 |
| aitoff / pixabay |
Η κρίση του κορονοϊού γέννησε τον φόβο στους πολίτες, την αυθαιρεσία στην κυβέρνηση, τις ευκαιρίες στους λίγους και τις μεγάλες απώλειες της χώρας και των πολλών. Η κυβέρνηση, ζαλισμένη από την απρόσμενη δημοφιλία της λόγω κορονοϊού, αυθαιρετεί συνεχώς σε πολλές νομοθετικές και πολιτικές πρωτοβουλίες.
Ξέχασε γρήγορα τις καταγγελίες της στη βουλησιαρχία και τις αυθαιρεσίες της προηγούμενης κυβέρνησης. Οι διακηρύξεις της για διαβούλευση σε όλο το φάσμα των κρίσιμων νομοθετημάτων και πολιτικών αποφάσεων, αλλά και διαφάνεια, χάθηκαν στην εποχή του κορονοϊού.
Η κοινωνική και οικονομική καραντίνα αντί να ενισχύσει τον πολιτικό διάλογο και τη συναίνεση, οδήγησε σε πρωτόγνωρες αλαζονικές συμπεριφορές.
Ο χορός των απευθείας αναθέσεων, χωρίς κανένα κριτήριο και αρχή, σε όλο το φάσμα των συμβάσεων με ιδιωτικές εταιρείες, για την αγορά αγαθών και υπηρεσιών, λόγω της κήρυξης της χώρας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης από την κυβέρνηση, άρχισε με πρωτοφανή κυνισμό.
Δυστυχώς, η πρακτική αυτή επεκτάθηκε και στο νομοθετικό έργο και δεν σταμάτησε στη νομοθέτηση των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) για τα έκτακτα μέτρα και τη νομιμοποίηση όλων των αδιαφανών αναθέσεων.
Η κυβέρνηση χωρίς λόγο έφερε στη Βουλή και ψήφισε ένα νομοσχέδιο με τίτλο «Εκσυγχρονισμός της περιβαλλοντικής νομοθεσίας», που δεν είναι επείγουσα ανάγκη, με μηδενική διαβούλευση με τους φορείς και την κοινωνία των περιβαλλοντικών οργανώσεων.
Κατέθεσε αρχικά ένα νομοσχέδιο 66 άρθρων και πρόσθεσε την τελευταία στιγμή άλλα 64 άρθρα. Ένα νομοσχέδιο που θυμίζει ράφια σουπερμάρκετ, αφού δεν έχει ενιαία λογική και φιλοσοφία – αντιθέτως, είναι ένας κατάλογος τακτοποιήσεων συμφερόντων που αφορούν καταπατητές δημοσίων εκτάσεων και δασών μέχρι την απόλυτη υποστήριξη μικρού αριθμού μεγάλων ενεργειακών σχημάτων, ελληνικών και ξένων ομίλων.
Στην εποχή του κορονοϊού, που όλος ο κόσμος συζητεί την ανάγκη να αλλάξει το παραγωγικό μοντέλο που καταστρέφει το περιβάλλον, βασική αιτία εμφάνισης των επιδημιών τα τελευταία χρόνια, πράττει το ακριβώς αντίθετο.
Αντί της προστασίας και της αξιοποίησης των περιοχών Natura, για την προστασία της βιοποικιλότητας και της ήπιας ανάπτυξης των περιοχών που συνάδει με το νέο ποιοτικό τουριστικό προϊόν που μπορεί να προσφέρει η χώρα και προτείνουν όλοι οι φορείς του τουρισμού, παραδίδει τις περιοχές αυτές σε βαριές και οχλούσες δραστηριότητες, λες και δεν υπάρχουν άλλες περιοχές.
Το φυσικό περιβάλλον με τον πολιτισμό, μαζί με τον ήλιο και τη θάλασσα, θα δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις της βιώσιμης τουριστικής ανάπτυξης όλους τους μήνες του χρόνου και σε όλα τα γεωγραφικά διαμερίσματα.
Η πριμοδότηση των μεγάλων ενεργειακών ομίλων για την ανάπτυξη των ΑΠΕ είναι αντίθετη με το νέο ευρωπαϊκό μοντέλο της διάχυσης της ενεργειακής παραγωγής σε όλη τη χώρα, για να επωφεληθούν όλες οι περιφέρειες, οι μεσαίοι και μικροί παραγωγοί και οι μικρές ενεργειακές κοινότητες.
Το μεγάλο άλμα της περιόδου 2010-2012, με τη μεγάλη ανάπτυξη των ΑΠΕ από μικρά και ατομικά σχήματα, που έδωσε εισοδήματα σε πολλούς μικρούς παραγωγούς, εγκαταλείπεται για να ευνοηθούν λίγοι πολυεθνικοί όμιλοι και οι εγχώριοι εταίροι τους.
Το ευρωπαϊκό μοντέλο της μικρής και μεσαίας επιχειρηματικότητας, με χαρακτηριστική την περίπτωση της Γερμανίας, όπου οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις παράγουν πάνω από το 50% της ηλεκτρικής ενέργειας, εγκαταλείπεται για να ευνοηθούν ευρωπαϊκοί και κινεζικοί όμιλοι, κάτι που στους πρώτους δεν επέτρεψαν να το κάνουν οι ίδιες οι χώρες τους.
Οι περισσότεροι πόροι του επόμενου ΕΣΠΑ 2020-2027, που με απόφαση της ΕΕ θα πάνε στην πράσινη ανάπτυξη, στη χώρα μας θα γίνουν δώρα στους πολύ μεγάλους ομίλους.
Τέλος, η απίστευτη αφαίρεση αρμοδιοτήτων από τους δήμους και τις περιφέρειες, συνέχεια της αφαίρεσης των οκτώ δισ. ευρώ των πόρων του ΕΣΠΑ, με την εκκωφαντική σιωπή των δημάρχων και των περιφερειαρχών, προκαλεί τη νοημοσύνη κάθε σκεπτόμενου πολίτη και αποκαλύπτει την αληθινή πλευρά της ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, που ήταν πάντα απέναντι σε κάθε προσπάθεια αποκέντρωσης και συμμετοχής των τοπικών κοινωνιών στα μεγάλα θέματα που τους αφορούν και είναι ζωτικά για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξή τους.
Η υπερδεκαετής οικονομική και κοινωνική κρίση δεν μας δίδαξε τίποτα, η νέα βαθύτερη κρίση που προκαλεί η πανδημία μάς κάνει χειρότερους.
Ο φόβος του ιού και του θανάτου έδωσε την ευκαιρία στην κυβέρνηση να ξεχάσει κάθε προεκλογική δέσμευση και να θυμίσει τις χειρότερες ημέρες του πολιτικού συστήματος και ειδικά της Δεξιάς.