 |
| paulbr75 / pixabay |
Ο γνωστός εφοπλιστής κ. Μαρτίνος κάλεσε τον ελληνικό εφοπλιστικό κόσμο να διαγράψει πάραυτα την Τουρκία από τους πιθανούς προορισμούς του για επισκευές και δεξαμενισμούς. Το σχόλιό του έγινε δεκτό μετ' επαίνων από την πλειοψηφία. Φαίνεται άλλωστε ότι μέχρι την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, όλα ήταν εξαιρετικά με τη γειτονική χώρα.
Του Στρατή Μαζίδη
Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να χειροκροτήσω. Το 2006 είχαμε ένα πλοίο στο γραφείο που έπρεπε να περάσει special survey. Μέχρι τότε η εταιρεία επέλεγε ναυπηγεία στη Βάρνα ή την Κωνστάντζα. Για την Ελλάδα ούτε κουβέντα. Τότε λοιπόν ερχόμενος στο γραφείο κάποιος εκπρόσωπος ενός από τα πολλά ναυπηγεία στην Τούζλα άρχισε να τους βάζει ιδέες.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά τα λόγια του αρχιμηχανικού όταν τελείωσαν οι επισκευές. "Κάνουν πολλά αλλά δεν κάνουν τίποτε". Το πλοίο πήγε εκεί με σκοπό να τελειώσει πριν συμπληρωθούν οι είκοσι ημέρες. Ωστόσο χάρη στον επιθεωρητή του νηογνώμονα του τουρκικού υποκαταστήματος κάθισε στην Τούζλα πάνω από 40 ημέρες! Όταν δύο χρόνια αργότερα σε άλλο πλοίο αποφάσισαν και ήρθαν στο Πέραμα, είχαν τελειώσει στις 25 ημέρες.
Ενθυμούμενος και τη γενικότερη στάση των ιδιοκτητών της εταιρείας, φοβάμαι ότι η πλειοψηφία των πλοιοκτητών θεωρεί πως όλοι τους χρωστάνε. Αυτοί πάλι δε χρωστούν σε κανέναν. Μόνο στις τράπεζες όπου λαμβάνουν τα δάνεια για την αγορά ή τη ναυπήγηση πλοίων τα οποία γράφονται σε μονοβάπορες εταιρείες. Καλού κακού.
Αλήθεια όμως, πόσα εκατομμύρια δολάρια και απόκτηση εμπειρίας έχουν προσφέρει οι Ελληνες εφοπλιστές στα πολυάριθμα τουρκικά ναυπηγεία; Φαντάστειτε ότι ένα μέσο καραβάκι μεταφοράς ξηρού φορτίου με τονάζ περίπου 24.000 τόνους ήθελε τότε κοντά 500.000 δολ. ΗΠΑ για να κάνει τις επισκευές.
Κάτι άλλο που μου έχει μείνει ήταν η χρυσή εποχή στα τέλη της περασμένης δεκαετίας με την κορύφωση του 2008. Πραγματικά ό,τι ήθελαν σε ναύλο, το έπαιρναν. Μερικά χρόνια αργότερα το Bloomberg έγραψε ότι εκείνη την πρώτη δεκαετία οι Ελληνες εφοπλιστές κέρδισαν 175 δις δολάρια.
Πώς βοήθησαν τον τόπο τους; Μήπως ήθελαν να επενδύσουν στα ναυπηγεία της χώρας για να αναστήσουν τη βιομηχανία του συγκεκριμένου κλάδου που σήμερα θα μπορούσε να δίνει στο ΠΝ πολύτιμες μονάδες; Μήπως τότε που αχνοακούγαμε έννοιες όπως ΑΟΖ και κοιτάσματα, είπαν στην πολιτεία θα δώσουμε Χ ποσό αν δώσετε κι εσείς Ψ, για να φτιάξουμε αχτύπητες ένοπλες δυνάμεις ώστε να πάρουμε αυτό που μας ανήκει στη Μεσόγειο κι εμείς μετά σε αντάλλαγμα και είμαστε οι μεταφορείς;
Τον μόνο που είδα να κάνει κάτι, είναι τον κ. Λασκαρίδη, γνωστό από τα πλοία-ψυγεία που διαθέτει. Ωστόσο ένας Λασκαρίδης δε φτάνει. Θα μου πείτε βέβαια ότι το χρήμα δεν έχει πατρίδα. Σήμερα είναι εδώ, αύριο στα νησιά του Σολομόντα. Θα έχετε απόλυτο δίκιο.
Πάντως αν κάποτε η χώρα μεγάλωνε, ήταν διότι διέθετε οράματα και ευεργέτες.