 |
| Anestiev / pixabay |
Είναι απόλυτα φανερό, ότι με όσα περνάμε αυτό το διάστημα, μία χώρα δεν μπορεί να στηρίζει την οικονομία της σε ένα τομέα μόνο. Ο τουρισμός ήταν η εύκολη και σίγουρη λύση, που βουλώνει τρύπες παντού, βοηθούσε την οικονομία τα μέγιστα, και ήταν η σιγουριά και το αποκούμπι για πολλούς από εμάς τους πολίτες.
Θόδωρος Γαλανόπουλος
Εκτός από αυτούς που είχαν επιλέξει συνειδητά τον τουρισμό, πολλοί άλλοι βρεθήκαμε εκεί αφού χάσαμε άλλες εργασίες που τις πήρε η κρίση, και η αλλαγή των δεδομένων της εποχής! Ο ήλιος και η θάλασσα της Ελλάδας εγγυόταν τον τουρισμό, και ο τουρισμός είχε ανάγκη από χέρια, έτσι μετά από ένα σκληρό εργασιακό καλοκαίρι, γυρνούσαμε σπίτι μας το φθινόπωρο, με ένα εισόδημα που συνήθως ήταν αρκετό για να περάσουμε ένα δύσκολο χειμώνα...
Όμως η μονοκαλλιέργεια όπως λένε και στον αγροτικό τομέα, δεν είναι καλό πράγμα. Όπως π.χ. η Μεσσηνία που γέμισε ελιές και παράτησε κάθε άλλη καλλιέργεια, όταν η τιμή του λαδιού κατρακύλησε στα 2 ευρώ, τα έξοδα ήταν ίδια με τα έσοδα, έτσι και η Ελλάδα αφού παράτησε εργοστάσια για ξενοδοχεία, και χωράφια για ενοικιαζόμενα δωμάτια, ήρθε ένας ιός και εκλεισε τα σύνορα, και έμεινε η παραλία της Ζακύνθου να περιμένει μόνο τις χελώνες…
Στα δύσκολα και στα ανάποδα, θα έπρεπε να έχουμε και άλλους δρόμους για να επιζήσουμε… Και όπως σε μία πόλη δε βρίσκεις έναν τσαγκάρη πλέον, αλλά εκατοντάδες καφέ να σου φτιάχνουν καπουτσίνους, έτσι δε βρίσκεις πουθενά και μία βιοτεχνία να φτιάχνει βίδες και πρόκες, αλλά χιλιάδες διαμερίσματα Airbnb να περιμένουν τουρίστες για ένα δήθεν ξεκούραστο εισόδημα...
Μία χώρα δεν μπορεί να παράγει μόνο τουρισμό… δεν μπορεί το εμπόριο της να είναι μόνο ο καφές, και καλλιτεχνικός της κόσμος το τατουάζ. Δεν μπορεί τα πάντα να έρχονται από την Κίνα, από τα βρακιά μέχρι τους ιούς… Μακάρι να γίνει το θαύμα λοιπόν και η πανδημία να μας βγάλει από την ψεύτικη ευδαιμονία, και την αφασία,να περιμένουμε όλοι να διοριστούμε στο δημόσιο και να παίρνουμε ψεύτικες επιδοτήσεις … καλό Πάσχα