Από το 2001 που ανέλαβε το τιμόνι της Τουρκίας ο Ερντογάν, υπήρξε άμεση και θεαματική αναβάθμιση της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας. Και όμως βρισκόταν τότε ακόμα υπο δανεισμό από το ΔΝΤ, δηλαδή σε περίοδο μνημονίων όπως εμεις, με μια όμως τεράστια διαφορά. Τα μνημόνια δε θα έβαζαν χέρι στις "αμυντικές" δαπάνες της χώρας.
Ζαχαρίας Μυτιληνιός
Ο Ερντογάν αφού βρήκε το χώρο να κάνει τα παιχνίδια του, έβαλε σε λειτουργία τα σχέδια που υπήρχαν στο συρτάρι από την εποχή του Κεμάλ Ατατούρκ και που ανά τριετία επικαιροποιούν ειδικές υπηρεσίες της Τουρκίας. Προσέξτε όχι πολιτικοί, όχι τσιράκια, όχι ανώνυμα γραφεία, ούτε καθηγητές γεωπολιτικής που σουλατσαρουν από τηλεοπτικό παράθυρο σε ραδιοφωνικό μικρόφωνο ανακυκλώνοντας παπάτζες, αλλά ειδική "αφανής" υπηρεσία (Gölge - σκιώδης εταιρεία) που έχει αυτό το αντικείμενο ως αποκλειστικό.
Ο Ερντογάν για τις ανάγκες της αυτής της...σκιάς πήρε ένα ανύπαρκτο τουρκικό Think Tank (δεξαμενή σκέψης με την επωνυμία Centre for Strategic Centre - SAM) το οποίο περιέβαλε με τον μανδύα της Πανεπιστημιακής Τυβένου και άρχισε τις συνδέσεις με τα αντίστοιχα think tank όλων των μεγάλων δυνάμεων Αμερική, Ρωσία, Κίνα, Γερμανία, Ιαπωνία και μέσα από μια 20ετη πορεία σήμερα συμμετέχει ενεργά σε όλες τις δεξαμενές σκέψεις του πλανήτη. ΣΕ ΟΛΕΣ!
Ξέρετε τι είναι οι δεξαμενές σκέψεις για τις ξένες χώρες; ΧΑΡΑΣΟΥΝ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΠΌΜΕΝΩΝ 50 ΧΡΟΝΩΝ.
Την ίδια στιγμή που η Τουρκία σκόπευε στην ισχυρή εξωτερική πολιτική στην Ελλάδα τα κάναμε μόνιμα θάλασσα. Απανωτές εκλογές, συνεχείς αλλαγές κυβερνήσεων, και το χειρότερο κατ έτος αλλαγή κυβερνητικών σχημάτων. Δίνοντας το μήνυμα ότι είμαστε η χώρα του αχταρμά, χωρίς σχέδιο, χωρίς προοπτική και παντελώς χρεοκοπημένη οικονομικά και κυρίως πνευματικά.
Η Ελλάδα απείχε για 7 χρόνια ακόμα και από την κεντρική σκηνή του ΝΑΤΟ σε μια προσπάθεια να εξοικονομήσει μερικά εκατομμύρια, τόσα όσο άξιζαν τα καύσιμα στο κυβερνητικό τζετ που έδινε τον μήνα ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος για να μας σώσουν...
Φυσικά αυτό το εκπληκτικό κενό η Τουρκία το εκμεταλλεύθηκε στο έπακρο χτίζοντας διπλωματία ταυτόχρονα με τη δημιουργία ενός υπέρ εξοπλισμένου στρατού. Έναν στρατό που σταθερά ανέβαινε δύο δύο τις θέσεις της παγκόσμιας κατάταξης.
Δημιουργώντας δηλαδή μια ηγέτιδα δύναμη στο υπογάστριο της Ευρώπης.