Προκαλούν κατάπληξη οι πληροφορίες για κατάρρευση των διαπραγματεύσεων για την αγορά των δυο Γαλλικών ψηφιακών φρεγατών Bella@rra, τη στιγμή που η αγορά τους είχε συνδεθεί με γενικότερο πλαίσιο στρατηγικής συνεργασίας μεταξύ των δυο χώρων και τη στιγμή που κορυφώνονται οι Τούρκικες προκλήσεις και διεκδικήσεις σε βάρος του εθνικού μας χώρου και της ΑΟΖ στην Ελλάδα και την Κύπρο. Το γεγονός ότι οι πληροφορίες αυτές έρχονται αμέσως μετά τις αποκαλύψεις για συνάντηση μυστικής διπλωματίας στο Βερολίνο, με διαμεσολάβηση Μέρκελ, αλλά και τη ματαίωση της επισκέψεως στις ΗΠΑ του υπουργού Άμυνας κ. Παναγιωτόπουλου, επαυξάνουν τις ανησυχίες ότι βρισκόμαστε μπροστά σ' ένα νέο βρυκολάκιασμα κατευναστικής πολιτικής, που θέτει σε άμεσο κίνδυνο την ασφάλεια της χωράς και τα κυριαρχικά της δικαιώματα.
Πρέσβυς ε.τ.
Η πολιτική που ακολουθεί η Άγκυρα με τον Ταγίπ Ερντογάν δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφιβολίας ότι είναι ευθέως επιθετική και επεκτατική κατά της Ελλάδος. Η απόπειρα αρπάγης του ψαχνού της ΑΟΖ της Ελλάδος και της Κύπρου, με τον Αττίλα 3 στην Κύπρο και με το λεγόμενο Τούρκο - Λιβυκό μνημόνιο στην Ελληνική ΑΟΖ, είναι ένα σαφές δείγμα της Τουρκικής αρπακτικότητας. Η επιστροφή όμως γενικότερα της Τουρκίας στην κατακτητική Ισλαμιστική ιδεολογία και στην ιδέα της αναβιώσεως, με μια νέα μορφή, της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, θέτει στην Ελλάδα και την Κύπρο το ερώτημα “Σε βάρος ποιου σχεδιάζεται αυτό το επιδιωκόμενο Τούρκικο "μεγαλείο"; Προφανώς, και σε βάρος άλλων, αλλά, κατά πρώτο λόγο, σε βάρος του Ελληνισμού. Η επιδιωκόμενη ηγεμονία στην Ανατολική Μεσόγειο μπορεί να επιτευχθεί, χωρίς να θίγει ο Ελληνικός εθνικός χώρος και τα Ελληνικά στρατηγικά συμφέροντα;
Δεν επιτρέπονται γι' αυτό ούτε άλλες αυταπάτες ούτε ανεδαφικές πολιτικές κατευνασμού, που έχουν πληρωθεί πολύ ακριβά μέχρι τώρα και έχουν οδηγήσει τη χωρά σε στρατηγικό αποπροσανατολισμό, τη στιγμή που η Άγκυρα επιτίθεται και σχεδιάζει να δημιουργήσει τετελεσμένα γεγονότα. Η ώρα είναι τώρα στην άμεση ενίσχυση της άμυνας της, παρά τη γνωστή οικονομική κρίση, και των στρατηγικών της συμμαχιών. Η εξοπλιστική αδράνεια των τελευταίων 12 χρόνων έχει φέρει την άμυνα στα όρια της και απαιτούνται άμεσες ενέργειες τόσο για την προμήθεια των εντελώς απαραίτητων συστημάτων και υλικών, που λειτουργούν και ως πολλαπλασιαστές δυνάμεως, αλλά και για την επαναπιστοποίηση πυραύλων και την αγορά ανταλλακτικών.
Διαπιστώνει όμως κανείς ότι παρατηρείται απίστευτη καθυστέρηση στη συντήρηση και επαναπιστοποίηση υπερπολύτιμων και κρισιμότατων οπλικών συστημάτων και πυραύλων, όπως επίσης στην προμήθεια κρίσιμων νέων υλικών, με κορυφαίο παράδειγμα τις σύγχρονες τορπίλες για τα υποβρύχια μας. Το θέμα δεν είναι απόρρητο. Οι Τούρκοι το γνωρίζουν και εύχονται να καθυστερήσει ακόμη η προμήθεια τους μέχρι που να πάρουν τα δικά τους παρόμοια υποβρύχια και να μην έχει η Ελλάδα το πλεονέκτημα που έχει σ ' αυτόν τον τομέα.
Παραλλήλως προς την αναγκαία ενίσχυση της Ελληνικής αποτροπής, είναι εξίσου αναγκαία η ενίσχυση από την Ελλάδα των στρατηγικών της συμμαχιών. Η Γαλλία από την άποψη αυτή κατέχει καίρια θέση, γιατί είναι μια Ευρωπαϊκή Μεγάλη Δύναμη, αντίβαρο στην παραδοσιακά φιλοτουρκική Γερμανία καιι εναλλακτική πηγή προμηθειών κρίσιμων οπλικών συστημάτων και πυραύλων στις ΗΠΑ. Η Γαλλία δεν είναι τυχαίο που διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στους Ελληνικούς εξοπλισμούς, ακόμη και πριν το 1974. Οι θέσεις και τα στρατηγικά της συμφέροντα συγκλίνουν περισσότερο με τα Ελληνικά συμφέροντα και έχει δυο πολύ σημαντικά στοιχειά στην πολιτική της απέναντι στην Ελλάδα, που έχουν κρίσιμη σημασία. Δίνει στην Ελλάδα όπλα που δεν της παρέχονται από τις ΗΠΑ, όπως, π. χ., ο πύραυλος Scalp, και τα στρατηγικής σημασίας όπλα που παρέχει στην Ελλάδα δεν τα πουλά και στην Τουρκία. Η Γερμανία, π. χ., δεν έχει κανένα πρόβλημα να πουλήσει τα ίδια υποβρύχια, που αναπτύχθησαν σε συνεργασία με την Ελλάδα, και στην Τουρκία. Πέρα από τα εξοπλιστικά θέματα, η Γαλλία είναι πολύτιμη σύμμαχος στην Ανατολική Μεσόγειο, γιατί η Τουρκία ανταγωνίζεται άμεσα και τα δικά της στρατηγικά συμφέροντα στη Μεσόγειο, στη Βόρεια Αφρική και στη Μαύρη Αφρική
Η Γαλλία είναι για το λόγο αυτό καθοριστικής σημασίας για το πλέγμα των συμμαχιών της χωράς απέναντι στην Τουρκική επιθετικότητα στην Ανατολική Μεσόγειο, με κυρίες άλλες χώρες το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Η ανατροπή στο πρόγραμμα των φρεγατών δεν σηματοδοτεί μόνο μια νέα καθυστέρηση στην προώθηση απολύτως απαραίτητων εξοπλιστικών προγραμμάτων η τον κίνδυνο υποκαταστάσεως του προγράμματος από αλλά υποδεέστερα {βλ. Αμερικάνικες πιέσεις για μια δική τους φρεγάτα, εντελώς ανεπαρκούς για την αντιμετώπιση της συνεχώς αυξανόμενης Τουρκικής απειλής}. Σηματοδοτεί επίσης, εάν επιβεβαιωθεί, μια στροφή προς τη γνωστή πολιτική του κατευνασμού και του "διάλογου" με την Τουρκία, υπό την πίεση της Γερμανίας και των ΗΠΑ. Διάλογος για ποιο πράγμα; Για τη "μοιρασιά", για την οποίαν μιλά ο Τσαβούσογλου; Διάλογο για τον αν έχουν η όχι ΑΟΖ τα νησιά, για τα οποία η Άγκυρα προβάλλει τις γνώστες αυθαίρετες θέσεις της; Η Κυβέρνηση πρέπει να επανορθώσει τάχιστα το ολίσθημα με τη Γαλλία και να διαφυλάξει ως κόρη οφθαλμού τη στρατηγική συμμαχία Γαλλίας - Ελλάδος. Στο ίδιο πνεύμα, πρέπει να ενισχύσει άμεσα την άμυνα της χωράς, παρά τα οικονομικά προβλήματα, γιατί διακυβεύεται η ασφάλεια και η ακεραιότητα του Ελληνικού εθνικού χώρου. Πρέπει, τέλος, να μείνει σταθερή και αμετακίνητη στη βασική αρχή ότι δε διαπραγματεύεται εκτός του πλαισίου του διεθνούς θαλάσσιου δίκαιου, όπως θέλει και επιδιώκει η Άγκυρα για τους δικούς της προφανείς λογούς, γιατί θέλει "δίκαιη" μοιρασιά των δικών μας.