RyanMcGuire / pixabay |
Τηλέμαχος Χορμοβίτης
Απλά οι κυβερνήσεις έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν ότι το φάρμακο (δηλαδή το lockdown) είναι χειρότερο από την ασθένεια και ότι η οικονομική καταστροφή που θα προκαλέσει μπορεί να φέρει μεγαλύτερη δυστυχία και περισσότερους νεκρούς απ' ότι η επιδημία του κορωνοϊου. Ήδη έχουμε ξεφύγει από τις ντεμοντέ συγκρίσεις με το Κραχ του 1929. Στην Αγγλία λένε πως αν η καραντίνα συνεχιστεί για τρεις μήνες , θα αντιμετωπίσουν την χειρότερη ύφεση από το Μεγάλο Ψύχος του 1709 (στην Ελλάδα πάλι, αν συνεχίσουμε έτσι, βλέπω να μιλάμε για την μεγαλύτερη πτώση του ΑΕΠ από την εποχή της... απόβασης του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο). Από τη στιγμή λοιπόν που η καραντίνα έχει τέτοιες φονικές παρενέργειες, από τη στιγμή που εμβόλιο δεν θα έχουμε (αν έχουμε ποτέ) πριν περάσουν 12 με 18 μήνες , από τη στιγμή που και τα φάρμακα δεν είναι πανάκεια (και για την γρίπη υπάρχει το tamiflu αλλά πεθαίνουν εκατοντάδες χιλιάδες κάθε χρόνο), η μόνη λύση είναι διακοπή της καραντίνας, μέτρα ατομικής υγιεινής, μάσκες, προστασία των ευπαθών ομάδων και να περιμένουμε η ανοσία της αγέλης να κάνει τη δουλειά της και να μας προστατεύσει από τον ιό.
Το ζήτημα είναι τι θα κάνουν οι κυβερνήσεις όταν μετά την άρση του lockdown ο ιός επανεμφανιστεί (είτε σε λίγες εβδομάδες, είτε τον Οκτώβριο, κάτι τέτοιο είναι σίγουρο ότι θα γίνει) και τα ΜΜΕ αρχίσουν πάλι να μετράνε κρούσματα και νεκρούς σε καθημερινή βάση. Θα επιμείνουν στη συνέχιση της ίδια πολιτικής ή θα ξαναμπούμε στην καραντίνα; Δεν το αποκλείω να επιλέξουν την δεύτερη λύση επειδή θα φοβηθούν, για άλλη μια φορά, το βραχυπρόθεσμο πολιτικό κόστος αλλά θεωρώ πιο πιθανό το πρώτο σενάριο. Ξέρουν οι κυβερνήσεις πως όταν ο κόσμος χάσει τις δουλειές του, τα "ωσαννά" που απολαμβάνουν τώρα πολύ εύκολα θα αντικατασταθούν από τα "άρον, άρον, σταύρωσον αυτόν!". Εξάλλου τα ΜΜΕ είναι τόσο ελεγχόμενα στη Δύση που, εν μια νυκτί, μπορούν να αλλάξουν το αφήγημα υπέρ της νέας πολιτικής και να μας παρουσιάσουν τον κορωνοϊο σαν μια απλή γρίπη, που πρέπει να μάθουμε να ζούμε μαζί της, αλλιώς θα πεθάνουμε όλοι από την πείνα. (πρόβλημα ίσως έχουν ο Τραμπ και ο Τζόνσον που τα ΜΜΕ είναι μονίμως εχθρικά απέναντι τους).
Και τότε θα δούμε κάποιους επαγγελματίες ευαισθητούληδες, που μας έλεγαν "καλύτερα να καταστραφεί η χώρα παρά να πεθάνει ένας 95χρόνος διαβητικός καρδιοπαθής", που μας κουνούσαν το δάχτυλο υπεροπτικά διεκδικώντας το μονοπώλιο του ανθρωπισμού, να σφυρίζουν αδιάφορα και να ανακαλύπτουν τη γοητεία της ανοσίας της αγέλης. Δυστυχώς αυτοί οι τσαρλατάνοι ήδη έχουν προκαλέσει τεράστια ζημιά στην οικονομία μας, στους θεσμούς μας και στις ατομικές μας ελευθερίες.