Είμαστε ένας λαός συναισθηματικός και για αυτό η λύπη και η οργή από τη βεβήλωση της Αγίας Σοφίας, προσωρινά μας θόλωσε την εικόνα και δεν μας επέτρεψε να αντιληφθούμε την αληθινή διάσταση του ιστορικού γεγονότος. Ας επιχειρήσουμε λοιπόν μια νηφάλια ανάλυση των όσων είδαμε στην Αγία Σοφία, αλλά όχι ανεξάρτητα από τη μεγάλη γεωπολιτική εικόνα.
Κατά αρχήν, αντί για λύπης θα έπρεπε να θριαμβολογούμε. Ουσιαστικά όσα έγιναν χθες ήταν υπέρ μας. Κάθε ολίσθημα, κάθε γελοιοποίηση του αντιπάλου, είναι βέλος στην φαρέτρα των επιχειρημάτων εναντίον του. Η χθεσινή ισλαμική φιέστα με τα γνωστά κίνητρα της-ας μην τα επαναλαμβάνω-ήταν ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗ από κάθε άποψη.
1. Καταδικάστηκε από το σύνολο σχεδόν του πολιτισμένου κόσμου.
2.Καταδικάστηκε-το πιο σημαντικό-από την πλειονότητα του ισλαμικού κόσμου με αρνητικά δημοσιεύματα σε αραβικά ΜΜΕ.
3. Απόδειξη του προηγούμενου ήταν η παντελής απουσία από την τελετή, ηγετών ή και εκπροσώπων ισλαμικών εθνών. Κανείς δεν ήθελε να μπει στο κάδρο της βλασφημίας μαζί με τον Ερντογάν.
4. Απουσίαζε η τουρκική αντιπολίτευση και ο δήμαρχος της Πόλης. Σε έρευνα η κοινή γνώμη της Τουρκίας εμφανίζεται διχασμένη.
5. Οι πιστοί που μαζεύτηκαν ήταν λιγότεροι του αναμενόμενου και οι περισσότεροι Γκρίζοι Λύκοι.
Όλα αυτά προμηνύουν-προϊούσης της ισλαμοποίησης-κοινωνικές εντάσεις από οπαδούς του κοσμικού κράτους. Η κατάσταση θα εγκυμονεί αληθινά πραξικοπήματα και όχι μαϊμού, όπως το 2016.
Όλα τα παραπάνω και πολλά άλλα που δεν θα αναφέρω, είναι απολύτως θετικά. Επιπλέον διότι μας έβαλε σε ετοιμότητα, απέδειξε σε όλη τη διεθνή κοινότητα, και σε εμάς, το αληθινό βάρβαρο πρόσωπο της ποτέ συμμορφούμενης Τουρκίας. Και αυτό είναι επικοινωνιακή ήττα, όχι επιτυχία.
Τώρα, τι πρέπει να κάνουμε για να επωφεληθούμε από το "δώρο"; Εφόσον ο Ερντογάν επέλεξε να κάνει τον πόλεμο της γεωπολιτικής επί του θρησκευτικού πεδίου, στο ίδιο πεδίο θα απαντήσουμε και εμείς μεταφέροντας όμως το θρησκευτικό σε διπλωματικό. Την επιθυμία να αυτοανακηρυχθεί χαλίφης μπορούμε να την μεταστρέψουμε σε μπούμεραγκ, λαμβάνοντας υπόψη και εκμεταλλευόμενοι τον εσωτερικό ανταγωνισμό του σουνιτικού κόσμου για το χαλιφάτο, αλλά και την αντιπαλότητα με το Σιιτικό Ισλάμ.
Η επιθυμία για ηγεσία στο Ισλάμ δημιουργεί εντάσεις και αμφισβητήσεις παρόμοιες με αυτές που υπάρχουν στην Ορθοδοξία ανάμεσα στο Πατριαρχείο Μόσχας προς το Οικουμενικό. Το σιιτικό Ιράν έσπευσε να συγχαρεί τον Ερντογάν, λόγω της εχθρότητας προς την Σαουδική Αραβία, της οποίας εκείνος αμφισβήτησε την σουνιτική πρωτοκαθεδρία. Οι Άραβες δεν πρόκειται να το δεχθούν αυτό. Οι αναμνήσεις της οθωμανικής κατοχής και η επέκταση της επιρροής της Τουρκίας γεωπολιτικά και θρησκευτικά, κάνουν τα αραβικά έθνη να είναι εχθρικά προς την Τουρκία και τα όργανα της, τους Αδελφούς Μουσουλμάνους. Σαουδική Αραβία, ΗΑΕ, Αίγυπτος κ.α, χάριν των κοινών συμφερόντων εναντίον ενός κοινού εχθρού, μπορούν να αποδειχθούν πολύ χρήσιμοι.