Ο κ. Τσιόδρας έκανε σήμερα κάτι πολύ σημαντικό. Αυτός σίγουρα το κατάλαβε. Δεν ξέρω όμως αν το αντιλαμβάνονται στην κυβέρνηση. Αναφέρομαι στην ονομαστική αναφορά που έκανε σε έναν προς έναν τους ασθενείς που επισκέφθηκε αλλά και αυτούς που
δίνουν τη μάχη στην πρώτη γραμμή των νοσοκομείων.
Του Στρατή Μαζίδη
Σε αντίθεση με αυτόν που κάθεται δίπλα του φορώντας τζάκετ της Π.Π. [για να μας δείξει ότι μας προστατεύει;] μαλώνοντας καθημερινά τον κόσμο, μη ζητώντας καμία συγγνώμη και ομολογώντας ότι αυτός έδωσε το ok να έρθει κακώς η εν δυνάμει υγειονομική βόμβα του ΕΛ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ στα ανοικτά του Πειραιά, ο κ. Τσιόδρας έχει ταπεινότητα, αμεσότητα και απουσία έπαρσης.
Προφανώς ο κ. Τσιόδρας δεν έχει την ανάγκη να αποδείξει τίποτε. Αυτός είναι με καλά του και τα αρνητικά και σε όποιον αρέσει. Όταν τελειώσει αυτή η ιστορία θα επανέλθει στο νοσοκομείο του και τους φοιτητές του. Άλλοι πάλι προσπαθούν να αποδείξουν ότι είναι για παραπάνω δίχως μέχρι στιγμής να το πετυχαίνουν.
Η ονομαστική του αναφορά σε συγκεκριμένα πρόσωπα σίγουρα αποτελεί μια ένεση για αυτά. Ένεση-φάρμακο για τους ασθενείς κι ένεση-τονωτικό για τους μαχόμενους την υγείας. Καλό θα είναι, αφού κάποιοι κρίνουν απαραίτητη την καθημερινή ενημέρωσή μας για την πορεία του κορωνοϊού, τουλάχιστον αυτή να περιοριστεί στο πρόσωπο του καθηγητή. Είναι υπεραρκετός.
Θέλουμε όσους μας σέβονται. Όχι όσους επανειλημμένα μας υποτιμούν και μας μειώνουν.