Η φοβικότητα με την οποία αντιμετωπίζουν κυβέρνηση και κόμματα την Τουρκία, είναι αδικαιολόγητη. Ο Τσίπρας χθες κάτι πήγε να πει και το ακύρωσε αμέσως.
Έχω γράψει πολλές φορές φορές για την λανθασμένη πολιτική της χώρας μας απέναντι στην αναθεωρητική πρακτική της Τουρκίας, εδώ και ένα χρόνο περίπου.
Εαν υπήρχε μια λογική εξήγηση μέχρι πέρσι, όμως από την στιγμή που η Τουρκία ανακήρυξε την ΑΟΖ στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο και υπέγραψε συμφωνία οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών με την Λιβύη, παραβιάζοντας το διεθνές δίκαιο και το δίκαιο της θάλασσας, είναι λάθος να μένουμε αδρανείς.
Η Τουρκία έχει δημιουργήσει τετελεσμένα, επί κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας που δύσκολα θα μπορέσει η χώρα μας να τα ανατρέψει.
Η στρατηγική της Τουρκίας είναι ανάλογη της εισβολής και κατοχής του 40% του Κυπριακού εδάφους. Από τότε όλοι την καταγγέλλουν, όμως όλα τα σχέδια επίλυσης του Κυπριακού προβλήματος, ξεκινούν με τα τετελεσμένα της κατοχής, δηλαδή τις δύο κυριαρχίες.
Οι διαμαρτυρίες της Ελλάδας δεν θα έχουν πρακτικό αποτέλεσμα, πολύ περισσότερο ένα "θερμό επεισόδιο" στην παράνομη ΑΟΖ της Τουρκίας.
Αυτό θα μας φέρει αμέσως στο τραπέζι των διμερών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία, με τους πιο δυσμενείς όρους για την χώρα μας.
Χθες σε μια συνέντευξη του Τσίπρα στην «Καθημερινή», διάβασα κάτι ενδιαφέρον, πρότεινε να: "Καταθέσει η χώρα μας τις συντεταγμένες της δικής της ΑΟΖ", έστω και αν δεν μίλησε για ανακήρυξη της ΑΟΖ.
Στην συνέχεια όμως, ουσιαστικά αναίρεσε την πρότασή του, λέγοντας ότι, «Θα είναι εγκληματικό να ανακηρύξουμε την ΑΟΖ στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο, πριν συμφωνήσουμε την ΑΟΖ με την Ιταλία, την Αλβανία και την Αίγυπτο». Όμως μόνο με την Ιταλία είναι εύκολη η συμφωνία, με την οποία πολλά χρόνια πριν έχει συμφωνηθεί η υφαλοκρηπίδα, και από λάθη δικά μας, σε θέματα αλιείας, δεν έχουμε συμφωνήσει και την ΑΟΖ.
Συνεπώς, η Τουρκία υλοποιεί την δική της στρατηγική, δημιουργεί τετελεσμένα, και εμείς ψάχνουμε επιχειρήματα για να δικαιολογούμε αδράνειά μας.
Μόνο η ανακήρυξη της δικής μας ΑΟΖ στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο και η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών με την Κύπρο, κάτι που η Κύπρος μας το έχει προτείνει, θα ακυρώσει τα τετελεσμένα της Τουρκίας, θα δημιουργήσει συνθήκες για να συμφωνήσουμε με την Αίγυπτο και την Αλβανία, την οριοθέτηση της ΑΟΖ.
Στην συνέχεια θα υποχρεωθεί και η Λιβύη να έρθει στην συζήτηση με την χώρα μας.
Αυτός είναι ένας δρόμος που αποτρέπει την απώλεια κυριαρχικών δικαιωμάτων και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την διευθέτηση των διαφορών μας με τις άλλες χώρες, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και το δίκαιο της θάλασσας.