 |
| ninocare / pixabay |
Σήμερα ο φόβος του αμφιλεγόμενου πλέον κορωνοιού, που εινισχύεται από τη "τρομολαγνεία" των μέτρων της κυβέρνησης. Χθες ο φόβος των μνημονιακών μέτρων, που καθήλωσαν την κοινωνία και μετέτρεψαν τη χώρα σε "αποικία" εγχώριων και ξένων συμφερόντων.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Αύριο η επερχόμενη λαίλαπα της οικονομικής καχεξίας εξαιτίας των ασύνετων μέτρων για τον κορωνοιό, που όλο και περισσότερο τίθεται υπό αμφισβήτηση, αλλά και ο φόβος για νέα μνημόνια, άρα για νέες θυσίες και χιλιάδες παταμένες ζωές στον Καιάδα της πολιτικής ανευθυνότητας.
Μαζί με τη λεηλασία της χώρας και της κοινωνίας, ωστόσο, δοκιμάζεται και η ιστορική μας συνείδηση. Η ιστορική μας γνώση. Και με τη δοκιμασία της ιστορικής μας γνώσης διαρρέει και ο ιστορικός χρόνος. Αδιάκοπα διέρχεται το ιστορικό μέλλον από την αφαιρετικά σχηματισμένη γραμμή του Παρόντος και μετατρέπεται σε καταθλιπτικό Παρελθόν.
Ο τόπος έχει λεηλατηθεί κι ακόμα λεηλατείται. Η καταγραφή του ενεργητικού και παθητικού αποτελεί πολυτέλεια ή καλύτερα παλινδρόμηση μεταξύ ματαιοπονίας και βλακείας.
Μπαίνουμε τη μήτρα της καθημερινότητας εν φόβω, διανύοντας με τρομαγμένη συνείδηση τη διαδρομή των δύο άκρων της αβύσσου. Επισείουμε το φόβο της καθημερινότητας, για να έχουμε την ισορροπία του φόβου, των ψευδαισθήσεων ή και τη λαγνεία της ελευθερίας.
Ετσι στήνουμε τις δικές μας θηλιές στο δικό μας λαιμό. Αυτή είναι η...γαλήνη του φόβου. Τίποτα δεν λειτουργεί χωρίς τη σύνθεση του φόβου.
Και βιώνουμε τη φοβία σε μια κατ' επίφαση δημοκρατία. Γιατί η δημοκρατία δεν ψεύδεται, δεν εκφοβίζει, ούτε ανέχεται εκβιαστικά πολιτικά διλήμματα. Είναι πράξη ελεύθερη και αβίαστη, διαρκές αίτημα διαλόγου.
Σε μια αληθινή δημοκρατία δεν έχει θέση η τρομολαγνεία, που χαριτωμένα ονομάζεται εθνική προσπάθεια είτε για την οικονομία, είτε για τη διαφύλαξη της υγείας μας.