 |
| REUTERS |
Freepen.gr - Λίγες ώρες μετά από τις δηλώσεις του Προέδρου της Αιγύπτου Αμπντέλ Φατάχ αλ-Σίσι, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν πραγματοποίησε τηλεφώνημα στον Εμίρ του Κατάρ Σέιχ Ταμίμ Μπιν Χαμάντ αλ-Τάνι.
Το πρακτορείο ειδήσεων του Κατάρ ανέφερε ότι συζητήθηκαν οι «στρατηγικές σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών και τρόπους υποστήριξης και ανάπτυξής τους», εκτός από τη συζήτηση «σειράς περιφερειακών και διεθνών θεμάτων κοινού ενδιαφέροντος».
Ωστόσο, πηγές είπαν στο The Arab Weekly ότι ο Ερντογάν κάλεσε να ζητήσει από τον εμίρη να διπλασιάσει τα κονδύλια του Κατάρ για την πολεμική επιχείρηση στη Λιβύη, στην οποία η Άγκυρα έχει εμπλακεί σε μεγάλο βαθμό στην υποστήριξη των πολιτοφυλακών της κυβέρνησης εθνικής συμφωνίας (GNA) κατά του Εθνικού Στρατού της Λιβύης (LNA), με επικεφαλής τον στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ.
Ένας πρώην Τούρκος διπλωμάτης, μιλώντας υπό τον όρο της ανωνυμίας, εικάζει ότι «το επίκεντρο της τηλεφωνικής κλήσης ήταν καθαρά οικονομικό», λέγοντας ότι η κυβέρνηση του Ερντογάν «δεν κουράζεται στα αιτήματά της για περισσότερα χρήματα από τη Ντόχα για να διατηρήσει τη δυναμική των τουρκικών στρατιωτικών επιχειρήσεων σε Συρία και Λιβύη".
Ο διπλωμάτης, ο οποίος ζήτησε να μην κατονομαστεί , είπε ότι οι δηλώσεις του Αιγύπτου προέδρου παρέχουν τη δικαιολογία στην Άγκυρα να παροτρύνει τη Ντόχα να δώσει περισσότερα χρήματα στις συγκρούσεις που διεξάγει στο περιοχή.
«Τα χρήματα του φυσικού αερίου από το Κατάρ έχουν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη χρηματοδότηση αυτών των συγκρούσεων και πολέμων, ειδικά όταν η Τουρκία δεν μπορεί να αντέξει τα βάρη τους υπό το φως των διαδοχικών οικονομικών και χρηματοπιστωτικών κρίσεων που αντιμετώπισε η χώρα τα τελευταία χρόνια», δήλωσε ο πρώην διπλωμάτης της Τουρκίας.
Ο ρόλος του Κατάρ, ωστόσο, περιορίζεται στην παροχή χρηματοδότησης και περιμένει στη συνέχεια την Τουρκία και τον στρατό της να εκτελέσουν την αποστολή τους, σύμφωνα με τον πρώην διπλωμάτη.
Ως αποτέλεσμα, ο λαός του Κατάρ θεωρούσε ανέκαθεν ότι η σχέση της χώρας του με την Τουρκία είναι άνιση, καθιστώντας την κυβέρνησή του όλο και πιο ευάλωτη στην εκμετάλλευση και τον εκβιασμό.