Είναι κοινή αντίληψη ότι σε καταστάσεις δυσκολίας αποκαλύπτεται ο πραγματικός μας εαυτός. Τα στοιχεία του χαρακτήρα μας. Η προσωπική μας ταυτότητα και τα βαθύτερα κίνητρά μας. Και αυτό συμβαίνει επειδή πολλές φορές με την αποκάλυψη του εαυτού μας, γνωρίζουμε και εμείς, ποιοι πραγματικά είμαστε.
Νικόλαος Ταμπουρέας
Παιδαγωγικός σύμβουλος, εκπαιδευτικός
Χθες, Κυριακή των Βαΐων, στον ιερό ναό του Αγίου Νικολάου στο Κουκάκι, ο εφημέριος πατέρας Γεώργιος Σχοινάς λειτουργούσε κεκλεισμένων των θυρών. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, κάποιοι πιστοί (τέσσερα άτομα) που ήταν έξω από τον ναό ζήτησαν να κοινωνήσουν. Ο ιερέας αφού ζήτησε από τους πιστούς να τηρήσουν αποστάσεις, τους κοινώνησε. Τα υπόλοιπα είναι λίγο ή πιο πολύ γνωστά. Κάποιοι κάτοικοι της περιοχής είδαν τον ιερέα και τους πιστούς και αφού έβγαλαν φωτογραφίες της έστειλαν σε διάφορα δίκτυα ενημέρωσης. Το απόγευμα, αστυνομικοί, μετά από την εντολή που έλαβαν, περίμεναν να συλλάβουν τον ιερέα έξω από τον ναό.
Αλλά, αλήθεια, ποιον ιερέα περίμεναν οι αστυνομικοί να συλλάβουν και οι κάτοικοι να "καρφώσουν"; Έναν ιερέα που καθημερινά κάνει συσσίτιο για δεκάδες φτωχούς και άστεγους ανθρώπους. Έναν ιερέα που αγοράζει τα φάρμακα πολλών αρρώστων που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα και χωρίς αυτά θα πέθαιναν. Έναν ιερέα που πληρώνει ενοίκια, λογαριασμούς ρεύματος και νερού οικογενειών που πλήττονται από την οικονομική κρίση. Έναν ταπεινό λευίτη που στέλνει σε κέντρα απεξάρτησης τα ξεχασμένα βαποράκια που οι πιο πολλοί κάνουμε πως δεν βλέπουμε στον δρόμο. Έναν παπά που η αγκαλιά του είναι τόσο μεγάλη που χωράει όλους όσους τον ζητούν. Έναν τέτοιο ιερέα σήμερα προσπαθούν να διασύρουν σχεδόν όλα τα μέσα μαζικής αποχαύνωσης.
Ας μη γελιόμαστε. Υπάρχει πνευματική τυφλότητα που είναι πιο επικίνδυνη από τον ίδιο τον ιό. Αλλά πάνω από όλα υπάρχει και η τακτική του σοκ, που σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, όπως αυτή που βιώνουμε σήμερα, κάποιοι προσπαθούν να επιβάλλουν τη φαυλότητα σαν τρόπο ζωής και έκφρασης. Ενός τρόπου ζωής που ο καθένας αντί να στραφεί στους αρμόδιους που μας έφεραν μέχρι εδώ, στρέφεται στον διπλανό του και μετατρέπει τον φόβο του σε μίσος. Κάτι τέτοιο διαλύει τον κοινωνικό ιστό. Είναι καιρός να ξυπνήσουμε πριν να είναι αργά. Η πολιτεία δεν μπορεί να διώκει ανθρώπους που κουφίζουν τα σπλάχνα του πόνου της κοινωνίας αυτής. Δεν μπορεί να κάνει δικογραφίες σε παπά-Γιώργηδες που στέργουν στον κάθε απόκληρο της κοινωνίας μας . Εάν δεν πάρουμε θέση στον παραλογισμό αυτό, η κοινωνία μας, πολύ το φοβάμαι, θα οδηγηθεί στον φασισμό και τον ολοκληρωτισμό.