 |
| maintain1975 / pixabay |
Ζούμε στο μύθο που μας δημιούργησαν, ο οποίος αφοπλίζεται από την καθαρή διαίσθηση με την οποία προσεγγίζουμε την πραγματικότητα.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Γίναμε δούλοι της ιστορικής σχετικότητας. Όλα εν τρόμω στην Ελλάδα. Από τις παρωπίδες για την αθλιότητα των μνημονίων στις αμφιλεγόμενες μάσκες για τον κορωνοιό. Αλήθεια, λογική κσι δικαιοσύνη υποχωρούν μπροστά στο κυρίαρχο γεγονός της πολιτικής σκοπιμότητας.
Η δημαγωγία αναπαράγεται σε ευρήματα, για να δικαιολογήσει την ανυπαρξία επιτευγμάτων. Η "λαμπρότητα" του κοινωνικού δικαίου ταπεινώνεται στα εναλλασσόμενα κυβερνητικά σχήματα. Με τις αδέσποτες μνήμες των νεοελλήνων να αδυνατούν να συνδέσουν το ιστορικό παρελθόν με το άθλιο παρόν.
Το θεάσθαι των γεγονότων υπερκαλύπτει το λέγειν και το ακούειν, γιατί τα τελευταία ενέχονται στις ανόριες διαστάσεις τους, αφού στο έσχατο νόημά του, το θεάσθαι είναι απλώς οφθαλμός επιστασίας.
Με την πολιτική κοροιδία να μετατρέπει το εφικτό σε ανέφικτο και την ελπίδα σε πλάνη, η καταθλιπτική κοινωνική πραγματικότητα είναι βαρύφορτη από τη δική μας ευθύνη.
Είμαστε μια κοινωνία της μακάριας ευπιστίας και προσδοκίας. Αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις με την έκσταση των περιστρεφόμενων δερβίσηδων.
Ένα είδος "σχιζοφρένειας" προσδιορίζει το νευρικό σύστημα της κοινωνίας. Μια κοινωνία σε μόνιμη απόδραση από την αλήθεια και την πραγματικότητα.