Στο ύψος της η Δικαιοσύνη, ξέσπασαν σε χειροκροτήματα, αισθάνθηκαν δικαίωση οι γονείς και άλλα τέτοια όμορφα διαβάζουμε στους τίτλους για την απόφαση του δικαστηρίου και την ποινή που επεβλήθη στους δύο βιαστές-δολοφόνους της Ελένης Τοπαλούδη. Μέχρι και ο Ευαγγελάτος ενέκρινε την απόφαση.
Του Στρατή Μαζίδη
Συμπαθάτε όμως αλλά δε μοιράζομαι την ίδια ανακούφιση. Καταρχήν το κορίτσι δε θα ξαναγυρίσει στη ζωή. Κατά δεύτερον ποια ισόβια και ποια δεκαπέντε χρόνια; Τα ισόβια που δεν μπορούν να είναι πάνω από 25 έτη; Τα 25 έτη που αν εκτίσεις τα 8, εργάζεσαι και τα κάνεις να πιάνουν 16 κι είσαι και... καλό παιδί, μένεις ελεύθερος;
Υπερβάλλω; Το πρόσφατο παράδειγμα του προπονητή από το Ρέθυμνο με τα 36 θύματα και τα 401 χρόνια φυλακής που τελικά κατέληξαν μόλις 8, τα λέει όλα.
Οι δύο εγκληματίες αν παίξουν καλά το ρόλο τους τότε γύρω στα 30-31 τους θα βρεθούν εκτός φυλακής για να συνεχίσουν τη ζωή τους η οποία πάλι θα εξακολουθεί να βρίσκεται μπροστά τους. Η Ελένη Τοπαλούδη στερήθηκε αυτήν την ευκαιρία. Ακόμη κι όταν την κουρέλιασαν και την κακοποίησαν, δεν της επέτρεψαν ούτε να μαζέψει τα κομμάτια της για να προσπαθήσει να ξεπεράσει τα όσα έζησε.
Το αποδόθηκε τελικά δικαιοσύνη, θα το αντιληφθούμε όταν πραγματικά θα έχει αποδοθεί μιλώντας κυριολεκτικά σε χρόνο αόριστο.