 |
| lloorraa / pixabay |
Ένα ακόμη λάθος που γίνεται σε αυτή την κρίση είναι πως οι περισσότερες αποφάσεις για την αντιμετώπιση του κορωνοϊου λαμβάνονται συγκεντρωτικά στη βάση του "one size fits all" μοντέλου. Στις ΗΠΑ, με το ομοσπονδιακό σύστημα, ευτυχώς ο Ντόναλντ Τραμπ αντιστέκεται ακόμη και δεν κηρύσσει πανεθνικό lockdown, το οποίο θα ήταν όχι μόνο αντισυνταγματικό αλλά επιπλέον άδικο, παράλογο και αναποτελεσματικό.
Για ποιο λόγο στο αραιοκατοικημένο Γουαϊόμινγκ με τους 2,31 κατοίκους ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο, με μόλις 216 κρούσματα και κανένα νεκρό θα πρέπει να ισχύουν το ίδιο αυστηρά περιοριστικά μέτρα με την πυκνοκατοικημένη πολιτεία της Νέας Υόρκης (159 κάτοικοι ανα τχ), όπου υπάρχουν 140.000 κρούσματα και 5.500 νεκροί ; Για ποιο λόγο να πληγεί τόσο βαριά η οικονομία του Γουαϊομινγκ και να στερηθούν οι κάτοικοί του τις ελευθερίες τους επειδή η Νέα Υόρκη αντιμετωπίζει πρόβλημα με τον κορωνοϊο;
Όμως, η ίδια αποκεντρωμένη πολιτική θα έπρεπε να ισχύει και στην Ευρώπη. Ακόμη και στις ευρωπαϊκές χώρες, που είναι πολύ μικρότερες των ΗΠΑ, υπάρχουν τεράστιες διαφορές ως προς την ένταση της επιδημίας από περιοχή σε περιοχή. Είναι άδικο να καταστρέφεται η οικονομία της φτωχής Basilicata στην Νότια Ιταλία με τους μόλις 13 νεκρούς από κορωνοϊο επειδή η κεντρική κυβέρνηση της Ρώμης αποφάσισε να ισχύουν και εκεί τα ίδια περιοριστικά μέτρα με την πλούσια Λομβαρδία των 9.202 νεκρών! Και γιατί άραγε η Αιτωλοακαρνανία που δεν έχει κανένα κρούσμα να είναι αναγκασμένη να μπει σε καραντίνα όπως και η Αθήνα που έχει το 1/3 των κρουσμάτων της χώρας;
Η πιο λογική λύση θα ήταν κάθε περιφέρεια, κάθε νομός να μπορεί να καθορίζει την δικιά του πολιτική αντιμετώπισης του κορωνοϊου, ανάλογα με τις ιδιαίτερες συνθήκες και τις ανάγκες του, και φυσικά να έχει το δικαίωμα να μην επιτρέπει την είσοδο σε κατοίκους από άλλες περιοχές που έχουν πληγεί ιδιαίτερα από την επιδημία. Με αυτό τον τρόπο θα μπορούσε να περιοριστεί πιο αποτελεσματικά η διάδοση της επιδημίας, προστατεύοντας τις περιοχές με λίγα κρούσματα και απομονώνοντας αυτές με τα πολλά και επιπλέον θα αποφεύγαμε την αχρείαστη ζημιά στις οικονομίες περιοχών όπου η εξάπλωση της επιδημίας είναι περιορισμένη . Και φυσικά μέσα από τον ανταγωνισμό αυτών των πολιτικών, κάθε περιοχή θα μπορούσε να μάθει πράγματα, να αντιγράψει τα καλά σημεία των άλλων, να αποφύγει τις αποτυχίες τους και να έχει έναν μπούσουλα, αν αποφασίσει να αλλάξει προσέγγιση. Και στο ζήτημα του κορωνοϊου, η αποκέντρωση θα μπορούσε να προσφέρει τις καλύτερες και πιο αποτελεσματικές λύσεις.