 |
| darvinsantos / pixabay |
Αν αντικρύσουμε έναν χιμπατζή θα διαπιστώσουμε πως είναι ένα ζώο με πολύ περισσότερες ανησυχίες και περισσότερη αιδημοσύνη, με συστολή ενίοτε, σε σύγκριση με πολλούς "γuμνούς πιθήκους" της εγχώριας πολιτικής.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Κι αυτοί οι πολιτικοί μπορούν να θεωρηθούν ως ένα σημείο και αντικείμενο ζωολογικής περιγραφής. Αξίζουν κατά βάση να υποβληθούν στο ίδιο ατάραχο, ψυχρό αντίκρυσμα, στην ίδια λογική προσέγγισης με τον "ερυθρόκωλο γuμνό πίθηκο", με την όποια προκλητική και αναίσχυντη συμπεριφορά του.
Η στάση του πρωθυπουργού και της υπουργού πολιτισμού έναντι των δημιουργών, καλλιτεχνών και των όποιων πνευματικών ανθρώπων, αυτή την εν πολλοίς αμφιλεγόμενη περίοδο της κρίσης με τον κορωνοιό, ανέδειξε την πρωτόγονη πολιτική λογική και την περιφρόνηση των "γυμνών πιθήκων" της πολιτικής στον πολιτισμό τούτου του τόπου.
Πολιτικοί "νεκροπομποί" του πολιτισμού, ανίκανοι να διαφυλάξουν τις παρακαταθήκες του μείζονος και ελάσσονος Ελληνισμού. Ικανοί μόνο να φιλοτεχνούν πρόσκαιρες εντυπώσεις κι ως επιρρεπείς στις επικύψεις να ενδίδουν σε ανομολόγητα συμφέροντα.
Και ως σπιθαμιαίοι της πολιτικής να αναδεικνύουν τα σημεία των καιρών, που είναι η συνθηκολόγηση με τη συνείδηση, το επίχριστο, η αισχρουργία και η ηθική γυμνότης σκιαγραφημένη στον καμβά της υποκριτικής ευλάβειας.
Με την ελπίδα των καλλιτεχνών, τούτη την περίοδο αλλά και για μεγάλο χρονικό διάστημα, να μένει μετέωρη με το πραγματοποιημένο άλμα στο κενό, ο πολιτικός υπερρεαλισμός αρδρεύει όλες τις απελπισμένες αναζητήσεις φυγής σε προσδοκίες και όνειρα μιας εποχής φόνισσας όλων των ονείρων.
Δεν αντιλαμβανόμαστε, δυστυχώς, ό,τι συμβαίνει γύρω μας και την επιτάχυνση της φθίνουσας γεωμετρικής προόδου. Και η επόμενη φάση είναι η επιχωμάτωση. Και ακολουθεί η πινακίδα: "Ενθάδε κείνται οι έμφοβοι, οι αφελείς και οι ευαπάτητοι".