 |
| RyanMcGuire / pixabay |
Για να δούμε τώρα μερικά νούμερα για τις χώρες που έχουν προχωρήσει σε άρση των μέτρων ή σκοπεύουν να το κάνουν πολύ σύντομα. Η Ισπανία έχει μέχρι σήμερα 19.130 νεκρούς, 551 περίπου πέθαναν χτες, επέτρεψε ήδη τον τομέα των κατασκευών και τις βιομηχανίες.
Δρ Ελένη Παπαδοπούλου
Η Γαλλία με 17167 νεκρούς ως σήμερα από 11 Μαϊου προχωράει σε άρση των μέτρων ανοίγοντας εμπορικά και σταδιακά τα σχολεία.
Η Γερμανία με 3804 θανάτους και 134573 κρούσματα ανοίγει από Δευτέρα τα εμπορικά μέχρι 800 τ.μ., χωρίς υποχρεωτική χρήση μάσκας και από τις 4 Μαϊου σιγά σιγά τα σχολεία.
Η Ιταλία με 21645 θανάτους άνοιξε ήδη βιβλιοπωλεία και καταστήματα χαρτικών, παιδικών ειδών και ειδών γραφείου, καθώς και τις βιομηχανίες ξύλου.
Στα δικά μας τώρα. Εμείς έχουμε μέχρι σήμερα 100 θανάτους, συγκριτικά εξαιρετικά μικρό νούμερο, ανεξαρτήτως αριθμού κατοίκων. Κάθε μέρα ο κ. Τσιόδρας μας διαβάζει στο ποίημα του 1-2 θανάτους, με το πικ να φτάνει τους 5 προ εβδομάδων. Τα κρούσματα είναι γύρω στα 25 άτομα σταθερά εδώ και κάτι μέρες. Σε μία χώρα λοιπόν που έχει αυτούς τους αριθμούς όχι μόνο δεν λειτουργεί τίποτα, στέλνοντας την χώρα ολάκερη στο θάνατο, αλλά έχουμε ορίσει νέα όρια στη γελοιότητα κυνηγώντας αρνιά στη σούβλα και στέλνοντας drone στις Εκκλησίες.
Ούτε η Ισπανία, ούτε η Γαλλία, ούτε η χαροκαμένη Ιταλία περιμένουν να φτάσουν τους 1-2 νεκρούς ημερησίως για να επαναφέρουν την χώρα σε κάποιο φυσιολογικό ρυθμό. Ούτε φυσικά στις αρχές Μαίου τα κρούσματα στη Γερμανία θα είναι 25 ημερησίως, όταν θα ανοίξουν έστω σταδιακά τα σχολεία τους. Και αναλογικά με τους πληθυσμούς αν το πάμε, πάλι είμαστε σε εξαιρετικά χαμηλό ποσοστό.
Με αυτά τα νούμερα άλλες χώρες τώρα θα λειτουργούσαν τα πάντα, όπως τα λειτουργούν και άλλες με πολύ μεγαλύτερα ποσοστά κρουσμάτων και θανάτων. Εμείς εδώ κατά την προσφιλή μας συνήθεια περιμένουμε μοιρολατρικά το τέλος ακούγοντας τα drone των psycho που αποφασίζουν να πετάνε πάνω από τα κεφάλια μας στους αυλόγυρους των Εκκλησιών. Σε μία χώρα όπου ουσιαστικά δεν υπάρχει ιός, εμείς λειτουργούμε σαν ψεκασμένοι. Οι άλλοι ανοίγουν τις οικονομικές τους δραστηριότητες με τον ιό διάσπαρτο κι εμείς εδώ περιμένουμε κάτι, δεν ξέρω τί, πολύ αμφιβάλλω αν ξέρουν και αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις.
Σε μία χώρα που πεθαίνει από οικονομική ασφυξία και όχι από COVID εμείς δεν κοιτάμε το δάσος, αλλά το δάχτυλο. Και πανηγυρίζουμε κιόλας. Ότι κάτι κάναμε. Θλιβερό!