειτουργία του ισχυρού Βορρά εναντίον των χωρών του Νότου.
4.Επανίδρυση της ΕΕ άλλως διάλυση
Αλλά επαναλαμβάνουμε για άλλη μια φορά, όπως το κάναμε και στην κρίση του 2007-2008 με τον γραπτό και προφορικό μας λόγο, ότι σήμερα, μέσα από τις στάχτες της τραγωδίας, εμφανίζεται για την Ευρώπη μια μεγάλη ευκαιρία:
Η κρίση του κορωνοϊού, με την ασύλληπτου ακόμη βάθους οικονομική και κοινωνική κρίση που θα συνεπιφέρει στα επόμενα στάδια, με την αναμενόμενη τραγική συρρίκνωση της ανθρώπινης εργασίας αλλά και της παραγωγικής βάσης, ΠΡΕΠΕΙ να οδηγήσει στην επανίδρυση της Ευρώπης σε μιαν ορθολογική και ισότιμη βάση… Με την καθιέρωση πραγματικών δημοκρατικών κανόνων στη λήψη των αποφάσεων (κυρίως των οικονομικών) και με την τροποποίηση της ΟΝΕ ώστε όλα τα κράτη-μέλη να βιώσουν το πανευρωπαϊκό νόμισμα ως εθνικό τους, που θα έχει όλες τις αναπτυξιακές, αποταμιευτικές, χρηματοδοτικές και ρυθμιστικές λειτουργίες σύμφωνα με τις ανάγκες εκάστου.
Μόνο έτσι μπορεί κάποτε να υπάρξει ουσιαστική σύγκλιση και όχι απόκλιση… Και ασφαλώς με αυτόν τον τρόπο θα καταργηθούν τα κράτη διαφόρων ταχυτήτων και οι σφαίρες επιρροής, γεωοικονομικό παιχνίδι στο οποίο ειδικεύεται ανέκαθεν η Γερμανία όπως άλλωστε φαίνεται με την ακλόνητη και διαρκή στρατηγική εισόδου-προσάρτηση των χωρών της Ανατολικής και Βαλκανικής Ευρώπης, ανεξαρτήτως πλήρωσης ή όχι των πολλών κεφαλαίων ένταξης.
Αυτό όμως απαιτεί και μια πολιτική τάξη αποφασισμένη να κυβερνήσει χωρίς το καταιγιστικό υποτιμητικό και καταστροφικό για την Ελλάδα μνημονιακό νομικό καθεστώς. Μια πολιτική τάξη που θα έχει όραμα την επανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας και των κύριων μέσων παραγωγής, την επαναφορά του Κοινωνικού Κράτους Δικαίου και των δημοκρατικών του θεσμών, την ομαλή αναπαραγωγή τού ανθρώπινου και κοινωνικού ιστού και την αλληλεγγύη μεταξύ των ευρωπαίων πολιτών… Οι οποίοι, δυστυχώς, αυτές τις μέρες προσπαθούν να διασωθούν με αδύναμα μέσα και ανεπαρκή κοινωνικά συστήματα που προξένησε η λειτουργία του ευρώ, εντός των εθνικών τους συνόρων, προσμένοντας τη βοήθεια από κράτη εκτός του κύκλου των –υποτίθεται- «αδελφών κρατών», δηλαδή εκτός ΕΕ, όπως η Ρωσία και η Κίνα, που σπεύδουν να σώσουν τους ετοιμοθάνατους υπό το ψυχρό και άτεγκτο γερμανικό βλέμμα.