41330 / pixabay |
Όπως μας λέει η ΕΛΣΤΑΤ,
το ελληνικό δημόσιο χρέος, στο τέλος του α' τριμήνου του 2021, έφθασε
στα 380,80 δισ. €, εκ των οποίων τα 244,31 δισ. € είναι το χρέος προς
τους ευρωθεσμούς και το ΔΝΤ και τα 74,28 δισ. €, είναι ένα, εν πολλοίς,
νεοδημιουργηθέν δημόσιο χρέος, από ελληνικά κρατικά ομόλογα, το 70% -
και περισσότερο - των οποίων, βρίσκονται στα αποθέματα της ΕΚΤ.
Από την άλλη πλευρά, τα, διαρκώς, ανακυκλουμενα έντοκα γραμμάτια του ελληνικού κράτους φθάνουν τα 12,20 δισ. €
Αυτό
σημαίνει ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος φθάνει, πλέον, στα 229,6% του
ελληνικού ΑΕΠ - χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα έντοκα γραμμάτια.
Η
πανδημία είναι ένας σημαντικός λόγος, για αυτή την αύξηση του δημοσίου
χρέους, που έφεραν τα αυξημένα ελλείμματα του κρατικού προϋπολογισμού,
λόγω των εκδόσεων των κρατικών ομολόγων, τα οποία, μόνο, στο α' τρίμηνο
του 2021, έφθασαν στα 6,79 δισ. €. Μάλιστα, για εφέτος, προβλέπεται ένα
πρωτογενές έλλειμμα, στον κρατικό προϋπολογισμό, της τάξεως του 7,25%,
ενώ, το 2022, προβλέπεται να πέσει, στο 1%.
Πολύς λόγος γίνεται, για την τύχη του δανείου (κοντά στα 35, με 40 δισ. €), που υποτίθεται ότι δόθηκε το 2018, στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, στα πλαίσια του ντροπαλού 4ου Μνημονίου, που συμφώνησε, τότε με τους ευρωθεσμούς.
Η τύχη αυτού του δανείου αγνοείται, αν και ο Σπύρος - Άδωνις Γεωργιάδης ισχυρίζεται ότι αυτό το "μαξιλαράκι" δεν πειραχτηκε, από την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Δεν αποκλείεται ο υπουργός Ανάπτυξης να λέει - ή να μισολέει - την
αλήθεια, διότι η διαχείριση και η διάθεση οποιουδήποτε ποσού, από αυτό
το δάνειο, απαιτεί και την έγκριση των ευρωθεσμών. Και φυσικά, δεν
αποκλείεται να έχει δοθεί η απαραίτητη έγκριση, για την εκταμίευση
κάποιων ποσών.
Η
παρούσα κυβέρνηση, όμως, κρατάει μυστικό, ως προς την διαχείριση αυτού
του υποτιθέμενου δανειστικού μαξιλαριού, προφανώς, σε συνεργασία, με
τους ευρωθεσμούς, προκειμένου οι διεθνείς χρηματαγορές να μην γνωρίζουν
τα αποθεματικά του ελληνικού κράτους.
Όμως, πόσο επικίνδυνο είναι αυτό το δημόσιο χρέος των 380,80 δισ. €;
Δεν
είναι επικίνδυνο το χρέος αυτό, όσο η ΕΚΤ αγοράζει, στην δευτερογενή
αγορά, τα ελληνικά κρατικά ομόλογα. Δηλαδή, για όσο χρονικό διάστημα, η
ΕΚΤ δεν διαπράττει τις καταστροφικές ανοησίες του 2009.
Αν,
όμως, κάποια στιγμή, η ΕΚΤ επανέλθει στην πολιτική της μη αγοράς των
ελληνικών κρατικών ομολόγων, για να πιέσει την όποια ελληνική κυβέρνηση
να εξαφανίσει τα πρωτογενή κρατικά ελλείμματα και μα εφαρμόσει τους
κανόνες των ευρωσυνθηκών, η κατάσταση θα γίνει ζόρικη, διότι ο ελληνικός
δημοσιονομικός χώρος, για επενδύσεις και άλλες δαπάνες, είναι,
εξαιρετικά, στενός.
Και
αυτό το γεγονός είναι η βασική αιτία, που η ελληνική οικονομία, εντός
της ευρωζώνης, θα εξακολουθήσει, μακροπρόθεσμα, να σέρνεται, παρά το
γεγονός ότι, για το 2021, προβλέπεται ανάπτυξη του ΑΕΠ, κατά 3,5% και το
2022, ανάπτυξη κατά 5%, που όμως θα αφήνει ένα κενό υπανάπτυξης, σε
σχέση, με την, προ της πανδημίας, περίοδο, που μπορεί να φθάσει ακόμη
και στο 3% του ΑΕΠ του 2019.
Το τι μέλλει γενέσθαι, είναι κάτι που θα το δούμε.