Ο παιδεραστής του Ρεθύμνου, ο προπονητής που ασέλγησε σε τουλάχιστον 36 παιδιά, διότι μπορεί να υπάρχουν και θύματα που δε μίλησαν ποτέ, αποφυλακίστηκε. Δε λέω το όνομά του διότι δεν επιθυμώ να λερώσω το κείμενό μου. 401 χρόνια που όμως σημαίνουν 25 αλλά αν είσαι "καλό" παιδί ή καλός ηθοποιός ή μάλλον υποκριτής διότι δεν ποιείς ήθος, τότε αυτά γίνονται μόλις...8!
Του Στρατή Μαζίδη
Αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα όπου ξημεροβραδιάζεται στα δικαστήρια, πολλές φορές εντελώς άσκοπα απλά και μόνο για να βασανίζεται. Και δεν είναι μόνο ο προπονητής που εκτός από μπάλες του άρεσε να πιάνει και άλλα πράγματα. Προχθές στο αστυνομικό δελτίο στη Χαλκίδα έπιασαν σπείρα που λήστευε με πολυβολά και στο τέλος της ανακοίνωσης διάβασα έκπληκτος ότι η ίδια ομάδα είχε αποδομηθεί το Νοέμβριο του 2018.
Επανέρχομαι όμως στον...κόουτς της φρίκης. Για σκεφθείτε. Οι γονείς του εμπιστεύονταν τα παιδιά τους, για να αθληθούν και να έχουν μια υγιή διέξοδο μακριά από τις κακές συνήθειες. Ο σκληρός όμως προπονητής είχε αδυναμία. Όχι στην καλή άμυνα ή τα συστήματα των αγώνων αλλά στα ίδια τα παιδιά.
Αν θυμάμαι καλά έγινε τσακωτός πάνω στο κρεββάτι με δύο ανήλικους αθλητές του. Αυτός ο άνθρωπος αφού έδειξε καλή συμπεριφορά [!] αφέθηκε ελεύθερος. Δε ζει πλέον στο Ρέθυμνο. Ζει στη Θεσσαλονίκη και πρέπει να εμφανίζεται μια φορά το μήνα στο αστυνομικό τμήμα. Φαίνεται ότι στη Θεσσαλονίκη δε ζουν παιδιά, δεν υπάρχουν πάρκα, αθλητικές υποδομές ή χώροι συνάθροισης και δεν υπάρχει κίνδυνος εκεί που θα κάνει τον περίπατό του να δει κανέναν ανήλικο και να αρχίσει να φουντώνει πάλι μέσα του.
Κοροϊδευόμαστε. Το μόνο βέβαιο ότι ο άνθρωπος αυτός είναι ελεύθερος να συνεχίσει και πάλι τη ζωή του. Το πως θα είναι αυτή δε μας ενδιαφέρει διότι αυτός την καθόρισε. Τα θύματά του όμως; Ελευθερώθηκαν;