 |
| Hans / pixabay |
Παρά τα όσα λέγονται και γράφονται κατά καιρούς η Τουρκία αποτελεί ένα οικονομικό φαινόμενο. Όχι αξιοζήλευτο αλλά αξίζει κανείς να το παρατηρεί γιατί είναι ίσως η μοναδική χώρα που η εξάρτηση οικονομίας με τη διπλωματία, τις ένοπλες Δυνάμεις και τις μυστικές υπηρεσίες είναι τόσο έντονη που μόνον Ρωσία και Κίνα την ξεπερνούν.
Ζαχαρίας Μυτιληνιός
Πριν από λίγους μήνες είχα βοηθήσει τον Στρατή Μαζίδη σε ένα άρθρο του στο freepen.gr όπου ουσιαστικά προβλέψαμε δύο σημαντικά στοιχεία. Το βάλτο της τουρκικής οικονομίας τον μήνα Ιούλιο και τη σύνδεση με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Χθες η αναλογία δολαρίου προς την τουρκική λίρα κάποια στιγμή έφθασε στο ψυχολογικό αλλά και ουσιαστικό όριο των επτά δολαρίων αλλά δεν κρατήθηκε για πολυ εκεί και σύντομα υποχώρησε και πάλι στα 6,9. Το νέο ορόσημο σύμφωνα με τους διεθνούς οίκους αξιολόγησης είναι τα 7,5 μέσα στους επόμενους μήνες. Δλδ προβλέπουν ότι η τουρκική οικονομία όχι μόνο θα συνεχίσει να είναι βαλτωμενη αλλά θα χειροτερέψει και αρκετά περισσότερο σε λίγους μήνες.
Το ερώτημα σε αυτή την περίπτωση θα ήταν αν ξέρουν κάτι περισσότερο από εμάς, όμως έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα το πραγματικό ερώτημα είναι ποιος τραβάει το χαλί κάτω από τα πόδια του Ερντογάν;;;
Η Τουρκία αυτή τη στιγμή είναι μέσα στις ελάχιστες χώρες με τεράστιο ρυθμό ανάκαμψης από την υγειονομική κρίση του covid19 και πραγματοποιεί το όνειρο του Μητσοτάκη. Κατάφερε μέσα σε ένα μήνα (Ιούνιο) να επαναφέρει τις εξαγωγές της χώρας στα ίδια σχεδόν επίπεδα με πέρυσι και αν ισχύουν οι πληροφορίες για τα προσωρινά στοιχεία του Ιουλίου τότε πιθανόν μέχρι το Σεπτέμβριο να έχει καταφέρει να ισοσκελισει την διαφορά.
Σε αυτό βοήθησε η έγκαιρη στροφη της τουρκικής οικονομίας στον πρωτογενή τομέα (πρώτες υλες, εξορύξεις, αγροτικός τομέας) και στον δευτερογενή (κυρίως η βιομηχανία όπλων).
Το πρόβλημα της το ουσιαστικό βρίσκεται στο ΑΕΠ της, το οποίο από τα 754 δις δολάρια το 2019 φέτος δεν θα ξεπεράσει τα 650, δλδ μιλάμε για μείωση της τάξης του 14% περίπου.
Σαν ποσοστό φαντάζει μεγάλο αλλά μπροστά στις απώλειες του 30%+ που εμφανίζουν κράτη όπως οι ΗΠΑ και άλλες τότε θεωρείται λογικό, δεδομένων των συνθηκών.
Συνολικά λοιπόν μπορούμε να πουμε ότι η Τουρκία ανακάμπτει μεν, αλλά φαίνεται ότι έχει ζορισει με την πολιτική της τους μεγάλους του παιχνιδιού και γι'αυτό της τραβούν το χαλί. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι μια χώρα με τεράστια αυτάρκεια σε πρωτες ύλες η οποία πουλάει στην Ευρώπη προϊόντα εκατοντάδων δις.
Και αυτός είναι ο λόγος που επιτρέπει ακόμα στον Ερντογάν να κουνιέται σε Λιβύη, Συρία και να κάνει προσπάθειες να κουνηθεί και προς τα εδώ.
Οι χώρες όμως που τώρα τον βοηθούν μπορούν να του βάλουν και τη θηλιά στο λαιμό...
Το τι εννοώ θα αποτελέσει αντικείμενο του επόμενου ποστ όπου εκεί θα σας αποκαλύψω και τη βρώμικη σχέση Αιγύπτου Τουρκίας...
