Πολλοί στην Ελλάδα συζητάνε για να συμπεριφερθούμε σύμφωνα με το δόγμα των Ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων (ΙΕΔ). Όμως πρέπει να γίνει κατανοητό ότι το Ισραήλ τα τελευταία χρόνια και μετά τον πόλεμο των έξι ημερών και τον πόλεμο στο Yom Kippur, επιλέγει να δράσει ιεράρχοντας τα μοτίβα κόστους-οφέλους, επιτυγχάνοντας ένα μέτριο αποτέλεσμα με μέτριο κόστος αναβάλλοντας δυσκολότερες αποφάσεις στο μέτρο του δυνατού.
Δημήτρης Τσαϊλάς
υποναύαρχος ε.α.
Σε κάθε εκστρατεία λογικής ανάληψης ευθυνών, το Ισραήλ αντιμετώπιζε αδύναμους εχθρούς ή μη κρατικούς δρώντες των οποίων οι κύριες ικανότητες έγκειτο στην πρόκληση ζημιών, χωρίς να απειλήσουν να νικήσουν τις ΙΕΔ ή να καταλάβουν το έδαφος του Ισραήλ. Σε κάθε στρατιωτική επιχείρηση, τα συμφέροντα που υπερασπίστηκαν οι ΙΕΔ ήταν δευτερεύουσας σημασίας.
Σε αυτό το πλαίσιο, το Ισραήλ αποδέχεται να υποστεί ζημιά από τον αντίπαλο, γνωρίζοντας ότι ο αντίπαλος υπέστη ταυτόχρονα πιο σημαντική ζημιά, χωρίς να εξαλείψει την απειλή του εχθρού ή να εξαλείψει ουσιαστικά την ικανότητα του αντιπάλου να κάνει πόλεμο.
Ωστόσο, η εφαρμογή αυτών των προτιμήσεων πέρα από αυτά τα πλαίσια είναι επικίνδυνη. Πρώτον, είναι αμφισβητήσιμο εάν αυτά τα πρότυπα επιχειρησιακής λειτουργίας σχετίζονται με καταστάσεις στις οποίες το Ισραήλ μπορεί να αντιμετωπίσει πιο ικανούς αντιπάλους. Δεύτερον, εάν ένας εχθρός που δεν είναι κρατική οντότητα όπως η Χεζμπολάχ αποκτήσει νέες δυνατότητες που μπορούν να προκαλέσουν πιο σημαντική βλάβη στη λειτουργία των στρατιωτικών, πολιτικών και οικονομικών συστημάτων του Ισραήλ, αυτό θα απαιτήσει επανεκτίμηση της σκοπιμότητας να ενεργήσει σύμφωνα με τη λογική ανάληψης ευθύνης.