 |
| StockSnap / pixabay |
Ακούγεται συνεχώς, ειδικά σε εποχές κρίσης: «Σήμερα δεν υπάρχουν ηγέτες να βγάλουν τη χώρα, την ΕΕ, τον κόσμο από την κρίση».
Γιάννης Μαγκριώτης
Για να έχουμε όμως τη σωστή απάντηση, πρέπει να θέτουμε το σωστό ερώτημα ‒ και αυτό κατά τη γνώμη μου είναι: «Γιατί φτάσαμε και σε αυτήν την κρίση;»
Μόνο έτσι θα βρούμε τις πραγματικές αιτίες που την προκάλεσαν, τις ευθύνες των δικών μας επιλογών, ατομικών και συλλογικών, τις ευθύνες των άλλων.
Τότε, ίσως καταλάβουμε ότι πολλοί από εμάς επιδιώκουμε λάθος πράγματα, ή με λάθος τρόπους, ή και τα δύο ταυτοχρόνως.
Τότε θα καταλάβουμε ότι μπορεί και τα πρόσωπα και οι πολιτικές που επιλέγουμε να είναι λάθος.
Το ένα λάθος οδηγεί στο άλλο και έτσι προκαλείται μια κρίση.
Έτσι, επειδή δεν εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας ή τις επιλογές μας, αναζητούμε ήρωες και θεούς στην καθημερινή ζωή μας και φυσικά τον νέο μεσσία, άντε έναν Μωυσή, για να κρύψουμε τις δικές μας ανεπάρκειες ή να αξιοποιήσουμε τη δύναμη των άλλων για τους δικούς μας στόχους.
Μόνο που έτσι γρήγορα καταναλώνουμε τους ήρωες και τους μεσσίες και πάλι ψάχνουμε τους βάρβαρους, αφού αυτή είναι πάντα η έσχατη λύση, που συνήθως οδηγεί στα χειρότερα.
Οι ήρωες είχαν την αξία τους στην εποχή των μυθολογιών και στις αρχέγονες ομάδες, όταν η μυϊκή δύναμη και η κατοχή της ελάχιστης γνώσης που υπήρχε γεννούσε ήρωες και αρχηγούς∙ στην εποχή μας, πόση σημασία έχουν αυτά;
Αξίες χρειάζεται η προσωπική και κοινωνική ζωή μας και θεσμούς που θα τις οργανώνουν σε πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές επιλογές και πρωτοβουλίες.
Οι αξίες και οι ανοικτοί, δημοκρατικοί και παραγωγικοί θεσμοί, που βρίσκονται κοντά στις ανάγκες και τις εξελίξεις, χτίζουν σχέσεις εμπιστοσύνης και το κοινό μας μέλλον.
Για να έχουμε όμως τη σωστή απάντηση, πρέπει να θέτουμε το σωστό ερώτημα ‒ και αυτό κατά τη γνώμη μου είναι: «Γιατί φτάσαμε και σε αυτήν την κρίση;»
Μόνο έτσι θα βρούμε τις πραγματικές αιτίες που την προκάλεσαν, τις ευθύνες των δικών μας επιλογών, ατομικών και συλλογικών, τις ευθύνες των άλλων.
Τότε, ίσως καταλάβουμε ότι πολλοί από εμάς επιδιώκουμε λάθος πράγματα, ή με λάθος τρόπους, ή και τα δύο ταυτοχρόνως.
Τότε θα καταλάβουμε ότι μπορεί και τα πρόσωπα και οι πολιτικές που επιλέγουμε να είναι λάθος.
Το ένα λάθος οδηγεί στο άλλο και έτσι προκαλείται μια κρίση.
Έτσι, επειδή δεν εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας ή τις επιλογές μας, αναζητούμε ήρωες και θεούς στην καθημερινή ζωή μας και φυσικά τον νέο μεσσία, άντε έναν Μωυσή, για να κρύψουμε τις δικές μας ανεπάρκειες ή να αξιοποιήσουμε τη δύναμη των άλλων για τους δικούς μας στόχους.
Μόνο που έτσι γρήγορα καταναλώνουμε τους ήρωες και τους μεσσίες και πάλι ψάχνουμε τους βάρβαρους, αφού αυτή είναι πάντα η έσχατη λύση, που συνήθως οδηγεί στα χειρότερα.
Οι ήρωες είχαν την αξία τους στην εποχή των μυθολογιών και στις αρχέγονες ομάδες, όταν η μυϊκή δύναμη και η κατοχή της ελάχιστης γνώσης που υπήρχε γεννούσε ήρωες και αρχηγούς∙ στην εποχή μας, πόση σημασία έχουν αυτά;
Αξίες χρειάζεται η προσωπική και κοινωνική ζωή μας και θεσμούς που θα τις οργανώνουν σε πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές επιλογές και πρωτοβουλίες.
Οι αξίες και οι ανοικτοί, δημοκρατικοί και παραγωγικοί θεσμοί, που βρίσκονται κοντά στις ανάγκες και τις εξελίξεις, χτίζουν σχέσεις εμπιστοσύνης και το κοινό μας μέλλον.