 |
| raedon / Pixabay |
Πίσω από τον ιδιότυπο επικοινωνιακό αντιπερισπασμό της τσίγκινης ζαρντινιέρας στον οποίο πρωταγωνιστεί το περιβάλλον της αγίας οικογένειας, υπάρχει μια νέα κατάσταση που διαμορφώνεται μέσα στην οποία η πραγματική θέση της χώρας μας επιδεινώνεται δραματικά... Κρατήστε τρία πράγματα τα οποία θα βρούμε μπροστά μας την επόμενη κρίσιμη περίοδο που θα επισφραγίσουν καινούριες εθνικές τραγωδίες.
Γράφει ο Κ. Κυριακόπουλος
Πρώτον: Μετά και από την επίσκεψη Δένδια στην Τυνησία, η ελληνική εξωτερική πολιτική δείχνει να ξεμένει εμφανώς από πολιτικό καύσιμο. Η πολιτική ελίτ απέρριψε κάθε σκέψη για τον αναγκαίο "επιθετικό" της μετασχηματισμό και οι κήρυκες του συμβιβασμού, στο πλαίσιο της γνωστής πολιτικής εργολαβίας που τους έχει ανατεθεί, φρόντισαν να καταστήσουν σαφές πως στήνεται ένα ιδιότυπο διπλωματικό κατενάτσιο από το οποίο η χώρα μας προετοιμάζεται να καταμετρήσει μόνον απώλειες και αναζητεί προσχήματα διεθνούς δικαιορητορικής προκειμένου να χρυσώσει το χάπι της παράδοσης άνευ αγώνος.
Στην βάση αυτής της αντίληψης, η Τουρκία αφήνεται ουσιαστικά ανεμπόδιστη να κλιμακώνει την αναθεωρητική της ρητορική και να διευκολύνει την ωρίμανση της αναθεωρητικής της αντίληψης και κυρίως την ενσωμάτωσή της στους σχεδιασμούς των "εμπλεκομένων"...
Την ίδια στιγμή, κάθε σκέψη για αναθεωρητικό επαναπροσδιορισμό των δεδομένων που ρευστοποιούνται σταδιακά στον εγγύς γεωπολιτικό μας περίγυρο, θεωρείται εν πολλοίς απαγορευμένος καρπός τον οποίο δε δικαιούται να γευτεί η σύγχρονη ελληνική πολιτική σκέψη...
Και όμως... Ιστορικά αυτή είναι η μόνη επιβεβλημένη απάντηση που θα μπορούσε να τουμπάρει οριστικά και αμετάκλητα την παρτίδα.
Δεύτερον: Το "κλείδωμα" αυτής της εξέλιξης φαίνεται πως ενορχηστρώνεται, υπαγορεύεται και επιταχύνεται από επιτελικές αποφάσεις των συμμαχικών δομών στις οποίες η πολιτική τάξη της χώρας επένδυσε τα πάντα... Εκχώρησε τα πάντα... Και τώρα υποχρεούται να θεμελιώσει για πολλοστή φορά την επίπλαστη σταθερότητά τους με την γεωπολιτική της Ιφιγενοποίηση.
Μόνο που αυτήν την φορά, το τίμημα για τον δεδομένο θα είναι βαρύτατο αφού δεν έχουμε να κάνουμε απλά με ισορροπίες που διασαλεύτηκαν και επιχειρείται να αποκατασταθούν, αλλά βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια ευρύτερη διεργασία επανοριοθέτησης παραμέτρων και όρων ισχύος, σε ένα περιβάλλον πλήρως αποσταθεροποιημένο και καθολικά ανασυντασσόμενο.
Σε αυτό το περιβάλλον, η πατρίδα μας για ακόμη μια φορά εργαλειοποιείται από τους ίδιους τους συμμάχους της, ως το πρώτο αναλώσιμο σε μια σύνθετη γεωπολιτική εξίσωση η οποία ακόμη δεν έχει οριστικοποιηθεί ως προς την ταυτότητα των παραμέτρων της...
Αυτό το περιβάλλον, η επιθετικά αναθεωρητική Τουρκία, επιδιώκει να χρησιμοποιήσει ως γεωπολιτική θερμοκοιτίδα που θα την αναδείξει σε ισχυρή αεροναυτική δύναμη με βλέψεις που υπερβαίνουν κατά πολύ ακόμη και τον όποιο ενισχυμένο περιφερειακό ρόλο και την τοποθετούν στο κλαμπ των ελάχιστων ισχυρών του πλανήτη...
Σε αυτό το περιβάλλον οι κήρυκες της υποταγής και η πολιτική ελίτ των συμβιβασμών και των φοβικών συνδρόμων, ανακαλύπτουν ελληνικούς μαξιμαλισμούς και άλλες επικίνδυνες ανοησίες, επιδιώκοντας να ακυρώσουν και εν τέλει να εξοβελίσουν πλήρως κάθε σκέψη που θα μπορούσε να οδηγήσει στην στρατηγική ανάταξη της χώρας προκειμένου να σταθεί με αξιοπρέπεια απέναντι στις σύνθετες προκλήσεις της εποχής...
Τρίτον: Ο τοξικός συνδυασμός των παραπάνω δύο παραμέτρων, επανενεργοποιεί σταδιακά τους επιθετικούς εθνικισμούς των Βαλκανίων, και αν δεν φροντίσουμε ως χώρα να "κόψουμε τον αέρα" άμεσα και χωρίς περιστροφές, τότε σύντομα η πατρίδα μας θα βρεθεί αντιμέτωπη με πολύ δυσάρεστες εξελίξεις.
Η φαιδρή απόπειρα των Σκοπίων που επιδιώκει να επιβάλει de facto την "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ" νέτη - σκέτη, είναι μόνο ενδεικτική και δεν είναι διόλου τυχαία. Οι Ευρωαμερικανικές - Νατοϊκές πιέσεις να κλείσουν ζητήματα είναι εμφανείς.
Η διπλωματική ντρίπλα Θάτσι στο Κόσοβο, η επιθετική εμφάνιση των Αλβανών στα Σκόπια, η σιωπηλή κλιμάκωση στα χωριά της Β. Ηπείρου, φαίνεται πως είναι ζητήματα που δεν χωρούν στην σντιμαξιμαλιστική ατζέντα των φιρφιρίκων της υποταγής και αυτό θα έχει κόστος...