Δεν γνωρίζουμε ποια είναι αυτήν την στιγμή η πραγματική
κατάσταση στα σύνορα Αιγύπτου – Λιβύης, αλλά και μόνο η διακίνηση της πληροφορίας
ότι έχουν ήδη συγκεντρωθεί αιγυπτιακά τεθωρακισμένα και άλλα οπλικά συστήματα στην
περιοχή, συνιστά από μόνη της μια νέα εξέλιξη που δεν μπορεί να αγνοηθεί...
Η Αίγυπτος επίσημα δεν το επιβεβαιώνει. Η Τουρκία επίσημα
δεν σπεύδει να το αξιοποιήσει (πράγμα που προσωπικά πιστεύω ότι θα έκανε εάν
ήταν fake η σχετική είδηση) και αυτό θα πρέπει να προβληματίσει θετικά.
- Πρώτον γιατί βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη η σχετική ειρηνευτική πρωτοβουλία της Αιγύπτου, και η αβασάνιστη απόρριψη της πρωτοβουλίας αυτής, τόσο από την Τουρκία όσο και από το ανδρείκελό της στην Λιβυκή πρωτεύουσα, αν γινόταν αποδεκτή χωρίς αντίδραση από την αιγυπτιακή ηγεσία, θα ισοδυναμούσε με στρατηγική ταπείνωση μπροστά σε εξελίξεις που θα σηματοδοτήσουν για την Αίγυπτο πολύ δυσμενή κλιμάκωση. Επομένως, η αυξημένη στρατιωτική παρουσία της Αιγύπτου στα σύνορα με την Λιβύη, είναι ένα εργαλείο προειδοποίησης και άσκησης πίεσης στην Λιβυκή κυβέρνηση.
- Δεύτερον γιατί η πιθανή συγκέντρωση Αιγυπτιακών στρατιωτικών δυνάμεων στα σύνορα με την Λιβύη, δεν μπορεί να έχει διασφαλισμένη μονάχα την ανοχή των ΗΑΕ αλλά είναι βέβαιο πως συνοδεύεται αν όχι με την προτροπή σίγουρα με την ανοχή ΚΑΙ της Ρωσίας αλλά ΚΑΙ...της Γαλλίας που έχει κάθε λόγο να αισθάνεται παγιδευμένο απόβλητο από τους ισχυρούς της συμμάχους (ΗΠΑ και Γερμανία).
Στην περίπτωση που ο παραπάνω συλλογισμός είναι βάσιμος,
τότε ο ρόλος της Ελλάδας διαβαθμίζεται
διαφορετικά αφού…
- Από την μία προστίθενται νέες δυνατότητες που της επιτρέπουν να «εκβιάσει» στο παρασκήνιο συμφωνία οριοθέτησης με την Αίγυπτο, δημιουργώντας έτσι το πρώτο ευνοϊκό διπλωματικοπολιτικό τετελεσμένο, το οποίο μάλιστα θα είναι πολλαπλά ενισχυμένο με την συμπερίληψη και της Κύπρου σε αυτήν την εξέλιξη…
- Από την άλλη όμως δημιουργούνται πρόσθετες δυσκολίες με την έννοια ότι αναβαθμίζεται μοιραία η στοχοποίηση της χώρας μας από την Τουρκία, και αυτό προϋποθέτει προσαύξηση της ετοιμότητας και αναβάθμιση της επιχειρησιακής αποφασιστικότητάς της για την αποτελεσματική διαχείριση των εξελίξεων…
Πρόσθετες δυνατότητες
επίσης δημιουργεί η διαφαινόμενη έμμεση εμπλοκή τόσο της Ρωσίας όσο και της Γαλλίας
σε αυτήν την εξέλιξη, με την προϋπόθεση όμως ότι η Ελλάδα θα αποδεχτεί για τον
εαυτό της τον ρόλο της δύναμης πρώτου στρατηγικού πλήγματος, που θα την φέρει
σε πλεονεκτική θέση την επόμενη μέρα.
Σε ότι αφορά πάντως στις εξελίξεις αυτές καθ’ εαυτές, και
στο βαθμό που η είδηση για την συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων της Αιγύπτου
στα σύνορα με την Λιβύη επιβεβαιωθεί, τότε η Αίγυπτος δεν έχει πολλές επιλογές
και είναι βέβαιο πως το γνωρίζουν οι πάντες…
- Ή θα επιβάλει την αποδοχή της ειρηνευτικής συμφωνίας η οποία όπως όλα δείχνουν θα ανοίξει και τυπικά τον δρόμο για την διχοτόμηση της Λιβύης…
- Ή θα εισβάλει στρατιωτικά στην Λιβύη επιδιώκοντας να τροποποιήσει συνολικά το status στην ευρύτερη περιοχή και βεβαίως στην γειτονική χώρα.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, αυτή η εξέλιξη, συνιστά μια πολύ θετική
παράμετρο για λογαριασμό της Ελλάδας, που όχι μόνο δεν πρέπει να οδηγήσει σε
εγκληματική επανάπαυση, αλλά αντιθέτως θα πρέπει να αξιοποιηθεί ολόπλευρα για να
αλλάξει οριστικά τους όρους αυτού του σύνθετου γεωπολιτικού παιγνίου.
Θα το πράξει η Ελληνική πολιτική τάξη ή θα στοιχηθεί και
πάλι πίσω από τις αδιέξοδες και καταστροφικές προτροπές των «συμμάχων» που θα
την οδηγήσουν στην καταστροφή;;;
Θα αφυπνιστεί η Ελληνική κοινωνία για να απαιτήσει ΤΩΡΑ
λύσεις και επιλογές που είναι προς το συμφέρον της χώρας ή θα συνεχίσει να
παραμένει απαθής στο θέατρο του τεχνητού διχασμού που την καθήλωσαν οι
αεριτζήδες όλην αυτήν την περίοδο;;;
Είναι δυο κρίσιμα ερωτήματα που μένει να απαντηθούν…