Πληροφορήθηκα από κάποιους φίλους ότι κάποιοι αναρτούν στο διαδίκτυο παλαιότερα άρθρα μου σχετικά με τα ελληνοτουρκικά.
Είναι αυτονόητο, ότι οι τότε συνθήκες δεν έχουν απολύτως καμμία σχέση με τις σημερινές.
Σήμερα που οι Τουρκικές φρεγάτες αρμενίζουν στο Αιγαίο σε ελληνικά ύδατα, την επομένη μιας πραγματικής επίθεσης που δεχθήκαμε στον Έβρο από την Τουρκία του κ. Ερντογκάν, ο οποίος -ανεπίτρεπτα προσβλητικός- συμπεριφέρεται σαν να επιδιώκει με κάθε τρόπο θερμό επεισόδιο (για να μην αναφερθώ στα φοβερά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε εδώ και πάρα πολύ καιρό από την εγκληματική μεταχείριση των προσφύγων που μεταφέρθηκαν κατά εκατοντάδες στα νησιά μας κάτω από απάνθρωπες συνθήκες από Τούρκους διακινητές με την πλήρη κάλυψη και βοήθεια του σημερινού Τουρκικού κράτους), εννοείται ότι δεν μπορεί να με αντιπροσωπεύουν οι τότε απόψεις μου.
Βεβαίως είμαι και θα είμαι πάντα υπέρ της ειρηνικής συνύπαρξης των δύο λαών μας όπως και όλων των λαών της γης αλλά πάντα με τον όρο της αμοιβαιότητας, της αλληλοκατανόησης και του αμοιβαίου σεβασμού της εδαφικής ακεραιότητας και ανεξαρτησίας του κάθε κράτους, των διεθνών συνθηκών που έχουν υπογραφεί και του Διεθνούς Δικαίου γενικότερα.
Σήμερα ο ελληνικός λαός αντιμετωπίζει μια άκρως επιθετική και απειλητική πολιτική από την Τουρκία του Ερντογκάν και εγώ ως Έλληνας δεν είναι δυνατόν να μην είμαι στρατευμένος στην υπεράσπιση των Δικαίων μας.
Αθήνα, 27.8.2020
Μίκης Θεοδωράκης