Για ποια ευπείθεια κι άνευ όρων υπακοή σε πλανεμένους ταγούς μας μιλούν κάποιοι;

dimitrisvetsikas1969 / pixabay
Είδαμε χθες τα λεχθέντα από τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο για το θέμα της υπακοής. Εκτός όμως από εκείνον, και ο Μέγας Βασίλειος, στηριζόμενος επίσης στον Απόστολο Παύλο, τονίζει ρητά ότι εάν οι ποιμένες λένε κάτι σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου, πρέπει βεβαίως να υπακούμε. Αν όμως λέγουν κάτι αντίθετο από τις εντολές του Ευαγγελίου, κι αν ακόμη αυτός που προστάζει είναι Άγγελος εξ ουρανού ή κάποιος Απόστολος, τότε οφείλουμε να μην υπακούμε (Μ. Βασιλείου, Έργα 9, Ε.Π.Ε. σ. 381).

Δρ Βυζαντινής Ιστορίας του ΑΠΘ
Ένας άλλος επίσης σπουδαίος εκκλησιαστικός πατέρας, ο Μέγας Αθανάσιος, απαγορεύει την κοινωνία με πρόσωπα, των οποίων το αιρετικό φρόνημα αποστρεφόμαστε («ὧν τὸ φρόνημα ἀποστρεφόμεθα, τούτους ἀπὸ τῆς κοινωνίας προσήκει φεύγειν»: Patrologia Graeca 26, 1188ΒC). Και συμπληρώνει πάλι ο ίδιος ότι όπως πρέπει να κόβουμε τον οφθαλμό που μας σκανδαλίζει (όχι τον αισθητό, αλλά τον νοητό), έτσι και ο επίσκοπος ή ο ιερέας, που είναι οι οφθαλμοί της Εκκλησίας, αν έχουν πέσει σε πλάνη και σκανδαλίζουν τον λαό, πρέπει να εκβάλλονται, γιατί καλύτερα δίχως αυτούς να συναθροίζονται οι πιστοί, παρά να πάνε μαζί μ’ αυτούς στην Κόλαση, σαν να είναι μαζί με τον Άννα και τον Καϊάφα («Βαδίζοντες τὴν ἀπλανῆ καὶ ζωηφόρον ὁδόν, ὀφθαλμὸν μὲν ἐκκόψωμεν σκανδαλίζοντα, μὴ τὸν αἰσθητόν...ἀλλὰ τὸν νοητὸν. Οἶον ἐάν ὁ ἐπίσκοπος ἤ ὁ πρεσβύτερος, οἱ ὄντες ὀφθαλμοί τῆς Ἐκκλησίας, κακῶς ἀναστρέφωνται, καὶ σκανδαλίζωσι τὸν λαόν, χρὴ αὐτούς ἐκβάλλεσθαι. Συμφέρον γὰρ ἐστιν ἄνευ αὐτῶν συναθροίζεσθαι εἰς εὐκτήριον οἶκον, ἤ μετ’ αὐτοὺς ἐμβληθῆναι, ὡς μετὰ Ἄννα καὶ Καϊάφα, εἰς τὴν γέεναν τοῦ πυρός...ἵνα ἡ Ἐκκλησία ἀσκανδαλίστως συναγομένη διαφυλαχθήσεται»: Patrologia Graeca 27, 1369C).

Στο ίδιο ωστόσο πνεύμα και έτερος κορυφαίος πατέρας της Εκκλησίας μας, ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Ορίστε τι λέει για όσους όχι μόνο δεν υπακούουν, αλλά και εναντιώνονται σε πλανεμένους ιερείς και αντιδρούν απέναντι στις κακοδοξίες τους: Όσους εναντιώνονται κατά των ιερέων για θέματα πίστεως […], ούτε εγώ τους κατακρίνω, αλλά, εὰν θα πρέπει να πω όλη την αλήθεια, τους επαινώ και χαίρομαι κι εγὼ μαζί τους. Και θα ευχόμουν να είμαι ένας από αυτούς που αγωνίζονται για την αλήθεια και λοιδωρούνται και θεωρούνται για τον λόγο αυτό ως εχθροί. Μάλλον δε και καυχιέμαι ότι είμαι τέτοιος. Διότι είναι προτιμότερος ο πόλεμος για την αρετή, από την ειρήνη που συμβιβάζεται με την κακία καί, ως εκ τούτου, σε χωρίζει από τον Θεό («Καὶ ὅσοι μὲν περὶ πίστεως τοῦτο πασχόντων, καὶ τῶν ἀνωτάτω ζητημάτων καὶ πρώτων οὐδ᾿ ἐγὼ μέμφομαι, ἀλλ᾿ εἰ δεῖ τἀληθὲς εἰπεῖν, καὶ προσεπαινῶ, καὶ συνήδομαι. Καὶ τούτων εἷς εἴην τῶν ὑπὲρ ἀληθείας ἀγωνιζομένων καὶ τῶν ἀπεχθανομένων• μᾶλλον δὲ καὶ εἶναι καυχήσομαι. Κρείττων γὰρ ἐπαινετὸς πόλεμος εἰρήνης χωριζούσης Θεοῦ»: Αγίου Γρηγορίου Θεολόγου, «Ἀπολογητικός περί τῆς φυγῆς εἰς τόν Πόντον ἢ περί Ἱερωσύνης», 82).

Και κλείνοντας το σημερινό σχόλιο, θυμίζω τον 31ο Αποστολικό Κανόνα, που προβλέπει την απομάκρυνση των πιστών από κακοδόξους επισκόπους, αλλά και τον Μέγα Φώτιο (9ος αιώνας), που επίσης εμφανίζεται εντυπωσιακά κάθετος - κι ας είναι γνωστό πόσο κατηγορήθηκε από τους Ζηλωτές της εποχής του ως μετριοπαθής και υποστηρικτής της λεγόμενης «οικονομίας» (την οικονομία όμως τότε οι Πατέρες την εννοούσαν στην ορθή της διάσταση, δηλαδή για θέματα δευτερεύοντα και εξωτερικά, όχι για δογματικά - σε πλήρη αντίθεση με τους σημερινούς Οικουμενιστές που τη χρησιμοποιούν ως προπέτασμα καπνού για να καλύψουν το ολοκληρωτικό δογματικό και εκκλησιολογικό ξεχαρβάλωμα που επιχειρούν). Λέει λοιπόν ο Μέγας Φώτιος ότι αν ο ποιμένας είναι αιρετικός, τότε είναι λύκος και πρέπει να φεύγουμε τρέχοντας μακριά του και να μη μας ξεγελά κι αν ακόμη παρουσιάζεται ήρεμος, αλλά να αποφεύγουμε οπωσδήποτε την επικοινωνία και τη συναναστροφή μαζί του, σαν να πρόκειται για το δηλητήριο του φιδιού («Αἱρετικός ἐστίν ὁ ποιμήν; Λύκος ἐστίν. Φεύγειν ἐξ αὐτοῦ καὶ ἀποπηδᾶν δεήσει μὴν ἀπατηθῆναι προσέλθειν κἄν ἥμερον αὐτοῦ παρισαίνειν δοκεῖ, φύγε τὴν κοινωνίαν καὶ τὴν πρὸς αὐτόν ὁμιλίαν ὡς ἰόν ὄφεως»: Ε.Π.Ε. 12, σ.400.)

Δεν είναι άραγε συγκλονιστικά εύγλωττα όλα αυτά; Για ποιαν ευπείθεια λοιπόν και για ποιαν άνευ όρων υπακοή τολμούν να μας μιλούν κάποιοι; Υπακοή σε πλανεμένους ταγούς και αιρετικούς λυκοποιμένες δεν νοείται - και αυτό είναι απολύτως ξεκάθαρο!
Νεότερη Παλαιότερη
--------------
Ακούστε το τελευταίο ηχητικό από τη ΜΕΣΗ ΓΡΑΜΜΗ


Η Freepen.gr ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει για τα άρθρα / αναρτήσεις που δημοσιεύονται και απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους και δε σημαίνει πως τα υιοθετεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών ή ότι υπάρχει κάποιο σφάλμα, επικοινωνήστε μέσω e-mail