16 Μαρτίου 2020, λίγη ώρα μετά το ανακοινωθέν της Ιεράς Συνόδου, ο πρωθυπουργός μέσω μιας ανάρτησης στο Twitter αποφάσισε να κλείσει τους ιερούς ναούς. Έκτοτε αγνοείται η τύχη τους ενώ δια χειλέων της αρμόδιας υπουργού ενημερωθήκαμε ότι αναμένουμε τους ειδικούς να μας πουν. Είναι οι ειδικοί που έκλεισαν τους ναούς της πίστεως και κράτησαν ανοικτούς τους ναούς του χρήματος και της κοιλιάς.
Του Στρατή Μαζίδη
Ωστόσο πριν λίγες εβδομάδες άκουσα μια ομιλία του γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη ο οποίος δοκίμασε μια διαφορετική προσέγγιση. Όσοι την παρακολουθήσαμε, διαδικτυακά, τον ακούσαμε να θέτει το ερώτημα αν εμείς αναρωτηθήκαμε γιατί ο Θεός επέτρεψε να κλείσουν οι εκκλησίες στην Ελλάδα.
Εδώ να κάνουμε μια σημείωση. Το ότι ο Θεός επιτρέπει κάτι, δε σημαίνει πως παράλληλα το επιθυμεί. Μήπως λοιπόν ο Θεός μας χτυπά καμπανάκια; Μήπως μας προειδοποιεί;
Όταν ο Πιλάτος προειδοποίησε τον Χριστό ότι έχει εξουσία να τον ελευθερώσει ή να τον θανατώσει, έλαβε μια ξεκάθαρη απάντηση: «ουκ είχες εξουσίαν ουδεμίαν κατ' εμού, ει μη ην σοι δεδομένον άνωθεν»
Αυτό ισχύει και τώρα. Καμία εκκλησία δε θα έκλεινε, αν δεν το επέτρεπε ο Θεός. Είδαμε άλλωστε ότι σε άλλες χώρες όπως η Βουλγαρία, η Σερβία και η Γεωργία, οι ναοί δεν έκλεισαν. Η επιστήμη δεν ακύρωσε ούτε αμφισβήτησε την Αλήθεια της πίστης. Απεναντίας τη συνέδραμε και έτσι οι ναοί όχι μόνο παρέμειναν ανοικτοί αλλά συνεχίστηκε η λατρευτική ζωή της Εκκλησίας. Αποτέλεσμα; Όσους νεκρούς έχει η Ελλάδα, έχουν περίπου και οι τρεις παραπάνω χώρες μαζί.
Στη Σερβία η Ιεραρχία εναντιώθηκε. Η κυβέρνηση παρά τα αυστηρά της μέτρα, δεν άνοιξε μέτωπο με την εκεί Εκκλησία. Ο Θεός λοιπόν στη γειτονική μας χώρα δεν επέτρεψε να κλείσουν οι ναοί.
Στη χώρα όμως δεν είδαμε την Ιεραρχία να υπερασπίζεται την Αλήθεια της. Έβαλε τον Χριστό στην απομόνωση. Ανακοίνωσε ότι θα διεξάγει έρευνα για τους ιερείς της που μετέδωσαν το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου, το οποίο η Ιεραρχία αποκαλεί Πηγή Ζωής και Φάρμακο Αθανασίας. Σχήμα οξύμωρο! Πώς διώκεις αυτούς που το μεταδίδουν σε όσους το ζητούν αλλά και με ποια αιτιολογία το στερείς από τον πιστό λαό [τον όποιο απέμεινε] του Θεού; Οι παπά-Χριστόφοροι κι οι παπά-Γιώργηδες έμειναν απροστάτευτοι από τους μητροπολίτες τους. Στη Χίο μάλιστα βγήκε και εγκύκλιος ότι όσοι τέλεσαν Μυστήρια και ακολουθίες υπέπεσαν σε...κανονικά αμαρτήματα και πως αυτά στερούνται εγκυρότητας! Εκεί φτάσαμε...
Όταν λοιπόν η επί της γης, η λεγόμενη στρατευομένη Εκκλησία, στη χώρα μας, με τις αποφάσεις της δεν υπερασπίζεται πραγματικά την Αλήθεια της αλλά υποτάσσεται στους κοσμοκράτορες του κόσμου τούτου, όπως θα έλεγε κι ο απόστολος Παύλος, τότε γιατί να μην το επιτρέψει ο Θεός; Ο Θεός για ένα παραστράτημα του Μωυσή, δεν τον άφησε να οδηγήσει αυτός το λαό στη Γη της Επαγγελίας. Για ποιο λόγο λοιπόν να μην το επιτρέψει;
Γράφει ο προφήτης Ησαΐας, γνωστός και ως πέμπτος ευαγγελιστής: Καὶ εἶπε Κύριος· ἐγγίζει μοι ὁ λαὸς οὗτος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ καὶ ἐν τοῖς χείλεσιν αὐτῶν τιμῶσί με, ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόῤῥω ἀπέχει ἀπ᾿ ἐμοῦ· μάτην δὲ σέβονταί με διδάσκοντες ἐντάλματα ἀνθρώπων καὶ διδασκαλίας. διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἐγὼ προσθήσω τοῦ μετατεθῆναι τὸν λαὸν τοῦτον καὶ μεταθήσω αὐτοὺς καὶ ἀπολῶ τὴν σοφίαν τῶν σοφῶν καὶ τὴν σύνεσιν τῶν συνετῶν κρύψω.
Η Εκκλησία της Ελλάδος είναι ένας δημόσιος οργανισμός. Οι ιερείς της λογίζονται υπάλληλοι του υπουργείου παιδείας. Πληρώνονται από το κράτος. Άρα είναι εξαρτημένοι. Είναι συνάδερφοι ουσιαστικά με τους εργαζόμενους στο κτίριο του υπουργείου. Δε νουθετούσε τυχαία ο σκηνοποιός απόστολος Παύλος τους Θεσσαλονικείς στη Β' επιστολή του να μην είναι αργόσχολοι αλλά να κερδίζουν το ψωμί τους με τον ιδρώτα τους. Αλλά και ο Χριστός από τα δώδεκα χρόνια του ως τα τριάντα εργαζόταν δίπλα στον Ιωσήφ ως ξυλουργός.
Φοβική και φοβισμένη η Ιεραρχία, πώς να αντισταθεί; Με ποια ψυχή; Με ποιο απόθεμα;
Εμάς πάλι μας πείραξε το κλείσιμο των ιερών ναών.
Επειδή δεν μπορέσαμε να πάμε να ρωτήσουμε τον παπά τι ώρα θα κοινωνήσει τη Μεγάλη Πέμπτη το πρωί, λες και είναι κομπιούτερ, για να μη χάσουμε χρόνο, τι ώρα θα βγάλει τον Εσταυρωμένη, πότε θα κάνει την Αποκαθήλωση το πρωί της Μ. Παρασκευής, τι ώρα θα περιφέρει τον Επιτάφιο για να ακολουθήσουμε μιλώντας και γελώντας, τι ώρα θα κοινωνήσει το Μ. Σάββατο το πρωί. Ούτε πήγαμε στην εκκλησία στις 23:50 το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου ώστε στις 00:05 με το "Αναστήτω ο Θεός, και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού, και φυγέτωσαν από προσώπου αυτού οι μισούντες αυτόν" να σηκώθουμε να φύγουμε.
Μήπως πηγαίνουμε ποτέ άλλοτε στην εκκλησία; Άντε σε κανά γάμο, καμιά βάπτιση, καμιά κηδεία και κανένα μνημόσυνο, τα οποία συνήθως δεν παρακολουθούμε μιλώντας με όσους έχουμε καιρό να συναντήσουμε.
Εμάς που βρίζουμε την Παναγία με το παραμικρό ή επινοούμε ανέκδοτα για να την περιγελούμε. Εμάς που δεν έχουμε διαβάσει ούτε μια φορά την Αγία Γραφή, να ξέρουμε που πιστεύουμε.
Εμάς που θέλουμε ένα Θεό υπηρέτη μας. Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου, ελθέτω η βασιλεία σου, γεννηθήτω το...θέλημά μας... Τον έχουμε για να του λέμε, θέλω το ένα, θέλω το άλλο, κάνε μου εκείνο, γιατί το έκανες αυτό, αν ήσουν δίκαιος και άλλα τέτοια. Κι αυτός μας ανέχεται.
Εμάς που έχουμε το δικό μας ευαγγέλιο. Αυτό που γράψαμε για τις ανάγκες μας. Μου έλεγε κάποτε ένας φίλος: α εγώ πάω όποτε έχω ανάγκη στην εκκλησία, ανάβω ένα κεράκι και του μιλάω... Εσύ του μιλάς, Αυτός σε ακούει;
Μήπως πάλι η χώρα μας δε νομοθέτησε τις τελευταίες δεκαετίες σειρά νομοθετημάτων που βρίσκονται απέναντι στο θέλημα του Θεού;
Τα χρόνια της αποστασίας, είναι αυτά που ζούμε και συνεχίζονται. Κι όμως όπως έλεγε ο Παύλος για τους αγωνιστές της ΠΔ, ισχύει και για μας:
οἱ πατέρες ἡμῶν, διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τούς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς.
Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι.
Οι χριστιανοί στο ξεκίνημα ήταν μια φλόγα. Δε φοβόντουσαν τίποτε. Μιλούσαν με θάρρος. Δε δείλιαζαν. Ομολογούσαν. Εμείς κρυβόμαστε. Ένα ευχαριστώ δε λέμε. Αντί για σταυρό κάνουμε κάτι στα κρυφά σα να τινάζουμε την μπλούζα μας μη τυχόν και μας δει κανείς.
Ο Θεός θα προειδοποιεί. Θα χτυπά το συναγερμό. Το ερώτημα είναι πως θα ανταποκριθούμε στις προφητείες. Διότι προφητεία δεν είναι κάτι που απαραίτητα θα γίνει, είναι και μια προειδοποίηση, όπως συνέβη στην περίπτωση της Νινευή της οποίας οι κάτοικοι άκουσαν τον Ιωνά και μετεστράφησαν.
Ο Θεός βλέπει την σκληροκαρδία των ανθρώπων στις ημέρες μας που αισθάνονται θεοί. Όπως αφουγκράζεται επίσης την ανησυχία όσων σήμερα αισθάνονται παρατημένοι δίχως ποιμένα.
Πρέπει λοιπόν να αναρωτηθούμε γιατί ο Θεός επέτρεψε να κλείσουν οι εκκλησίες και ίσως επιπλέον πότε θα πει "ως εδώ, καιρός να ανοίξουν".
Ποιος να ξέρει στο βλέμμα Του πίσω τι κρύβει ο Θεός για μας...