Πέτρος Χασάπης
Εάν αυτή η ελίτ θέτει ως κυρίαρχο στόχο την επέκταση της χώρας με την κατάκτηση ξένων εδαφών, θα φροντίσει ανάλογα ώστε όλοι οι επιμέρους στόχοι και επιδιώξεις να εξυπηρετούν αυτόν τον στόχο (π.χ. ανάλογη εκπαίδευση της κοινωνίας, ανάλογη παιδεία, έντονοι εξοπλισμοί, ανάλογη εξωτερική πολιτική και συμμαχίες κ.λ.π.). Εάν αυτή η ελίτ, έχει ως κυρίαρχο στόχο την οικονομική ανάπτυξη, την οικονομική της αυτάρκεια και ευημερία και τη δυναμική οικονομική της παρουσία στη διεθνή σκηνή, θα φροντίσει ώστε όλοι οι επιμέρους στόχοι να υπηρετούν αυτόν τον κυρίαρχο στόχο.
Αν τέλος, αυτή η ελίτ δεν έχει τέτοιους στόχους, αλλά θέτει ως στρατηγικό στόχο της χώρας, την με κάθε τρόπο και πάση θυσία διαιώνιση της ίδιας στην πολιτικοκοινωνική εξουσία, μέσω της εκμετάλλευσης και απομύζησης της κοινωνίας ως παράσιτο που εκμεταλλεύεται τον ξενιστή του, τότε όλοι οι επιμέρους στόχοι και επιδιώξεις, καθώς και η κοινωνικοποίηση των πολιτών, θα κατατείνουν προς εξυπηρέτηση αυτού του στόχου.
Το έχουμε πει και άλλοτε, πως στην σημερινή Ελλάδα, συμβαίνει το τελευταίο, οπότε τίποτα δεν πρέπει να μας εκπλήσσει, αν αυτό το κάτι κατατείνει στο να μην κινδυνεύσει στο παραμικρό με ανατροπή η άρχουσα κλειστή ελίτ. Φυσικά καμία ελίτ πουθενά στον κόσμο δεν θέλει την πτώση της, αλλά δυστυχώς στην Ελλάδα, αυτό επιδιώκεται με κάθε μέσο και με κάθε θυσία.
Έτσι δεν θα με εκπλήξει καθόλου εάν η σημερινή κυβέρνηση, όπως έπραξε και η προηγούμενη στις Πρέσπες, αναγνωρίσει δικαιώματα της Τουρκίας ή τούρκικων πληθυσμών επί των θαλασσών μας και της γης μας. Ειλικρινά δεν θα με εκπλήξει καθόλου. Προσπαθώ μεν να το αποτρέψω, αλλά το περιμένω και ως ενδεχόμενο.
Επειδή όμως κάθε κυρίαρχος στρατηγικός στόχος πρέπει να δίνει ταυτόχρονα και πνευματική τροφή για ιδεολογική στήριξη του εγχειρήματος, αλήθεια ποια ιδεολογία θα μπορούσε να στηρίξει τον ανωτέρω στόχο; Κι όμως, αυτή δίνεται σήμερα στην Ελλάδα μέσω του εθνομηδενισμού από το ένα μέρος, ώστε να ατονήσουν τα συλλογικά εθνικά αντανακλαστικά και του οράματος του διεθνισμού – παγκοσμιοποίησης (πολίτες της Ευρώπης, πολίτες του κόσμου, ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, ανοικτή πολυπολιτισμική κοινωνία) από το άλλο.
Σε ότι αφορά στον ΣΥΡΙΖΑ και γενικά στην πάλαι ποτέ εθνική Κεντροαριστερά, αυτή η ιδεολογία (στην ουσία του φιλοτομαρισμού), έγινε κυρίαρχη, ειδικά μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού – κομμουνισμού, που έστειλε στην πολιτική ανεργία τα ανάλογα στελέχη, τα οποία έπρεπε επειγόντως να βρουν πολιτικό λόγο ύπαρξης. Οπότε τα όρια του εθνικού κράτους στο οποίο απέτυχαν είναι άχρηστα γι΄ αυτούς.
Σε ότι όμως αφορά στη ΝΔ (η οποία στην ουσία μοιάζει σαν ένα αδιάσπαστο διαχρονικό κονσόρτσιουμ πολιτικών και οικονομικών οικογενειών), οι δηλώσεις του νεοφιλελεύθερου κ. Μητσοτάκη, αλλά και όλων των κορυφαίων νεοφιλελεύθερων στελεχών της για πολυπολιτισμική κοινωνία, για αντινατιβισμό, για εξευρωπαϊσμό, για πολίτες της Ευρώπης, για πολίτες του κόσμου κ.λ.π., αλλά και η υποδοχή, η ασυλία, η οικονομική βοήθεια και η ατιμωρησία που παρέχουν στους λάθρα μετανάστες, έναντι των Ελλήνων, αποδεικνύουν ότι και η σημερινή ΝΔ (και πάλαι ποτέ εθνική Κεντροδεξιά), αισθάνεται άβολα μέσα στα όρια του εθνικού κράτους και του ελέγχου από την εθνική κοινωνία, κινούμενη αποκλειστικά με γνώμονα την προσωπική επιβίωση αυτών των οικογενειών.
Έτσι λοιπόν, βλέπουμε σήμερα στην Ελλάδα να αναπτύσσεται μια αντιπαράθεση, μεταξύ των εθνομηδενιστών, κατ΄ επίφαση αριστερών και δεξιών, που αισθάνονται ασφυκτικά μέσα στα όρια του εθνικού κράτους και τον έλεγχο της εθνικής κοινωνίας και εκείνων των δυνάμεων που προτάσσουν την Ελλάδα και τους Έλληνες και θέλουν να έχουμε ισχυρή και οικονομικά ανεπτυγμένη χώρα, ισχυρά εθνικά όρια, καθώς και αυστηρό δημοκρατικό κοινωνικό έλεγχο πάνω στην ελίτ.
Οι δεύτεροι είναι σαφώς η πλειοψηφία μεν (δεν νομίζω να υπάρχει αμφιβολία περί αυτού), όμως εδώ έρχεται η κρατικοδίαιτη παρασιτική οικονομική ελίτ, με τα κρατικοδίαιτα ΜΜΕ, αλλά και η κρατικοδίαιτη πνευματική ελίτ, οι οποίοι όλοι αυτοί τρέφονται από τους φόρους των Ελλήνων, για να προπαγανδίσουν σε βάρος των Ελλήνων, να τους αποπροσανατολίσουν, να τους γεμίσουν ενοχές και τελικά να τους ευνουχίσουν πνευματικά και να τους στείλουν στον καναπέ της απάθειας και της εκμετάλλευσής τους.
Κάθε τί που θα μπορούσε να ανατρέψει τον κυρίαρχο στόχο επιβίωσης αυτής της ελίτ, είτε αυτό θα ήταν η χρεοκοπία της χώρας, είτε η έξοδος από το ευρώ, είτε ο πόλεμος, είτε οι ισχυρές λαϊκές διαδηλώσεις κ.λ.π. αποτρέπεται αμέσως, πριν πάρει διαστάσεις, με αντάλλαγμα την αποκοπή συνεχώς τμημάτων της εθνικής κυριαρχίας και την παραχώρησή τους στους ξένους για να μένει ήσυχη και να επιβιώνει αυτή η ελίτ.
Όποιος το καταλαβαίνει αυτό το κατάλαβε, οι πολιτικά ανόητοι και οι οπαδοί δεν θα το καταλάβουν ποτέ. Και τι πρέπει να κάνει αυτός που το κατάλαβε; Μια μόνο ευκαιρία του δίνεται από την ελίτ. Οι κάλπες. Εκεί, πίσω από το παραβάν, του παρέχεται η ευκαιρία να κάνει κάτι. Όχι αποχή, αλλά ανατρεπτική ψήφο. Άλλη ευκαιρία δεν του δίνει το σύστημα.