Τις τελευταίες μέρες παρακολουθώντας τοποθετήσεις αρκετών διαπιστώνω τη διάχυτη ανησυχία για τον τραμπούκο της Μεσογείου, το "φιλαράκι" μας τον Ερντογάν.
Ζαχαρίας Μυτιληνιός
Σίγουρα αυξήθηκε αυτή η ανησυχία από τους αξιοθρήνητους χειρισμούς του Νίκου Δένδια για το συμβάν -μίνι εισβολή- στον Έβρο και εντάθηκε έτι περαιτέρω από τους διαφόρους "ειδικούς τουρκολογους" που ούτε λίγο ούτε πολύ διατείνονται ότι επίκειται τουρκική επίθεση.
Για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους.
Υπό μια πολύ προχωρημένη σκοπιά, ίσως θα έπρεπε να παρακαλάμε αν είναι ο Τούρκος να κάνει επίθεση, να το πράξει σήμερα γιατί αν το επιχειρήσει μετά το Μάρτιο του 2021 θα πάμε άκλαφτοι!
Ναι καλά διαβάσατε. Αυτή τη στιγμή η πλάστιγγα γέρνει ελαφρώς προς την Τουρκία. Σε τέτοιο σημείο όμως που η πλάστιγγα γυρίζει σχετικά εύκολα προς το μέρος μας εξαιτίας της επαγγελματικής δεινότητας των στελεχών των Ενόπλων μας δυνάμεων.
Τον επόμενο όμως έναν χρόνο αυτό δε θα ισχύει αν η κυβέρνηση παραμείνει αδρανής ελπίζοντας σε μια βοήθεια από τους "εταίρους" που όμως συμπεριφέρονται σαν εταίρες στη δύσκολη ώρα κοιτώντας το δήθεν εθνικό τους συμφέρον.
Η Τουρκία όπως έχω γράψει και στο πρόσφατο παρελθόν βρίσκεται εκτός οικονομικών κανόνων γιατί τα ισχυρά συμφέροντα Γερμανών, Άγγλων και Kαταριανών έστω και την τελευταία στιγμή (όπως άλλωστε έγινε και στις 20/5) συνεχώς ανατρεπούν τα μαθηματικά δεδομένα.
Είτε μας αρέσει είτε όχι, ο χρόνος λιγοστεύει και πλέον θα γίνει ασφυκτικός.
Ίσως λοιπόν, επαναλαμβάνω από μια προχωρημένη σκοπιά, να ήταν καλύτερα, ο Ερντογάν να κάνει το λάθος τώρα γιατί έναν χρόνο μετά θα μας έρχονται οι πύραυλοι από τέτοια απόσταση που όταν τους πιάνουν τα ραντάρ μας θα είναι πλέον πολύ αργά. Η απόλυτη κυριαρχία των υποβρυχίων 214 θα χαθεί. Το τακτικό πλεονέκτημα του Έβρου θα παρακαμφθεί ενώ τα σταθερά μας αεροπλανοφόρα (νησιά) θα θυσιαστούν στο όνομα της επιβίωσης των πολλών της ηπειρωτικής χώρας.
Υπάρχει χρόνος για αντίστροφη της κατάσταση. Το ζήτημα είναι, θέλουν;