Από όλα τα στοιχεία της φύσης, φαίνεται ότι ο αέρας είναι το πιο εχθρικό απέναντι μας. Όλα από τον «αέρα» τα παθαίνουμε και η μόνη φορά που ήταν μαζί μας ήταν στα 1940, όταν φύσαγε στα χείλη μας που φώναζαν το όνομα του.
Να θυμηθούμε ότι ήταν ο «αέρας» που παρέσυρε την ελληνική σημαία από τα Ίμια το 1996. Ο «αέρας» ήταν επίσης αυτός που έσπρωξε την τουρκική ακταιωρό να εμβολίσει το ελληνικό σκάφος του Λιμενικού. Ήταν πάλι ο «αέρας» που παρέσυρε το τουρκικό ερευνητικό πλοίο «Ουρούτς Ρέϊς» για θαλάσσιες έρευνες μέσα στην ελληνική υφαλοκρηπίδα κάτω από την Κρήτη στις αρχές του 2020.
Και είναι πάλι ο πεισματάρης και ανθέλληνας «αέρας», που έφερε για δύο εβδομάδες σχεδόν πέντε τουρκικά αλιευτικά σκάφη των 30 μέτρων στο Τραγονήσι, μια ανάσα από τη Μύκονο. Η μανία του «αέρα» τα πήρε πάλι σαν φύλλα, αλλά αντί να τα πάει στα λιμάνια τους τα έστειλε μετά στο Φαρμακονήσι! Όμως ποτέ, λέω ποτέ, ο «αέρας» δεν πήρε κάποιο ελληνικό πλοίο να το πάει οπουδήποτε θα δυσκόλευε την Τουρκία. Τι να υποθέσει κανείς λοιπόν; Ότι οι ασκοί του θεού Αιόλου φυσούν πάντα εναντίον μας ή μήπως εμείς κρυβόμαστε πίσω από αστείες δικαιολογίες;
Ας προσέξουμε λοιπόν, μήπως ο «αέρας» μπερδέψει και τα μαλλιά του ΥΠΕΞ κ. Δένδια και παρασύρει και τα μυαλά μας προς μια συμφωνία παραχώρησης του μισού Αιγαίου. Διότι, αν τελικά, συμβεί και αυτό, είναι βέβαιο ότι ο «αέρας» θα μας πάρει και θα μας σηκώσει!