 |
| MichaelGaida / pixabay |
ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΣΥΝΟΧΗ & ΣΥΝΕΧΕΙΑ – ΤΟΥΡΚΙΑ Α. ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ & Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗ
Όπως θα έχετε αντιληφθεί όσοι παρακολουθείτε την σελίδα μου, οι αναρτήσεις έχουν πάντα συνάφεια και διαδοχή στην σκέψη και την επιχειρηματολογία.
υποναυάρχου ε.α.
προέδρου Κοινωνίας Αξιών
Και αυτό γίνεται, γιατί σε όλες τις προσωπικές αναρτήσεις για τα ζητήματα πολιτικής και ασφάλειας της χώρας, αλλά και σε όλες τις πολιτικές θέσεις και προτάσεις της «κοινωνίας αξιών», εφαρμόζουμε δύο βασικές μεθόδους, για να διασφαλίζουμε την συνοχή, την συνέχεια και την συνέπεια των θέσεων μας, όπως εκφράζονται στο βάθος του χρόνου.
Οι μέθοδοι αυτές είναι το “Coherence Check” & το “Reach Back”. Είναι δύο μέθοδοι που ξεκίνησαν και έχουν μεγάλη εφαρμογή στην στρατηγική και σήμερα έχουν υιοθετηθεί από μεγάλους ιδιωτικούς και δημόσιους διεθνείς οργανισμούς και επιχειρήσεις, για την αποτελεσματική λειτουργία τους και την διαμόρφωση των επιλογών τους. (Έχω αναφερθεί επισταμένα για αυτές τις μεθόδους).
1) Η μέθοδος “Coherence Check” αναφέρεται στην συνεκτικότητα των επί μέρους διαφορετικών ενεργειών & σχεδίων σε μία στρατηγική σχεδίαση. Συγκρίνει και αξιολογεί, για την συνοχή μεταξύ των διαφορετικών ενεργειών για την υλοποίηση ενός ή και περισσοτέρων στρατηγικών στόχων, ώστε να υποστηρίζουν συνεκτικά τον ολοκληρωμένο στρατηγικό σχεδιασμό που απλώνεται σε βάθος χρόνου.
2) Η δεύτερη μέθοδος είναι αυτή του “Reach Back”, που αναφέρεται στην αποτελεσματικότητα της χρήσης των πόρων ως προς τους επιδιωκόμενους στόχους, όπως εξελίχθηκαν στο πλαίσιο ενός στρατηγικού σχεδιασμού. Στην αξιολόγηση δηλαδή της σωστής και αποδοτικής χρήσης των μέσων, για τους σωστούς σκοπούς ενός στρατηγικού σχεδιασμού. Η διαδικασία μπορεί να γίνει αφού ολοκληρωθεί ένα σχέδιο αλλά και κατά την διάρκεια, σε διακριτά στάδια επίτευξης των επί μέρους στόχων.
Οι αναρτήσεις μου συνεπώς περνάνε πάντα από την κρησάρα των δύο αυτών μεθόδων, έτσι ώστε να έχουν συνέπεια, συνοχή, και συνέχεια στο βάθος του χρόνου. Συχνά έχουν το στοιχείο της διαδοχής της μίας μετά την άλλη.
Όπως π.χ οι δύο τελευταίες αναρτήσεις, οι οποίες φαινομενικά δεν έχουν σχέση, όμως έχουν μία διαδοχή στη σκέψη.
ΑΛΛΗΛΕΛΠΙΔΡΑΣΗ ΥΨΗΛΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ
Στην μεν πρώτη ανάρτηση αναφέρονται οι επιτυχημένες πρωτοβουλίες Δένδια, με το κοινό ανακοινωθέν των 3+1+1, πλην όμως γεννάται η απορία, γιατί στο κοινό ανακοινωθέν δεν μετέχει και το Ισραήλ, που έχει άμεσα συμφέροντα και μετέχει στην στρατηγικής σημασίας σύμπραξη για την έρευνα και την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο. Αντ’ αυτού μετέχουν τα Αραβικά Εμιράτα.
Και αμέσως γίνεται αντιληπτό, ότι η συμμετοχή για μερικούς έγινε πρωτίστως με επίκεντρο τις εξελίξεις στην Λιβύη και το ανακοινωθέν συμπεριέλαβε δευτερευόντως και τα ζητήματα ερευνών και εξορύξεων φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο.
Και οπωσδήποτε δεν μας εκπλήσσει ότι δεν μετέχει η Ιταλία, αν και έχει άμεσα συμφέροντα στην περιοχή (με τις εταιρείες έρευνας και εξόρυξης αλλά και με την δυνητική συμμετοχή της στον East Med), τα οποία θίγονται από την συμπεριφορά και τις απειλές της Τουρκίας
Στην δε δεύτερη ανάρτηση για το Ισραήλ, γίνεται ανάλυση των σημαντικών ιδιαιτεροτήτων ασφαλείας του, τα οποία κυριαρχούν στην εσωτερική πολιτική του και καθορίζουν και κάθε τομέα της εξωτερικής του πολιτικής.
Όπως δημοσιεύθηκε (αν και το αρνήθηκε ο πρέσβης του Ισραήλ), υπάρχουν συζητήσεις της Τουρκίας με το Ισραήλ για την ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο και οπωσδήποτε θα έχουν τεθεί ζητήματα ανταλλαγμάτων για την συνεργασία τους). Αν και εμφανίζονται μικρές πιθανότητες να υπάρξει μία συμφωνία με το Ισραήλ, ανάλογη με αυτήν του Τουρκολυβικού συμφώνου, εν τούτοις η μη συμμετοχή του Ισραήλ στο κοινό ανακοινωθέν θα πρέπει να μας κάνει να προβληματισθούμε, για την δυνητική συμπεριφορά του και την συνέπειά του ως προς την χώρα μας.
Όπως και για την δυνητική συμπεριφορά της Ιταλίας, για την οποία έχω εκφράσει δημόσια τις αμφισβητήσεις μου όσον αφορά τις υπόγειες επαφές της με την Τουρκία και την συνέπειά της προς την χώρα μας, ως σύμμαχος χώρα της ΕΕ.
Και όπως αναφέρεται στην ανάρτηση για την πρωτοβουλία Δένδια, η Τουρκία θα δοκιμάσει τις αντοχές των χωρών που συνυπέγραψαν το κοινό ανακοινωθέν με τους εξής τρόπους:
• Υιοθετώντας κατ αρχάς μία απειλητική ρητορική και με επαπειλούμενα αντίμετρα και συμβολικές δράσεις, σε μία προσπάθεια να αποδυναμώσει την συνεργασία (3+1+1) και το κοινό ανακοινωθέν (πράγμα που το ξεκίνησε).
• Θα επιδιώξει ενδεχομένως να αποδυναμώσει την πρωτοβουλία, προσπαθώντας να δημιουργήσει και ερείσματα από πλευράς Διεθνούς Δικαίου, με μία ανάλογη περιφερειακή συμφωνία/συνεργασία/ανακοινωθέν (regional) με άλλες χώρες της περιοχής (ενδεχομένως να εκπλαγούμε δυσάρεστα επ’ αυτού).
ΣΗΜ: θα πρέπει να ολοκληρωθεί η τοποθέτηση πρέσβη στην Συρία (ανεστάλη το 2012 για λόγους ασφαλείας!!!- όταν μάλιστα πολλές ευρωπαϊκές χώρες δεν ανακάλεσαν τους πρέσβεις τους όλα αυτά τα χρόνια).
