 |
| pixel2013 / pixabay |
Κασέτες με συνομιλίες, διωγμοί προσώπων με αντίθετη άποψη και καρατόμησή τους, πακέτα διαφημίσεων με μυστικό τον τρόπο κατανομής τους, πατερούληδες που μας έσωσαν τη ζωή και άλλα τέτοια όμορφα στο εσωτερικό μιας χώρας, η οποία πάει από το κακό στο χειρότερο.
Του Στρατή Μαζίδη
Μέσα από όλα αυτά, μια τραγική αλήθεια αναδεικνύεται. Η κάθε επόμενη κυβέρνηση αποδεικνύεται χειρότερη από αυτήν που ήρθε για να διώξει κακήν κακώς. Να φύγει πχ ο Παπανδρέου μπας και ο Σαμαράς αλλάξει το μείγμα της πολιτικής όπως μας έλεγε. Μετά να φύγει ο Σαμαράς που μας γονάτισε και να έρθει ο Τσίπρας μήπως πάρουμε λίγο οξυγόνο. Άρον άρον να φύγει ο...ΣΥΡΙΖΑς που μας εξόντωσε με το δικό του μνημόνιο και έβαλε τις βάσεις ώστε η Ελλάδα σε λίγα χρόνια να είναι κάτι διαφορετικό.
Και τώρα; Ήρθε μια κυβέρνηση που αποδεικνύεται χειρότερη της προηγούμενης στους τομείς για τους οποίους την εξέλεξαν όσοι την ψήφισαν.
Δεν υπάρχει ούτε μια χαραμάδα να μπει λίγο οξυγόνο σε αυτόν τον τόπο. Κανείς δεν ελπίζει σε ένα καλύτερο αύριο. Όλοι προσπαθούμε να αποφύγουμε, χρόνια τώρα, τα χειρότερα.
Και μέσα σε αυτό το αποπνικτικό εσωτερικό κλίμα, η χώρα αυτή ετοιμάζεται να πληρώσει και το τίμημα της αδιαφορίας της στο εξωτερικό. Η χρόνια αδιαφορία, το σπρώξιμο των προβλημάτων κάτω από το χαλί, η διαιώνιση καταστάσεων, η μη ανάληψη των ευθυνών, υψώνονται πλέον ως παγόβουνο μπροστά μας που δύσκολα θα αποφύγουμε. Η επιλογή των κυβερνώντων να μην αποτρέψουν τον πόλεμο αλλά να τον μεταθέτουν για αργότερα πλησιάζει στο τέλος της.
Ο τόπος αυτός χρόνια τώρα μικραίνει από κάθε άποψη. Το ερώτημα είναι αν μπορεί να υπάρξει ένα φρένο σε αυτό.