 |
| KJ / pixabay |
Θράσος όλοι, θάρρος ελάχιστοι. Τούτος ο λαός δεν έχει επαρκώς χειραφετηθεί από τις διανοητικές μήτρες του παρελθόντος, ώστε να μην αντιδρά ως υποταγμένη αγγέλη μπροστά στο πολιτικό ψέμα και την αποθεωμένη πολιτική υποκρισία.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Με τους ελπιδοπώλες της πολιτικής να διαγκωνίζονται στην παραπλάνηση του λαού, με τα ΜΜΕ, τους μικρόνοες ή και αργυρώνητους δημοσιογράφους να "παγιδεύουν" τους πολίτες στην παραπληροφόρηση, ώστε να αποκτήσουν "προβατοποιημένη λογική", κινδυνεύει ο τόπος να εκτεθεί για μια ακόμη φορά στο ιστορικό κακό, που πάντα ελλοχεύει.
Η ελληνική κοινωνία καντάντησε μια κοινωνία χωρίς το απαραίτητο "ρυθμιστικό ένστικτο" αντίδρασης. Με ευνουχισμένη σκέψη, με εθελούσια παράδοση στις συνέπειες των τετελεσμένων, σ' ένα ολοένα παρακμιακό περιβάλλον, με πολίτες συτάρεσκα άπραγους, χωρίς εθνική μνήμη και σκέψη κριτική, με τις όποιες εξαιρέσεις να μην επιβεβαιώνουν το γενικευτικό συμπέρασμα.
Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι οι αυτόκλητοι "σωτήρες" μας, εσχάτως και "προστάτες" της υγείας μας, μας τα επιβάλλουν όλα " εν ύπνω και κατ' όναρ".
Και μετά χασμωμένοι και ασθμαίνοντες τρέχουμε πίσω από τα γεγονότα...
Το παραδεχόμαστε; Όχι βέβαια. Τρέμουμε την πανοραμική θέα της αλήθειας μας. Η πανοραμική θέα της αλήθειας βάζει σε δοκιμασία όχι μόνο την αίσθησή μας, μα και την νόηση. Όχι μόνο την όραση μα και τη σκέψη.
Για τέτοια είμαστε; Έχουμε εθιστεί στη μετάθεση από το μερικό στο γενικό, να μην αναζητούμε από το απόσπασμα, το άρτιο.
Η ιστορική εικόνα της ελληνικής κοινωνίας είναι της μορφής των παραπλανήσεων και των προδοσιών. Και ο σκεπτόμενος Ελληνας νιώθει πως ο έλεγχος της ιστορίας του έχει ξεφύγει. Όλα κρύβουν το απρόοπτο, που αποκτά διαστάσεις δράματος.
Όσο για τη ρήση "Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει", είναι μια ακόμη εθνική μας παραίσθηση!..