 |
| Tomasz_Mikolajczyk / Pixabay |
Μαζί με την πίστη και ό,τι ιερό που διώκεται ανηλεώς από τους κορονοσερίφηδες, έχουμε και κάτι ακόμη που προφανώς οι ειδικοί δεν το έχουν σκεφτεί. Είναι οι ηλικιωμένοι.
Ελένη Παπαδοπούλου
Οι ηλικωμένοι λοιπόν βρίσκονται εδώ και ένα μήνα καρφωμένοι μπροστά στις τηλεοράσεις τους και όλη την ημέρα ακούν για νεκρούς συνομήλικους τους, βλέπουν φέρετρα, ακουν τρομακτικές ιστορίες με ανθρωπους που πεθαίνουν χωρίς να δουν τα παιδιά τους και προσφάτως ακούν και ότι θα μείνουν μαντρωμένοι μέχρι τα Χριστούγεννα και βλέπουμε.
Ως γνωστόν οι ηλικιωμένοι δεν έχουν εξοικείωση με την τεχνολογία, δεν θα ψάξουν στο Ιντερνετ να δουν και κάτι άλλο, και για τον λόγο αυτό είναι απόλυτα εξαρτώμενοι από το χαζοκούτι.
Εάν αυτό που συμβαίνει με τα κανάλια μας και τους "εγκυρο-έγκριτους" της ελληνικής δημοσιογραφίας δεν είναι δολοφονία, τότε πραγματικά τί είναι;
Έχει σκεφτεί κανείς τί εφέ έχει όλη αυτή η τρομοκρατία σε ηλικιωμένους που ζουν μόνοι τους, που έχουν νοσήματα, που ολη την ημέρα ακούν τα κρωξίματα του κάθε βλάκα να τους απειλεί με ιούς και θανάτους;
Ποιός ο σεβασμός στην ησυχία, την ηρεμία που πρέπει να έχει ένας μεγάλος άνθρωπος; Να γλυτώσουν από τον κορονοϊό να τους στείλουμε από έμφραγμα και εγκεφαλικό. Κοντά σε αυτούς βέβαια και τα μικρά παιδιά, τα οποία κλεισμένα σε διαμέρισμα ακούνε όλη την τρομοϋστερία.
Όταν εφαρμόζεις πολιτικές και δίνεις σε κάποιους δημόσιο βήμα κοιτάς να υπάρχει σεβασμός για τον κόσμο που σε ακούει. Κι αν οι τηλεκάφροι της ελληνικής τηλεδημοσιογραφίας, ο Θεός να την κάνει, δεν το αντιλαμβάνονται και θέλουν να στείλουν τα παππούδια μια ώρα αρχύτερα στον άλλο κόσμο, οι πολιτικοί οφείλουν να το προσέξουν.
Αλλάξτε τροπάρι. Αυτό είναι το συμπέρασμα.