Κρίσιμες διαφοροποιήσεις στην τουρκική εξωτερική πολιτική - Η θανάσιμη παγίδα του ΜΗ πολέμου

Engin_Akyurt / pixabay

Η πατρίδα μας βρίσκεται αντιμέτωπη με μια ολοκληρωμένη διπλωματικοπολιτική και επιχειρησιακή επίθεση, στο πλαίσιο της ενιαίας περιφερειακής στρατηγικής της Άγκυρας, η οποία σε ότι αφορά την χώρα μας, συνοψίζεται σε ένα τρίπτυχο επιδιώξεων που...

Είναι φανερό ότι υπάρχει ένα συνολικότερο ζήτημα με την διαχείριση της πολυδιάστατης τουρκικής επιθετικότητας. Τα κενά που εμφανίζονται είναι πολλαπλά, δυστυχώς είναι ΚΑΙ επαναλαμβανόμενα…

Από: Ελληνικό Φόρουμ - του Κ.ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Πολύ αρνητική εξέλιξη είναι το γεγονός ότι η συστηματική απόπειρα της Τουρκίας να διεθνοποιήσει και μέσω της διεθνοποίησης να απενοχοποιήσει στοιχεία της πειρατικής της συμπεριφοράς, αποφέρει καρπούς για την ίδια και συσσωρεύει επιπρόσθετες δυσκολίες για την χώρα μας.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα (και φυσικά όχι μοναδικό) είναι η πρωτοβουλία που υπογράφεται από 100 ευρωβουλευτές που ζητούν έρευνα για τα υποτιθέμενα «εγκλήματα» τα οποία έκανε η χώρα μας, υπερασπιζόμενη τα εθνικά σύνορα στον Έβρο, μετά την απροκάλυπτη και ανήθικη επιθετική ενέργεια της Τουρκίας τον περασμένο Φλεβάρη.

Το τρίπτυχο της τουρκικής στρατηγικής και οι διαχρονικές Ελληνικές αστοχίες…

Στην συνολικά καινούρια κατάσταση που διαμορφώνεται, η ανυπαρξία ΕΝΙΑΙΑΣ και ΣΥΝΟΛΙΚΗΣ Ελληνικής απάντησης είναι εμφανής, και δυστυχώς ο χρόνος ΜΗ ΠΟΛΕΜΟΥ στον οποίον επενδύουν οι ελληνικές κυβερνήσεις, αγοράζεται... 

• ΚΑΙ με επιχειρησιακές υπαναχωρήσεις, 
• ΚΑΙ με διπλωματική ανεπάρκεια, αλλά... 
• ΚΑΙ με την σταδιακή εδραίωση εκφυλιστικών λογικών και αντιλήψεων που διαμορφώνουν σταδιακά μια «κανονικότητα» ηττοπάθειας, διάχυτων φοβικών συνδρόμων, αναποφασιστικότητας και διαρκούς διολίσθησης σε ένα status ροκανισμένης και... εμφανώς περιορισμένης κυριαρχίας, που οσονούπω θα «κλειδώσει» ΚΑΙ τυπικά.

Η τουρκική επιθετικότητα μεταφράζεται λαθεμένα ακόμη και από τα επιτελεία, ως μια προσπάθεια που αποβλέπει στην «συντήρηση της έντασης».

Όχι… Δεν είμαστε αντιμέτωποι με μια προσπάθεια συντήρησης της έντασης, και είναι ολέθριο σφάλμα η εμμονή σε αυτήν την αδιέξοδη και επικίνδυνη λογική.
Η πατρίδα μας βρίσκεται αντιμέτωπη με μια ολοκληρωμένη διπλωματικοπολιτική και επιχειρησιακή επίθεση, στο πλαίσιο της ενιαίας περιφερειακής στρατηγικής της Άγκυρας, η οποία σε ότι αφορά την χώρα μας, συνοψίζεται σε ένα τρίπτυχο επιδιώξεων που προσβλέπει... 

• Στην ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ της… 
• Στην αποδομητική ΦΙΛΑΝΔΟΠΟΙΗΣΗ της. Και εν τέλει... 
• Στον εξαναγκασμό της σε μια εκβιαστική ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ που θα οριστικοποιήσει και τυπικά την μεταβολή του καθεστώτος κυριαρχίας μέσα από την εκούσια και δραστική τροποποίηση των προβλεπομένων των Συνθηκών.

Η Ελλάδα λοιπόν βρίσκεται αντιμέτωπη με μία επιθετική Τουρκία, έχοντας απέναντί της από την μία μεριά την αυτοτελή τουρκική επιθετικότητα που εκδηλώνεται σε όλο το εύρος της ελληνοτουρκικής οριογραμμής, και από την άλλη μεριά την απόπειρα του γεωπολιτικού της στραγγαλισμού, εξ αιτίας της επιθετικής περιφερειακής στρατηγικής της Άγκυρας που εκδηλώνεται τόσο στα Βόρεια σύνορά μας με την δημιουργία ενός πλέγματος στρατηγικών συμμαχιών και συνεργασιών στην Βαλκανική, όσο και στα νότια σύνορα της χώρας με τα καινούρια τετελεσμένα που δρομολογούνται μέσα από το γνωστό Τουρκολιβυκό μνημόνιο.
Και όλα αυτά ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη και διαρκή αναβάθμιση, η υβριδική επίθεση με εργαλείο το λαθρομεταναστευτικό που φυτεύει πυρήνες αποσταθεροποίησης σε ολόκληρη την χώρα.

Και δυστυχώς οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι την ίδια στιγμή που έχουμε όλα τα παραπάνω ΑΠΕΝΑΝΤΙ μας, δεν έχουμε ΔΙΠΛΑ μας απολύτως τίποτε και κανέναν. ΟΥΤΕ την διεθνή κοινότητα... 

ΔΙΟΤΙ υπήρξαμε δεδομένοι… ΔΙΟΤΙ δεν απαιτήσαμε και ΔΕΝ εκβιάσαμε την υποχρέωσή τους να στοιχηθούν με το δίκιο και την αλήθεια… ΔΙΟΤΙ δώσαμε τα πάντα και ΔΕΝ απαιτήσαμε τίποτε… ΔΙΟΤΙ αρκεστήκαμε σε μερικά φιλικά και ανέξοδα χτυπήματα στην πλάτη.
Νέα επικίνδυνα εκβιαστικά διλήμματα…

Η Τουρκική επιθετικότητα αυτό που σε πρώτη φάση επιχειρεί, είναι να εξαναγκάσει την χώρα μας σε μια σειρά διαχειριστικών υπαναχωρήσεων,  που για την ίδια θα συνιστούν σημαντικότατες στρατηγικές επιτυχίες, ενώ για την κυρίαρχη πολιτική ελίτ της πατρίδας μας, θα μπορούν να «πουληθούν» ως δήθεν ανώδυνη συμβιβασμοί στον βωμό του εξευμενισμού και της καλής γειτονίας.
Σε αυτόν ακριβώς τον σχεδιασμό εντάσσονται οι αναβαθμισμένες προκλήσεις με υπερπτήσεις πλέον πάνω από τον Έβρο και πάνω από τα μεγάλα κατοικημένα ελληνικά νησιά. Η στρατιωτικοποίηση εργαλειοποιείται. Και το εκβιαστικό δίλημμα της Τουρκίας τίθεται στην πράξη ως εξής: «Για να διατηρήσετε κυριαρχία σε αυτά τα νησιά, προχωρήστε άμεσα στην πλήρη αποστρατιωτικοποίησή τους».
Η σύνδεση λοιπόν του καθεστώτος κυριαρχίας με το status της αποστρατιωτικοποίησης, δεν γίνεται διόλου τυχαία. Με αυτήν την στρατηγική στόχευση η Τουρκία επιδιώκει να ακυρώσει στην πράξη όλα τα γεωπολιτικά πλεονεκτήματα της αρχιπελαγικής δομής του Αιγαίου για λογαριασμό της Ελλάδας.

Επομένως, οποιαδήποτε απόπειρα αγοράς χρόνου ΜΗ πολέμου με ρευστοποίηση συγκεκριμένων κεκτημένων απολύτως θεμελιωμένων από την ισχύ των Συνθηκών, δεν συνιστά μια δευτερεύουσας σημασίας υπαναχώρηση αλλά μια εκούσια μεταβολή της στρατηγικής φυσιογνωμίας της χώρας.

Αλλά και νέες αδιέξοδες και αποπροσανατολιστικές αυταπάτες…

Που έχουν αναγορεύσει τον ΜΗ πόλεμο σε δόγμα και τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ), σε ολέθρια τακτική αυταπάτη που ακυρώνει στην πράξη ακόμη και την ελλιπέστατη εθνική στρατηγική.
Τα κανάλια επικοινωνίας όμως που αφελώς θεωρούσε ότι διέθετε η χώρα ροκανίζοναι. Η Τουρκία έχει φροντίσει να περιχαρακώσει κάθε δυνατότητα πολιτικής συνεννόησης, αφήνοντας ως αποκλειστικό μονόδρομο την στρατιωτικοποίηση κάθε διμερούς επικοινωνίας.
Αυτό προφανώς δεν συμβαίνει τυχαία. Συμβαίνει και ταυτόχρονα αποκαλύπτει, πως σε στρατηγικό επίπεδο για την Τουρκία, η όλη κατάσταση έχει περιέλθει πλέον στο σημείο όπου ΔΕΝ ΣΥΖΗΤΑ αλλά ΕΚΒΙΑΖΕΙ και ΕΠΙΒΑΛΕΙ τετελεσμένα.
Αυτό είναι το καθεστώς που έχει απέναντί του ο Ελληνισμός στην Ελλάδα και στην Κύπρο τον Μάιο του 2020. Ένα καθεστώς με πολλά καινούρια στοιχεία που κάποιοι αποφεύγουν συστηματικά να αξιολογήσουν και η πολιτική ελίτ δυστυχώς παραμένει εγκλωβισμένη στην επικίνδυνη ρητορική περί της δήθεν «ανάγκης να αποφύγουμε την παγίδα και να μην παρασυρθούμε από την Τουρκία στην ένταση και σε θερμή αντιπαράθεση».
Υπάρχει όμως ένα κρίσιμο ερώτημα…

Ένα ερώτημα που δεν απαντούν, και το οποίο επείγει να απαντηθεί χωρίς περιστροφές, χωρίς μισόλογα και χωρίς τις διαρκείς υπεκφυγές που επιδείνωσαν σταδιακά την θέση της χώρας.
Πως μπορεί να συνδυαστεί κύριοι η αποφυγή αυτού που εσείς αποκαλείτε «παγίδα», με την απαραίτητη αποτροπή της διαρκούς ταπείνωσης και την διολίσθηση της χώρας σε πρακτικές που ροκανίζουν κυριαρχικά δικαιώματα και τροποποιούν σταδιακά το καθεστώς κυριαρχίας; ΠΩΣ;;;
Ποιός σας είπε ότι η επιθετικά αναθεωρητική Τουρκία θα αρκούνταν στην εκφυλιστική κατατριβή αν δεν αισθανόταν ότι έτσι αποσπά υπαναχωρήσεις και αν δεν αισθανόταν ότι έτσι «θεμελιώνει» δικαιώματα επί τη βάση των τετελεσμένων που «φυτεύει» στην ευρύτερη περιοχή;;;
Υπάρχει λύση;;;

Βεβαίως και υπάρχει λύση. Υπάρχουν λύσεις που δεν απασχόλησαν… Υπάρχουν αποφάσεις που δεν ελήφθησαν… Υπάρχουν πρωτοβουλίες που δεν ιεραρχήθηκαν… Υπάρχει μια συνολικά διαφορετική αντίληψη που δεν αποτέλεσε αντικείμενο επεξεργασίας και φυσικά δεν ενσωματώθηκε σε μια εξωτερική πολιτική με διαφορετικό πρόσωπο, με διαφορετική φυσιογνωμία και με συνολικά διαφορετικό πιθανολογούμενο αποτέλεσμα.
Υπάρχει η Ελλάδα που δεν σηκώθηκε όρθια πριν απ όλα έναντι των «συμμάχων» της… Η Ελλάδα που δεν χτύπησε την γροθιά στο τραπέζι… Που δεν θέλησε να αξιοποιήσει τα συγκριτικά γεωπολιτικά της πλεονεκτήματα διεκδικώντας έναν διαφορετικό ρόλο στα δρώμενα της περιοχής…
Υπάρχει η Ελλάδα που ΔΕΝ αποφάσισε να υιοθετήσει ακόμη και έναντι της Τουρκίας μια ολοκληρωμένη νομικοπολιτική και διπλωματική αντεπίθεση, καταδεικνύοντας βούληση και αποφασιστικότητα για όλα όσα δεν την έχουν ικανή να αποτολμήσει.

• Είναι η Ελλάδα που ΔΕΝ παρενέβη επιθετικά στους διεθνείς οργανισμούς και στα φόρα του ΟΗΕ δημιουργώντας τα δικά της διπλωματικά τετελεσμένα…
• Είναι η Ελλάδα που ΔΕΝ έκλεισε το Τουρκικό προξενείο  στην Κομοτηνή για να ανακόψει μια και καλή την υπονομευτική και πρακτόρικη δράση του…
• Είναι η Ελλάδα που ΔΕΝ αρνήθηκε να αναβάλει την πολυκλαδική άσκηση στο Αιγαίο και γνωρίζουν όλοι καλοί (πλην ίσων του ελληνικού λαού) ότι η χώρα μας ταπεινώθηκε υπακούοντας σε απαιτήσεις τρίτων…
• Είναι η Ελλάδα που ΔΕΝ απέδειξε εμπράκτως, ότι αυτοί που αγνοούν τον κίνδυνο ατυχήματος στο Αιγαίο, θα πρέπει να υποστούν και τις συνέπειες της ασύδοτης και πειρατικής προκλητικότητάς τους, και από στιγμή σε στιγμή θα βρεθούν αντιμέτωποι με αυτό που δεν περιμένουν…
• Είναι η Ελλάδα που ΔΕΝ προειδοποίησε πως δεν θα ανεχτεί κανέναν διασυρμό, καμία συκοφάντηση από κανέναν κερατά για όλα όσα συνέβησαν τις δύσκολές μέρες της τουρκικής υβριδικής επίθεσης στον Έβρο…
• Είναι η Ελλάδα που τελικά ΔΕΝ φρόντισε να θέσει τους πάντες ενώπιον των ευθυνών τους και στη βάση μιας ατζέντας που θα επιβάλει αυτή απαιτώντας και εκβιάζοντας άμεσες και καθαρές απαντήσεις – λύσεις για όλα όσα επείγει να δοθούν…

Υπάρχουν λοιπόν δεκάδες πράγματα που μπορούν να συνθέσουν μια άλλη αντίληψη και μια συνολικά διαφορετική και με πραγματικά εθνικό πρόσημο εξωτερική πολιτική, και καλό θα είναι να ενσκήψουν πάνω από αυτά οι κήρυκες του συμβιβασμού πριν βιαστούν να μιλήσουν για πολεμοκαπηλεία…
Επίλογος…

Η σύνθετη εξίσωση στο ασταθές ελληνοτουρκικό σύστημα, επιχειρείται να λυθεί ΚΑΙ από τις δύο χώρες σε ένα περιβάλλον αγορά χρόνου ΜΗ πολέμου. Υπάρχει όμως μια θεμελιώδης διαφορά.

• Για την Ελλάδα, ο χρόνος ΜΗ πολέμου αγοράζεται με υπαναχωρήσεις, ψευδαισθήσεις και ανεπίτρεπτους ταπεινωτικούς συμβιβασμούς…
• Για την Τουρκία ο χρόνος ΜΗ πολέμου, εκβιάζεται με απειλές και μια ιδιότυπη κρατική τρομοκρατία με προβολή και απειλή προβολής ισχύος,  γι αυτό και ισοδυναμεί με μια περίοδο επένδυσης σε ανατροπές και τετελεσμένα που εναρμονίζονται και υλοποιούν τον περιφερειακό στρατηγικό της σχεδιασμό.

Αν οι παράμετροι σε αυτήν την εξίσωση δεν αλλάξουν τώρα… Τότε σαν χώρα τελειώσαμε… Κι όταν θα έρθει η ώρα της τουφεκιάς, αυτή θα είναι για την τιμή των όπλων που ακυρώθηκαν εξ αιτίας ανέντιμων και επικίνδυνων πολιτικών και αντιλήψεων που επιτρέψαμε να κυριαρχήσουν.