 |
| Vitamin / pixabay |
Από την εποχή του δασκάλου του Σωκράτη, μέχρι το κρυφό σχολειό, το σχολείο ουδέποτε ήταν δημόσιο θέαμα. Το σχολείο είχε τις γιορτές του, τις παρελάσεις του, τις επισκέψεις των γονέων, αλλά, πάντα η αίθουσα διδασκαλίας ήταν ένας κλειστός χώρος. Η μάθηση και η μετάδοση της γνώσης έπρεπε να γίνεται με έναν σεπτό χαμηλών τόνων τρόπο, με ευγένεια και σεβασμό προς τον καθηγητή και το δάσκαλο, και αγάπη προς τους μαθητές.
Θόδωρος Γαλανόπουλος
Με μία ησυχία και εν πάση περιπτώσει η τάξη έχει τους δικούς της νόμους που όλοι τους ζήσαμε, και ανάλογα με αυτόν που δίδασκε, και ανάλογα με τους μαθητές, ήταν αγαπητή διαδικασία, ή καμιά φορά βαρετή, και απεχθής. Όμως όσες κυβερνήσεις και να πέρασαν, καμιά δε διανοήθηκε να κάνει τη διδασκαλία δημόσιο θέαμα, όπου οι πάντες θα κριτικάρουν και θα αξιολογούν, σχετικοί και άσχετοι το μάθημα, θα κοιτάνε πότε θα κάνει ένα λεκτικό σφάλμα ο διδάσκων, για να τον κρεμάσουν, ή ακόμα χειρότερα, να απομονώσουν κομμάτια της διδασκαλίας να τα κάνουν βίντεο, και να τα στείλουν σε εκπομπές τυπου.. Ράδιο Αρβύλα, όπου θα τα αξιολογούν διάφοροι μασκοφόροι του διαδικτύου, με πολλά like ή με σχόλια σχετικά - άσχετα με τα βαρετά greeklish τους...
Όχι κύριοι κάμερες μέσα στην αίθουσα. Η κατάσταση με τους ιούς θα περάσει, και ο καθένας θα πάει στην αίθουσά του και τη δουλειά του. Οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές δεν είναι η δουλειά τους να γίνουν αστέρια του διαδικτύου ή της τηλεόρασης.. Δε θα γκρεμίσουμε τα πάντα για να γίνουμε ρομπότ που τα κατευθύνει κάποιος από μακριά... Διδασκαλία, μάθηση και γνώση γίνεται με προσωπική επαφή.
Δείτε καλά-καλά τους νέους μας τώρα αυτές τις μερες και βγάλτε συμπέρασμα! Σιχάθηκαν και υπολογιστές και τηλεοράσεις και βγήκαν με φόρα στην πλατεία. Η κάμερα δεν αντικαθιστά το δάσκαλο, ούτε του αξίζει να τον βγάζει στο μεϊντάνι και να τον διασύρει.