 |
| PublicDomainPictures / pixabay |
Ζούμε πολύ δύσκολες στιγμές. Βασικά θερίζουμε τις θύελλες των ανέμων που σπείραμε. Θερίζουμε τα υποβρύχια που δεν έδρασαν στην Κύπρο, τα τουρκικά αεροπλάνα που δεν καταρρίφθηκαν όταν πρωτοάρχισαν τα κόλπα τους, την αμυντική βιομηχανία που δεν ενισχύσαμε, τις Ενοπλες Δυνάμεις που δε βοηθήσαμε, τα πλοία που δε ναυπηγήσαμε, τους Αμερικάνους που ευχαριστήσαμε και τη Μέρκελ που προχθές το βράδυ υπακούσαμε [;].
Του Στρατή Μαζίδη
Αυτή εδώ η γωνιά της γης ήταν ισχυρή όσο κυριαρχούσε στη θάλασσα. Αυτό το ξεχάσαμε. Δεν είναι μόνο αυτά που έγιναν ή δεν έγιναν στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, όσα μάθαμε ή δε μάθαμε, όσα μας εμπιστεύθηκαν κάποιοι ή όσα κράτησαν για τον εαυτό τους. Είναι και η Κύπρος. Το Γιαβούζ βρίσκεται ξανά εντός της ΑΟΖ της. Τρυπά σε αδειοδοτημένο οικόπεδο, εκεί δηλαδή που υπάρχουν συμβόλαια. Κανείς δεν αντιδρά. Μόνο δελτία τύπου και δηλώσεις.
Η Κύπρος είναι χώρα περιορισμένης κυριαρχίας, όπως κι η Ελλάδα. Δεκάδες τουρκικά πολεμικά πλοία ακόμη και εντός των υδάτων μας κι ο πρωθυπουργός να παρακαλά τους διαχρονικούς φίλους των Τούρκων, τους εγκεφάλους της Γενοκτονίας, Γερμανούς να μαλώσουν τον εξισλαμισμένο αρνησιπάτριδα που ηγείται της γειτονικής χώρας.
Η Ελλάδα κινδυνεύει. Ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Ή θα ξυπνήσουμε και θα αντιδράσουμε, ή θα χαθούμε οριστικά αλλά στη Βουλή μιλούν για τη...Νοβάρτις. Τι μας νοιάζει εμάς η Νοβάρτις; Αν υπάρχει έγκλημα, να πληρώσει όπως έδωσε στις ΗΠΑ 350 εκ. δολ, όσο δηλαδή κοστίζουν περίπου 4-5 εξαιρετικά σουηδικά μαχητικά Gripen E.
Είναι παρακμή για την πατρίδα αλλά και για εμάς και τις επιλογές μας, η τύχη της χώρας να εξαρτάται από αυτό το πολιτικό προσωπικό στο σύνολό του. Τόσο υποτελείς ώστε έκαναν πίσω σε μια συμφωνία που κουβεντιάζουν δύο χρόνια τώρα για μόλις δύο νέα πλοία.
Με συγχωρείτε αλλά τι νόημα έχει να προσπαθούμε σε αυτόν τον τόπο, όταν τρέμουμε και τη σκιά μας υπακούοντας σε μια απερχόμενη από την πολιτική καγκελάριο και ένα θείο Σαμ που μόνο ως θείος δε συμπεριφέρεται;
Ζούμε ιστορικές στιγμής αλλά τρέμει το χέρι μας στην σκέψη και μόνο πως πρέπει να πιάσει το μολύβι για να τη γράψει.
Στη Βουλή αγωνίζονται μόνο για την παρτίδα, όμως αν πάθει το παραμικρό η πατρίδα, η παρτίδα χάθηκε. Ας το καταλάβουν.