Η χώρα μας τα τελευταία χρόνια βαυκαλίζεται ότι έχει πετύχει ισχυρές συμμαχίες στην περιοχή με τις τριμερείς με Κύπρο, Αίγυπτο και Ισραήλ. Πρόσφατα μάλιστα είδαμε και μια πενταμερή μαζί με τη Γαλλία και τα ΗΑΕ. Αν όμως εξαιρέσουμε τα ΗΑΕ που είναι σε ένα βαθμό ενεργά στη Λιβύη, στην πράξη τι αντίκρισμα έχουν αυτές οι συμμαχίες;
Του Στρατή Μαζίδη
Καταρχήν η Κύπρος είναι από πλευράς στρατιωτικής ισχύος μια μη υπολογίσιμη δύναμη. Κατά δεύτερον, η Αίγυπτος με την οποία έχουμε [;] εξαιρετικές σχέσεις πραγματοποιώντας κοινές ασκήσεις, δεν έρχεται σε συμφωνία μαζί μας για την ΑΟΖ. Οι ρομαντικοί το αιτιολογούν ότι το Κάιρο θέλει πρώτα συμφωνία Ελλάδας-Κύπρου. Οι πιο ψυχροί υποστηρίζουν πως η Αίγυπτος δε θέλει να τα σπάσει εντελώς με την Τουρκία ενώ ούτε αυτή επιθυμεί πλήρη επήρεια του Καστελλορίζου.
Επίσης οι...ισχυρές αυτές συμμαχίες πέραν διάφορων δηλώσεων, τι προσέφεραν στην Κυπριακή Δημοκρατία της οποίας η ΑΟΖ αποτελεί εδώ και δύο χρόνια σουρωτήρι;
Εσχάτως παρατηρούμε και κάποια σημεία - ενδείξεις πιθανής επαναπροσέγγισης Τουρκίας - Ισραήλ, το οποίο δεν καταδίκασε τις ενέργειες της πρώτης στην πενταμερή που διοργάνωσε η Αίγυπτος, της οποίας η στρατιωτική γιγάντωση προκαλεί ανησυχία στο Τέλ Αβίβ.
Όσο για τη Γαλλία διαρκώς συζητάμε για δύο φρεγάτες που θα μας στοιχίσουν ο κούκος αηδόνι και δίχως να βάζουμε στο τραπέζι μια άμεση ενίσχυση της χώρας μας πχ με τα γαλλικά Rafale, που θα μπορούσαν άμεσα να κάνουν τη μεγάλη διαφορά στον αέρα.
Εν πάση περιπτώσει τι συμμαχίες είναι αυτές στην πράξη; Τι κερδίζει η χώρα μας πέρα από δελτία τύπου;
Μάλλον τίποτε και ένας βασικός λόγος για αυτό είναι η περπατησιά μας. Οι όψιμοι σύμμαχοί [;] μας δε βλέπουν πχ ότι αντί η Κύπρος να έχει γίνει αστακός μετά το 1974, εξακολουθεί να αποτελεί χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγος; Δε βλέπουν πως η χώρα μας έχει πάψει να επενδύει στις Ενοπλες Δυνάμεις της; Ένα απλό παράδειγμα. Η Ελλάδα πήγαινε προ 10ετιας για έξι φρεγάτες FREMM, δεν απέκτησε καμία, ούτε προχώρησε υπάρχοντα σχέδια εγχώριου πλοίου [ΑΛΣ]. Η Αίγυπτος έχει ήδη μια FREMM, είναι κοντά σε δύο ακόμη ετοιμοπαράδοτες και πάει για ακόμη τέσσερις, χώρια το υπόλοιπο εξοπλιστικό της πρόγραμμα.
Μιλούσαμε για μαξιλάρι 35 δις ευρώ και από αυτά δεν πήραμε τα 5, 6, 7, 8 να ενισχύσουμε την άμυνά μας και να αναπτύξουμε ξανά την αμυντική μας βιομηχανία. Πορευόμαστε με το...διεθνές δίκαιο και φρεγάτες ηλικίας όσο των κυβερνητών τους.
Κακά τα ψέματα, όπως στη ζωή, έτσι σε επίπεδο κρατών, συμμαχεί κανείς με τον ισχυρό-πρόθυμο, όχι τον αδύναμο-φοβισμένο-απρόθυμο. Κι όταν ήμασταν μικροί και χωριζόμασταν σε ομάδες να παίξουμε μπάλα, τους καλούς διαλέγαμε πρώτα. Η μόνη διαφορά είναι ότι σε ανθρώπινο επίπεδο υπάρχει πιθανότητα να βρεθεί κι ένας καλός χριστιανός, σε μέγεθος κρατών όμως καλοσύνες δεν υπάρχουν.
Η χώρα μας έχει διαρκώς το σβέρκο της ανοικτό. Τη φτύνουν αλλά διαλαλεί πως βρέχει. Επέλεξε να μην ισχυροποιηθεί στο μέγιστο βαθμό ώστε ακριβώς να εμπνέει φόβο και η ισχύς της ως μέγεθος να αποτελεί από μόνη παράγοντα αποτροπής.
Αυτά όμως που εμείς κάνουμε ότι δε βλέπουμε, τα παρατηρούν οι τρίτοι.