Γνωρίζετε κάποιον που να έχει επενδύσει πολλά, αλλά να μην θέλει να ωφεληθεί από τους καρπούς της επένδυσης του; Όχι φαντάζομαι. Έτσι ακριβώς και ο Ερντογάν. Έχει επενδύσει πάρα πολλά για να μπορέσει να αρπάξει την ελληνική και κυπριακή ΑΟΖ και να βάλει στο χέρι τα πλούσια κοιτάσματα της Ανατ. Μεσογείου.
Πάνω από 1+ δις του κόστισε η επένδυση για την αγορά ερευνητικών σκαφών και πλωτών γεωτρυπάνων. Ακόμα περισσότερα δις επένδυσε για την ισχυροποίηση του πολεμικού του στόλου, ώστε να εξασφαλίσει την επιτυχία της επένδυσης του στη θάλασσα, αν χρειαστεί και με τη βία. Έχοντας επενδύσει λοιπόν τόσα πολλά χρήματα για ένα σκοπό και έχοντας δεσμευτεί για την απόφαση του δημοσίως, απέναντι στον τουρκικό λαό και στη διεθνή κοινότητα, ότι θα αποκαταστήσει τα δήθεν τουρκικά "δικαιώματα στη γαλάζια πατρίδα,' ακόμα και με σύγκρουση, υπάρχει κάποιος που να πιστεύει ότι ο Ερντογάν θα υποχωρήσει; Αποκλείεται! Δεν υπάρχει περίπτωση!
Ο σουλτάνος θα υποχωρούσε μόνο σε δύο περιπτώσεις. 1. Αν του βυθίζαμε 4-5 φρεγάτες, οπότε θα ησυχάζαμε για καιρό, η 2. Αν έπαιρνε μια υπόσχεση για διάλογο και συμφωνία, που είναι το πιο πιθανό, εφόσον δεν συνέβη το πρώτο...
Ο Ερντογάν όμως είναι υποχρεωμένος να επανέλθει μετά την πρόσκαιρη αναβολή, αν θέλει να επιζήσει πολιτικά, ακόμα και βιολογικά. Αν ο διάλογος δεν φέρει συμφωνία και δεν πάρει με τον απλό τσαμπουκά αυτά που ζητάει, τότε θα επιχειρήσει να τα αρπάξει με το ζόρι. Εδώ βρισκόμαστε τώρα εμείς. Θα υποχωρήσουμε; Η κατάσταση είναι πλέον μονόδρομος για τους Τούρκους και αναγκαστικά γίνεται έτσι μονόδρομος και για εμάς. Όμως αυτό το αλαζονικό λάθος τους, θα είναι και η αρχή του τέλους της νεο-οθωμανικής τους ονείρωξης, αφού η Τουρκία, να μην ξεχνάμε είναι εκτεθειμένη σε σχεδόν 5 πολεμικά μέτωπα και θα χαρούν ταυτόχρονα πολλοί εχθροί της. Στην περίπτωση φυσικά, που επιλέξουμε να πολεμήσουμε για να υπερασπιστούμε την κυριαρχία μας και να μη γίνουμε γιουσουφάκια χωρίς να πέσει ντουφεκιά.
Ο σουλτάνος θα υποχωρούσε μόνο σε δύο περιπτώσεις. 1. Αν του βυθίζαμε 4-5 φρεγάτες, οπότε θα ησυχάζαμε για καιρό, η 2. Αν έπαιρνε μια υπόσχεση για διάλογο και συμφωνία, που είναι το πιο πιθανό, εφόσον δεν συνέβη το πρώτο...
Ο Ερντογάν όμως είναι υποχρεωμένος να επανέλθει μετά την πρόσκαιρη αναβολή, αν θέλει να επιζήσει πολιτικά, ακόμα και βιολογικά. Αν ο διάλογος δεν φέρει συμφωνία και δεν πάρει με τον απλό τσαμπουκά αυτά που ζητάει, τότε θα επιχειρήσει να τα αρπάξει με το ζόρι. Εδώ βρισκόμαστε τώρα εμείς. Θα υποχωρήσουμε; Η κατάσταση είναι πλέον μονόδρομος για τους Τούρκους και αναγκαστικά γίνεται έτσι μονόδρομος και για εμάς. Όμως αυτό το αλαζονικό λάθος τους, θα είναι και η αρχή του τέλους της νεο-οθωμανικής τους ονείρωξης, αφού η Τουρκία, να μην ξεχνάμε είναι εκτεθειμένη σε σχεδόν 5 πολεμικά μέτωπα και θα χαρούν ταυτόχρονα πολλοί εχθροί της. Στην περίπτωση φυσικά, που επιλέξουμε να πολεμήσουμε για να υπερασπιστούμε την κυριαρχία μας και να μη γίνουμε γιουσουφάκια χωρίς να πέσει ντουφεκιά.
Ειδάλλως, αυτή η αποκλιμάκωση και οι ειδήσεις περί διαλόγου, όταν μόνο εμείς θα έχουμε να δώσουμε και τίποτα να πάρουμε, τα ταξίδια στην Αντίπαρο και η γενικότερη ανεμελιά των δηλώσεων, δείχνουν ότι το επόμενο διάστημα, ίσως κυοφορεί κάποιους είδους συμφωνία. Ουσιαστικά παραχώρηση, όπως και αν βαπτιστεί. Οι πολιτικοί μας έχουν άλλωστε φαντασία στην αλλοίωση των εννοιών και των πραγμάτων.